Անզուգական ես մեզ համար

ԼՈՒՍՅԷՆ ՔՈՓԱՐ

Թուրքիոյ մէջ հա­­յերէն երաժշտու­­թեան առա­­ջատար անուննե­­րէն է Սա­­հակ Պար­­թեւ Կա­­րեան։ Ան 8 Մա­­յիս Եր­­կուշաբ­­թի երե­­կոյ Պա­­քըր­­գիւղ Լեյ­­լա Կեն­­ճէ­­­րի անուան դահ­­լի­­­ճի մէջ հա­­մեր­­գով մը ներ­­կա­­­յացաւ հան­­րութեան։ Կը մտմտա­­յի թէ ծա­­նօթ դէմ­­­քե­­­­­­­րով շրջա­­­պատուած, ծա­­­նօթ եր­­­գե­­­­­­­րէ բաղ­­­կա­­­­­­­ցող հա­­­մեր­­­գը նոր ինչ կը խոս­­­տա­­­­­­­նար ին­­­ծի։ Երբ Պար­­­թե­­­­­­­ւի դուստրը բաց­­­ման խօսք ար­­­տա­­­­­­­սանե­­­լու հա­­­մար բեմ ելաւ ես ալ ներ­­­քուստ կը խոր­­­հէի թէ որ­­­քան մեծ եր­­­ջանկու­­­թիւն ըլ­­­լա­­­­­­­լու է աղ­­­ջիկ զա­­­ւակ ու­­­նե­­­­­­­նալ։ Չէ որ Արեւ իր ար­­­տա­­­­­­­սանու­­­թեան բո­­­լոր շեշ­­­տե­­­­­­­րուն մէջ կ՚ապա­­­ցու­­­ցէր թէ տո­­­գորուած է «ան իմ հայրս է»ի պար­­­ծանքով։ Վստահ եմ որ Պար­­­թե­­­­­­­ւի կա­­­տարո­­­ղական յա­­­ջողու­­­թեան մէջ Արեւն ալ իր ու­­­րոյն դե­­­րը ու­­­նի։

Հա­­­­մեր­­­­գը սկսաւ Կո­­­­միտաս վար­­­­դա­­­­­­­­­­­­­­­պետի դաշ­­­­նա­­­­­­­­­­­­­­­մու­­­­րա­­­­­­­­­­­­­­­յին ստեղ­­­­ծա­­­­­­­­­­­­­­­գոր­­­­ծութիւննե­­­­րէն «Վա­­­­ղար­­­­շա­­­­­­­­­­­­­­­պատի Պար»ով։ Այս ստեղ­­­­ծա­­­­­­­­­­­­­­­գոր­­­­ծութիւ­­­­նը աւե­­­­լի ետք լա­­­­րային քա­­­­ռեակի հա­­­­մար վե­­­­րամ­­­­շա­­­­­­­­­­­­­­­կուած է Սեր­­­­կէյ Աս­­­­լա­­­­­­­­­­­­­­­մազեանի կող­­­­մէ։ Այդ առա­­­­ջին կա­­­­տարու­­­­մով ար­­­­դէն գտած էի այս հա­­­­մեր­­­­գին կա­­­­խար­­­­դա­­­­­­­­­­­­­­­կան ոգե­­­­ւորու­­­­թիւնը։ Ճիշդ է որ լսած­­­­ներս ծա­­­­նօթ եր­­­­գեր էին, բայց կը հնչէին ար­­­­տա­­­­­­­­­­­­­­­կար­­­­գօ­­­­­­­­­­­­­­­րէն յա­­­­ջող գոր­­­­ծի­­­­­­­­­­­­­­­քաւո­­­­րու­­­­մով մը։ Այդ զգա­­­­ցու­­­­մը շա­­­­րու­­­­նա­­­­­­­­­­­­­­­կուե­­­­ցաւ բո­­­­լոր եր­­­­գե­­­­­­­­­­­­­­­րու ըն­­­­թացքին։ Բայց «Արա­­­­րատ»ը ու­­­­րիշ տե­­­­սայ ոգե­­­­ւորեց զիս։ Իսկ ամ­­­­բողջ դահ­­­­լի­­­­­­­­­­­­­­­ճը կը թնդայ, երբ անուանի եր­­­­գի­­­­­­­­­­­­­­­չը կը կա­­­­տարէր հան­­­­րա­­­­­­­­­­­­­­­ծանօթ «Հա­­­­լա Հա­­­­լա Նին­­­­նօ» պա­­­­րեր­­­­գը, այս ան­­­­գամ փո­­­­խանակ Մու­­­­սա Լե­­­­րան, Տիգ­­­­րա­­­­­­­­­­­­­­­նակեր­­­տի ոճով։ Ձայ­­­նա­­­­­­­նիշե­­­րու ելե­­­ւէջին մէջ կա­­­րելի չէր պոռթկու­­­մը զսպել։ Ար­­­դա­­­­­­­րեւ ծա­­­նօթ պա­­­րու­­­սոյց Յա­­­կոբ Կիւ­­­լէ­­­­­­­չի երեք ըն­­­կերնե­­­րու հետ սկսած շուրջ պա­­­րը աւե­­­լացաւ ու աւե­­­լացաւ եւ հա­­­սաւ ամ­­­բողջ նրբանցքը լեց­­­նող երի­­­տասարդնե­­­րու ուս ու­­­սի օրօր­­­ման հրաշք պատ­­­կե­­­­­­­րին։

Հա­­­մեր­­­գի երկրորդ բաժ­­­նի սկիզ­­­բը հա­­­ճելի անակնկալ մըն էր։ Բեմ եկան պա­­­տանի նուագա­­­ծու­­­ներ, իրենց հետ ու­­­նե­­­­­­­նալով տա­­­րեկից մե­­­նակա­­­տար մը, որոնք ներ­­­կա­­­­­­­յացու­­­ցին Փոլ Պաղ­­­տա­­­­­­­տեանի «Հա­­­յոր­­­դիք» ծա­­­նօթ եր­­­գը։

Պար­­­թեւ մի առ մի ներ­­­կա­­­­­­­յացուց պա­­­տանի երա­­­ժիշտնե­­­րը եւ հպար­­­տութեամբ յայ­­­տա­­­­­­­րարեց թէ բո­­­լորն ալ իր սի­­­րելի գոր­­­ծընկե­­­րոջ Արի Հեր­­­կե­­­­­­­լի աշա­­­կերտներն են։

Ինչպէս նա­­­խորդ հա­­­մերգնե­­­րուն այս ան­­­գամ ալ Պար­­­թե­­­­­­­ւին կ՚ըն­­­կե­­­­­­­րակցէին «Առա­­­գաստ» նուագա­­­խումբը եւ երգչու­­­հի Մա­­­րալ Չա­­­փան Աթա­­­ման։ Անոնց կա­­­տարած «Հրդեհ ու Մրրիկ» զու­­­գերգը դար­­­ձեալ շատ մեծ ոգե­­­ւորու­­­թիւն ստեղ­­­ծեց դահ­­­լի­­­­­­­ճին մէջ։

Հա­­­մեր­­­գին իրենց պա­­­րերով յա­­­տուկ փայլ մը տուած էին նաեւ Թա­­­մար Եաշ­­­կիւչլիւ­­­քալ եւ Էն­­­տէր Ազըն։

Միայն իր կա­­­տարած գոր­­­ծին մէջ բար­­­ձունքներ նուաճող­­­ներն են որ այսքան հա­­­մեստ կրնան ըլ­­­լալ։ Ու­­­րեմն մենք բե­­­մի իր հա­­­մես­­­տութեան մէջ կը տես­­­նենք հայ եր­­­գին նուիրեալ հսկան եւ ան­գամ մը եւս կը կրկնենք նոյն հաս­տա­տու­մը՝ Ան­զուգա­կան ես մեզ հա­մար։


Kategoriler

ԱՌՕՐԵԱՅ