ՕՔՍԱՆԱ ԿԱՐԱՊԵՏԵԱՆ
Հրեաներու Մովսէս մարգարէի մասին ո՞վ լսած չկայ։ Անոր կերպարը սրբացուել է՝ դարձուել մաքրամաքուր օրինակ մնացեալ մարդկանց համար։ Աստծու զօրութեամբ կատարած հրաշքները մեծ փառք կը բերեն Մովսէսին։ Եւ կարծես անհնարին է մէկ բիծ գտնել անոր գործողութիւններու կամ մտքերու մէջ։
Սակայն անսպառ է հայոց բանահիւսող միտքը։ Ահա կ՚ուզենք պատմել Մովսէսի հպարտանալու մասին եւ այն մասին, թէ ինչ եղաւ յետոյ։
Երբ Մովսէս Սինա լերան վրայ Աստծու հետ կը խօսի, սաստիկ կը հպարտանայ, զի իրմէ արժանաւոր մարդ չգտնուեցաւ աշխարհում, որ Աստծու հետ խօսէ։ Ան երբ սարէն կ՚իջնէ, ճամբան կը կորսնցնէ կը մոլորէ։
Ան իր ժողովրդէն բաւական կը հեռանայ, ուրիշ տեղեր կը հասնի։ Վերջը ծերունու մը կը հանդիպէ, անոր կ՚ըսէ թէ՝ «ես Մովսէսի ժողովրդէն եմ, ցոյց տուր ինձ նրա երկիրը»։ Ծերունին կը պատասխանէ թէ ինքը չգիտէ Մովսէսի երկրի տեղը, առաջին անգամ կը լսէ թէ այդպիսի երկիր մը կայ։
Ծերունին Մովսէսին կը ղրկէ իր մեծ եղբօր մօտ՝ գուցէ նա լսա՞ծ լինի այդ երկրի մասին։ Բայց մեծ եղբայրը նոյնպէս չէր լսած Մովսէսի երկրի մասին։ Սա էլ իր ամենամեծ եղբօր մօտ կը ղրկէ Մովսէսին։
Երբ Մովսէսը ամենամեծ եղբօրը կը խնդրէ ցոյց տալ Մովսէսի երկրի տեղը, ամենամեծ եղբայրը կ՚ըսէ թէ ինք, ընդհանրապէս, Մովսէս անունը երբեք լսած չէ, բայց կրնայ ամպերից հարցնել։
Աւագ եղբայրը ցած կը կանչէ ամպերուն եւ նրանց կը հարցնէ թէ որն է Մովսէսի երկրի վրայ անձրեւ տեղացնում։ Փոքրիկ ամպ մը առաջ կու գայ, կ՚ըսէ թէ՝ ե՛ս եմ տեղում։
Ծերունին կը պատուիրէ փոքրիկ ամպին Մովսէսին իւր երկիր ուղեկցել։
-Լաւ, - կ՚ըսէ ամպը, - միայն թող Մովսէսը իւր աչքերը գոցէ։
Մովսէսը կը գոցէ իւր աչքերը, եւ երբ քանի մը վայրկեան անց կը բանայ, կը տեսնէ թէ արդէն իւր երկիր, իւր ժողովրդի մօտ հասած է։
Այդ միջոցին հրեշտակ մը կ՚երեւայ անոր եւ կ՚ըսէ
- Մովսէ՛ս, Աստուած պատժեց քեզ հպարտանալուդ համար, նա քեզ մոլորեցրեց, որ տեսնես, թէ քեզմէ շատ աւելի արժանաւորն ու հզօրը կայ, նոյն իսկ ամպերին հրամայող մարդիկ ալ կան, որոնք, սակայն, չեն հպարտանում։
Այսպէս Աստուած Մովսէսին լաւ դաս տուեց՝ պատուիրելով հեռու մնալ սին երեւոյթներէն։
