Սեպուհ արք. Չուլճեան շրջապատուած անմիջական մտերմութեամբ

Գու­գա­­րաց թե­­մի առաջ­­նորդ Սե­­պուհ արք. Չուլճեան 4 Օգոս­­­տոս Շա­­­բաթ առա­­­ւօտ ժա­­­մանեց Պո­­­լիս։ Չուլճեան սրբա­­­զան ուղղա­­­կիօրէն մեկ­­­նե­­­­­­­ցաւ Գնա­­­լը կղզի եւ նա­­­խաճա­­­շի սե­­­ղանին շուրջ մէկ­­­տե­­­­­­­ղուե­­­ցաւ Կազ­­­դուրման Կա­­­յանի պա­­­տանի­­­ներուն հետ։ Տրո­­­ւած ըլ­­­լա­­­­­­­լով թէ Սե­­­պուհ սրբա­­­զան Վա­­­նաձո­­­րի մէջ ինք եւս կը վա­­­րէ ման­­­կա­­­­­­­կան ճամ­­­բար մը, յա­­­տուկ ու­­­շադրու­­­թեամբ զրու­­­ցեց երա­­­խանե­­­րուն հետ եւ տե­­­ղեկու­­­թիւններ ստա­­­ցաւ նաեւ կա­­­յանի վա­­­րիչ­­­նե­­­­­­­րէն։ Սրբա­­­զանը նոյն օր կա­­­տարեց նաեւ մկրտու­­­թեան խոր­­­հուրդ մը։ Իսկ 5 Օգոս­­­տոս Կի­­­րակի օր նա­­­խագա­­­հեց Գնա­­­լը կղզիի Սուրբ Գրի­­­գոր Լու­­­սա­­­­­­­ւորիչ եկե­­­ղեց­­­ւոյ մէջ պա­­­տարա­­­գի արա­­­րողու­­­թեան։ Պա­­­տարա­­­գը մա­­­տոյց եկե­­­ղեց­­­ւոյ հո­­­վիւ Եղի­­­շէ ծայ­­­րա­­­­­­­գոյն վար­­­դա­­­­­­­պետ Ուչքու­­­նեան։ Իսկ նա­­­խագահ սրբա­­­զանը քա­­­րոզեց Յի­­­սու­­­սի առակ­­­նե­­­­­­­րու եւ պատ­­­գամնե­­­րու միջոցաւ մե­­­րօրեայ իրո­­­ղու­­­թիւննե­­­րը մեկ­­­նա­­­­­­­բանե­­­լով։ Ար­­­դա­­­­­­­րեւ սրբա­­­զան իր քա­­­րոզին մէջ բնու­­­թագրեց Հրէից Նա­­­զով­­­րե­­­­­­­ցի թա­­գաւո­­րի վար­­դա­­­պետու­­թեան դրո­­ւակ­նե­րը։

«Ամէն մարդ կ՚եր­թար Յի­սու­սի ետե­ւէն, քան­զի ժո­ղովուրդը յոգ­նած էր։ Ժո­ղովուրդը վստա­հու­թիւն չու­նէր կղե­րական­նե­րու, հո­գեւո­րական­նե­րու, գիտ­նա­կան­նե­րու, օրէնսդիր­նե­րու եւ ամէն անոնց նկատ­մամբ, որոնք եր­կի­րը կը կա­ռավա­րէին։ Մար­դիկ կը փնտռէին իենց փրկի­չը, որ եր­թան ետե­ւէն։ Հա­ւատք եւ վստա­հու­թիւն չու­նէին։ Իմա­ցած էին, որ Յի­սուս Փրկիչ մը կայ, կը բու­ժէ բո­լորին։ Միայն սի­րով ու նե­րողու­թեամբ կը բու­ժէ, այլ ոչ թէ օրէն­քով, դա­տով ու դա­տաս­տա­նով կը պատ­ժէ։

Ու­րեմն մարդկու­թեան մէջ ժա­մանակ առ ժա­մանակ հա­ւատ­քը կը տկա­րանայ։ Եւ առայժմ կը տի­րէ յու­սա­հատու­թիւններ, յու­սա­խաբու­թիւններ, որոնցմէ անվստա­հու­թիւն յա­ռաջ կու գայ։ Ժա­մանակ առ ժա­մանակ այս հո­գեբա­նու­թիւնը կը տի­րէ ու նիւ­թա­պաշ­տութիւ­նը գլուխ կը բարձրաց­նէ…»։

Քա­րոզիչ սրբա­զանը խօս­քե­րուն այս հա­տուա­ծին մէջ բնու­թագրեց ան­դա­մալոյ­ծի մը Յի­սու­սի մօտ բե­րուե­լու պատ­կե­րը։ Տա­ճարը այնքան բազ­մա­մարդ էր, որ կա­րելի չէր ան­դա­մալոյ­ծը նոյ­նիսկ չորս հո­գինե­րու օգ­նութեամբ Յի­սու­սին մօտ տա­նիլ։ Ու­րեմն անոնք դի­մած էին ալ աւե­լի դժո­ւար ճա­նապար­հի մը, քան­դել տա­ճարի տա­նիքը եւ ան­դա­մալոյ­ծը իջեց­նել տա­նիքէն ճիշդ Յի­սու­սին գտնո­ւած վայ­րը։ Փրկի­չը այս պայ­քա­րը գնա­հատեց «Հա­ւատք ձեր կե­ցու­սցէ զձեզ» ըսե­լով։ Ար­դա­րեւ Չուլճեան սրբա­զան այս առա­կով յի­շեցուց որ­դեգրո­ւած նպա­տակի հա­մար անվհատ պայ­քա­րի կա­րեւո­րու­թիւնը։

«Ինչ է մե­զի պէտք այ­սօր որ­պէս պոլ­սա­հայու­թիւն, զօ­րաւոր նկա­րագ­րով հա­մայնք ձե­ւաւո­րել։ Ու­րիշ կերպ հա­մայնքը չի կրնար ոտ­քի մնալ։ Պէտք է վե­րականգնենք խզո­ւած հա­մերաշ­խութիւ­նը։ Փո­խանակ իրա­րու սխա­լը փնտռե­լու, եկէք միաս­նա­բար յար­ձա­կինք խնդիր­նե­րու վրայ։ Պէտք է ճշդենք մեր նպա­տակ­նե­րը, գի­տակ­ցինք թէ ի՞նչ է գլխա­ւոր նպա­տակը, ին­չե՞ր են այդ նպա­տակին իրա­կանա­նալը խան­գա­րող գոր­ծօննե­րը եւ ստայնմ գոր­ծենք այդ նպա­տակը իրա­կանաց­նե­լու հա­մար։

Ինչպէս նա­խորդ այ­ցե­լու­թիւննե­րուն այս ան­գամ ալ Սե­պուհ արք. Չուլճեանի քա­րոզը եւ զա­նազան հան­դի­պումնե­րը ար­ժա­նացան լայն ար­ձա­գանգնե­րու պոլ­սա­հայ ըն­կե­րային շրջա­նակ­նե­րու մէջ։ Սրբա­զան Չուլճեան այս այ­ցե­լու­թեան ըն­թացքին խու­սա­փեցաւ պատ­րիար­քա­կան ընտրու­թիւննե­րու վե­րաբե­րեալ յայ­տա­րարու­թիւննե­րէ, քա­նի որ ժա­մանած էր բո­լորո­վին ըն­տա­նեկան բնոյթ ու­նե­ցող մկրտու­թեան խոր­հուրդ մը կա­տարե­լու հա­մար։ Ան այ­ցե­լու­թեան յա­ջոր­դող օրե­րուն նա­խընտրեց իջե­ւանիլ Գումգա­բու, Պատրիարքարանի մէջ։

Չուլճեան սրբազան քաղաքէս կը մեկնի 10 Օգոստոս ուրբաթ օր։

Kategoriler

ԱՌՕՐԵԱՅ