ԾՈՎԻՆԱՐ ԼՈՔՄԱԿԷՕԶԵԱՆ

ԾՈՎԻՆԱՐ ԼՈՔՄԱԿԷՕԶԵԱՆ

Եկէք լուրջ ծիծաղանք 2019-ի Ապրիլի 1-ը

dzovinarlok@gmail.com

Ի՞նչ էլ որ լինի. նոյ­­նիսկ պա­­տերազմ կամ կեղ­­ծա­­­րար ընտրու­­թիւններ, կամ ցե­­ղաս­­պա­­­նու­­թեան 100-ամեակ, միեւ­­նոյնն է եր­­գի­­­ծան­­կա­­­րիչ­­նե­­­րը կա­­տարում են իրենց առա­­քելու­­թիւնը։ Ծի­­ծաղի առա­­քելու­­թիւնը։ 2017-ին, օրի­­նակ, Ապ­­րի­­­լի 1-ին ցու­­ցադրե­­ցին…դա­­տարկ պաս­­տառներ, որով­­հե­­­տեւ ընտրու­­թիւննե­­րին նա­­խոր­­դող լռու­­թեան օրն էր։ Շատ սրա­­միտ էր։ Շատ։ Այս տա­­րի Ապ­­րի­­­լի 1-ի Ծի­­ծաղի օրը բա­­ցուեց Երե­­ւանում ՌԴ-եան գի­­տու­­թեան եւ մշա­­կոյ­­թի կեդ­­րո­­­նում, որ­­տեղ ցու­­ցադրուեցին 24 ռու­­սաստա­­նեան եւ 24 հայ­­կա­­­կան ծաղ­­րանկար­­ներ։ Ցու­­ցա­­­հան­­դէ­­­սը վեր­­նագրե­­ցին «Ռու­­սաստան եւ Հա­­յաս­­տան՝ ծի­­ծաղում ենք միասին»։ Հա­­յաս­­տա­­­նի ծաղ­­րանկա­­րիչ­­նե­­­րի միութեան նա­­խագահ Սու­­քիաս Թո­­րոսեանի բաց­­ման խօս­­քից եւ ժա­­պաւէ­­նը կտրե­­լուց յե­­տոյ իս­­կա­­­պէս սկսե­­ցինք ծի­­ծաղել։ Չեմ սխա­­լուի, եթէ ասեմ, որ ապ­­րում ենք հա­­մատա­­րած ապա­­տեղե­­կատո­­ւական դա­­րաշրջան։ Տե­­ղեկա­­տուա­­կան դաշ­­տը այնքան ծա­­խուած է, որ միամիտ մար­­դիկ դժո­­ւար են կողմնո­­րոշ­­ւում ապա­­տեղե­­կատո­­ւական ան­­տա­­­ռում։ Հա­­ւատում են ամէն տպագ­­րած բա­­ռին, թէ­­պէտ կար­­դում են միայն սադ­­րիչ վեր­­նագրե­­րը։ Միակ ճշմա­­րիտ ոլոր­­տը արո­­ւեստն է, արո­­ւեստնե­­րից՝ գե­­ղան­­կա­­­րը, իսկ գե­­ղան­­կարչու­­թեան մէջ ծաղր կամ եր­­գի­­­ծան­­կա­­­րը։ Ծաղ­­րանկա­­րը չի խա­­բում։ Նա տա­­լիս է ճշգրիտ ախ­­տո­­­րոշու­­մը, իսկ մարդկու­­թիւնը միշտ սուր եւ քրո­­նիկ հի­­ւան­­դութիւննե­­րով է տա­­ռապում։ Քրո­­նիկ հի­­ւան­­դութիւննե­­րի շար­­քում է ինքնաոչնչա­­ցու­­մը. որ­­քան աւե­­լի շա­­տանում ենք եւ տեխ­­նի­­­կապէս զար­­գա­­­նում, այնքան դա աշ­­խա­­­տում է մար­­դու դէմ։ Վստա­­հու­­թիւն չեն ներշնչում այ­­լեւս ոչ մի բան, սկսած կե­­րած հա­­ցից եւ պտու­­ղից…

Եր­­գի­­­ծան­­քը այնքան տար­­բեր նիւ­­թե­­­րի շուրջ է ըն­­թա­­­նում, առա­­ջաց­­նե­­­լով թե­­թեւ ժպի­­տից մին­­չեւ ար­­դա­­­րացի ցա­­սում, երբ նկա­­րիչը մօ­­տենում է մա­­հուան գոր­­ծիքնե­­րին։ Հիլ­­յո­­­թինը, որից դեռ թարմ արիւն է կա­­թում, զար­­դա­­­րուած է սիր­­տիկնե­­րով (Վրէժ Քա­­սու­­նի)։ Նռնա­­կը նոյնպէս սիր­­տիկնե­­րով է (Ար­­սէն Թո­­րոսեան)։ Իսկ Մկրտիչ Մա­­թեւո­­սեանի եր­­գի­­­ծան­­քի նիւ­­թը կա­­խաղանն է, երբ երեք հո­­գի իրար ու­­սի են կանգնում,որ­­պէսզի եր­­րորդը հաս­­նի կա­­խաղա­­նի օղա­­կին…Յի­­րաւի ծաղ­­րանկար­­չի գլխում այնպի­­սի մտայ­­ղա­­­ցում կը ծնո­­ւի, որը դժո­­ւար թէ սո­­վորա­­կան մար­­դու մտքով անցնի։ Կամ խա­­չուած Քրիս­­տո­­­սը՝ Սու­­քիաս Թո­­րոսեանի պատ­­կերմամբ. սա ար­­դէն միայն ծաղ­­րանկար չէ, այլ կի­­նօ…

Կար­­ծում եմ Ապ­­րի­­­լի 1-ը քիչ է։ Մարդկու­­թեանը հար­­կա­­­ւոր է միշտ, գրե­­թէ ամէն աստծոյ օր լու­­րե­­­րի շար­­քում ցու­­ցադրել իր ծաղ­­րա­­­դէմ­­քը։ Ծաղ­­րանկա­­րիչ­­նե­­­րի պատ­­կերնե­­րը աշ­­խարհի ան­­ցուդար­­ձի վե­­րաբե­­րեալ…Այո, ոչ միայն քա­­ղաքա­­գէտ­­նե­­­րը պի­­տի մեկ­­նա­­­բանեն իրա­­դար­­ձութիւննե­­րը, այլ նաեւ ծաղ­­րա­­­գէտ­­նե­­­րը։ Եւ մենք լուրջ մտա­­հոգո­­ւելու փո­­խարէն կը սկսենք ամե­­նայն լրջու­­թեամբ ծի­­ծաղել…

Աւե­­լաց­­նեմ, որ Թու­­մա­­­նեանի 150-եակի առ­­թիւ հայ եր­­գի­­­ծան­­կա­­­րիչ­­նե­­­րի աշ­­խա­­­տանքնե­­րը ցու­­ցադրո­­ւեցին նաեւ Թու­­մա­­­նեանի թան­­գա­­­րանում։ Թե­­ման այս ան­­գամ Թու­­մա­­­նեանն էր, եւ Թու­­մա­­­նեանի հե­­րոս­­նե­­­րը ներ­­կա­­­յացան մեր ժա­­մանակ­­նե­­­րի հար­­թութեան վրայ։