ԺՈՒԼՅԵԹ ԻՆԱՆ
Բաւականին ծանրաբեռնուած շաբաթի մը աւարտին, սիրելի Թամար Քայսերեանի հրաւէրով 5 Ապրիլ 2019, Ուրբաթ երեկոյեան մասնակցեցայ մայէստրօ Շահան Արծրունիի համերգին։ Նիու Եորք, Ֆլորընս Կուլտ Հոլի դահլիճին կատարուած համերգին ներկայ էին հոգեւոր առաջնորդներ, Նիւ Եորք եւ Նիւ Ճըրզիէ ժամանած մեծ թիւով երաժշտասէրներ։
Անուանի դաշնակահարի 75-ամեակը, նաեւ երաժշտութեամբ շնչող վարպետի մը յաղթանակներու պատմութիւնն էր։ Պոլսեցի արուեստագէտը, ծննդավայրի Էսաեան եւ Կեդրոնական վարժարանները աւարտելէ ետք յաճախած է Իսթանպուլի Համալսարանի պետական երաժշտանոցը։ 1964-ին եկաւ Նիւ Եորք եւ Ժուլիարտի երաժշտական դպրոցի ու Նիու Եորքի համալսարաններու դասընթացքներով գերազանցեց իր գիտելիքները։ Միշտ վառ պահեց հայ երաժշտական ժառանգը։
Զինք մօտէն ճանչցողներ գիտեն թէ Արծրունի երկու ձիրքերով օժտուած է՝ առաջինը դաշնամուրին տիրապետելու ունակութիւնը, իսկ երկրորդը՝ համտեսելու, քիմքի զգայնութեան տաղանդը։ Շահան Արծրունի նաեւ խոհարարութեամբ համբաւ կը վայելէ։
75-ամեակը, թէ երաժշտական վայելք մըն էր, եւ թէ համերգի աւարտին սարքուած ընդունելութեամբ ալ, բարեկամներու հետ հանդիպման առիթ։
Ուրբաթ երեկոյ Նիւ Եորքի 59-րդ պողոտայի վրայ սովորականէն բաւականին տարբեր կերպարներու տողանցք մը կը նկատուէր։ Առհասարակ երիտասարդներով լեցուն մայթերու վրայ յաճախ կը հանդիպէինք յիսուն տարեկանը անց մուշտակաւոր հայ կանանց, անոնց ընկերակցող եւ մուգ գոյներով գոստիւմներ հագած հայ այրերու։ Տեսարանը կը յիշեցներ մեր նախնեաց հին լուսանկարները, Պոլսոյ Փերայի պողոտային վրայ։ Կարծես տարիներ անց, հազարաւոր մղոններու հեռաւորութեամբ անցեալը կը վերապրէինք։ Բոլորս մէկտեղուած էինք դահլիճի մը մէջ, որուն բեմը լուսաւորուած էր 14 «սփոթ»ներով եւ եզրուած սեւ վարագոյրներով։ Խորհրդաւոր, մի քիչ սուգ եւ թախիծ ներշնչող այդ մթնոլորտի կեդրոնին տեղադրուած դաշնամուրը յատուկ իմաստ մը կը ցոլացներ։ Բոլորս անհամբեր էինք այդ իմաստին թափանցելու համար։
Դատարկութեան, պարապութեան զգացում արթող բեմը լեցուած էր դաշնամուրով, ինչպէս նոյն նուագարանով լցուած էր մաէսթրօյի կեանքի 75 տարիները։
Յայտագրի սկիզբին տեղ գտած էին Ֆրետրիխ Շոբենի դաշնամուրային ստեղծագործութիւնները։ Ապա երաժշտական երթը շարունակուեցաւ Ալան Յովհաննէսի, Արամ Խաչատուրեանի, Էտուարտ Միրզոյեանի յօրինումներով։ Համերգը աւարտին հասաւ Պեթհոֆընեան հնչիւններով։
Շահան Արծրունիի համերգը նաեւ երաժշտական դասապահ մըն էր կարծես։ Իւրաքանչիւր հատուածին նախ կը ծանօթանայինք երգահանի կամ տուեալ գործի մասին շահեկան տեղեկութիւններու, ապա կը լսէինք երաժշտութիւնը։ Երազային ապրումի մը ուրախ մասնակիցները դարձած էինք։ Յատկապէս հայ յօրինողներու հետ ապրածները, յիշատակները կիսելով մեզ ալ բաժնեկից դարձուց իր մտերմութեան։
Երախտապարտութիւնը յայտնելու համար երկար, շատ երկար յոտնկայս ծափահարեցինք եւ բաժնեցինք նոյն բարեմաղթանքը՝ ծնունդդ շնորհաւոր Շահան Արծրունի։
