ՄԱՐԳԱՐ ՉԱԼԸՔԵԱՆ
«Մեր չունեցածը իրարմով գտնենք»։ Այս խորագիրով բեմադրուեցաւ պոլսահայ հասարակութեան համար նորայայտ վաղամեռիկ բանաստեղծի՝ Հերանոյշ Արշակեանի գրականութիւնը իր ոտանաւորներու եւ նամակներու միջոցաւ։ Արշակեանի յայտնութիւնը կը պարտինք բանասէր Սեւան Տէյիրմէնճեանի։ Առաջին անգամ ինք էր, որ տեղեկանալով «Ոմանք» երաժշտական խումբի «Բանալիք» ալպոմի ծրագրին առաջարկած էր Հերանոյշ Արշակեանի գործերը։ Յիշենք թէ «Բանալիք»ի մէջ տեղ կը գտնէ հայ բանաստեղծութեան օրինակներու վրայ յօրինումներ։
Այս անգամ «Ոմանք»ի մենակատար Լարա Նարին էր, որ Արշակեանի բանաստեղծութիւնները վերածեց թատրերգութեան մը, որ Եղիա Աքկիւնի բեմադրութեամբ ներկայացաւ հանդիսատեսին։ Բեմին վրայ Եղիա Աքկիւնի, Լարա Նարինի կողքին պաշտօն ստանձնեցին Մարալ Չիզմեճիեան, Ժագլին Չաթալ եւ Թարա Տէմիրճիօղլու։
Թարա Տեմիրճիօղլու նաեւ ստանձնած էր լոյսի ծրագրաւորումը։ Իսկ բեմի ետին կը գործէին թատրոնի երիտասարդ նուիրեալներ Անդրանիկ Պաքըրճըօղլու, Տիյանա Չիլինկարեան, Մանէ Քոփար, Միրելլա Կիւլեր Շուքուրով եւ Սեւատա Խաչիկ Տեմիրճի։
«Յանկարծ» անունին տակ մէկտեղուած եւ բոլոր յաւակնութիւններէ ձերբազատուած այս կազմը արտակարգօրէն յաջող թատերական ներկայացում մը մատուցեց այդ օր «Պոմոնթի Ատա» կոչեալ դահլիճը այցելող հետաքրքիր զանգուածին։ Մէկէ աւելի յատկութիւններ կան, որոնց մասին պիտի ուզենք անդրադառնալ։ Վերեւ հակիրճ ձեւով ներկայացուած անձնակազմը նախ նշենք, որ իր ուղղութիւնը ճշդած է բեմի, բեմական արհեստներու շրջանակով։ Անոնք նուիրումով կապուած են թատրոնին եւ կարծես թէ այդ ճամբու վրայ ալ կ՚ընդանայ բոլորովին գիտակից քայլերով։ Կատարուած գործի յաջողութեան թերեւս ալ ամենաէական բացատրութիւնն է այս։ Սիրել, նուիրուիլ եւ ապա այդ ուղղութեամբ աշխատիլ։ Այս ինքնին արդէն իսկ յաջողութիւն խոստացող պատրաստութիւն է։ Ըրած գործին հանդէպ սէր, ըրած գործին հանդէպ նուիրում, կարծես ապացոյցը կ՚ըլլայ ակնկալուած յաջողութեան եւ այդ յաջողութիւնը կայացաւ, քանի որ հանդիսատեսներ վայելեցին հայերէնով բեմադրութեան մը ներկայ ըլլալու երջանկութիւնը։ Լեզուն ունի իր երաժշտութիւնը եւ դերասանները մեծ յաջողութեամբ մատուցեցին այդ զգացումը։ Անգամ մը եւս ներշնչուեցանք մեր ակնկալութիւնները բարձր պահելու պատճառ մը գտած ըլլալու երջանկութեամբ։ Բան մը, որուն բացակայութենէն կը տառապինք շատ անգամ։
