ԲԱԳՐԱՏ ԷՍԴՈՒԳԵԱՆ

ԲԱԳՐԱՏ ԷՍԴՈՒԳԵԱՆ

Բարի գալուստ

Կրօնաբարոյական յու­­­զումնե­­­րով բեռ­­­նա­­­­­­­ւորո­­­ւած այս օրե­­­րուս, պատ­­­շա­­­­­­­ճու­­­թիւնը կը պա­­­հան­­­ջէ թէ մենք ու մե­­­րոնց բո­­­լոր ու­­­շադրու­­­թիւնը ուղղուած մնայ Սուրբ Զատ­­­կի խոր­­­հուրդին վրայ։ Եթէ այդպէս չը­­­նենք, կ՚ար­­­ժա­­­­­­­նանանք «Կե­­­ցաւ կե­­­ցաւ Աւագ շաբ­­­թուն տաճ­­­կը­­­­­­­ցաւ» հա­­­լածան­­­քին։ Մե­­­ղայ, մե­­­ղայ, մեզ­­­մէ, մեր տու­­­նե­­­­­­­րէն հե­­­ռու։

Չես գի­­­տեր ին­­­չու այս վեր­­­ջերս, երբ մեր եկե­­­ղեցի­­­ներէն ներս կար­­­գին չեն կա­­­տարո­­­ւած Արե­­­ւագա­­­լի արա­­­րողու­­­թիւննե­­­րը, երբ զրկո­­­ւած ենք նոր տա­­­րուայ ձի­­­թենեաց ճիւ­­­ղե­­­­­­­րէն, յա­­­ճախ կը մտա­­­բերեմ Սո­­­տոմ եւ Կո­­­մոռա քա­­­ղաք­­­նե­­­­­­­րու կոր­­­ծանման առա­­­կը։ Ինքնու­­­րա­­­­­­­ցու­­­թեան, մարդ էակի մարդկու­­­թե­­­­­­­նէ հրա­­­ժար­­­ման մա­­­սին է հին կտա­­­կարա­­­նի այդ պա­­­տու­­­մը։ Հա­­­մաշ­­­խարհա­­­յին մարդկու­­­թեան մատ­­­նո­­­­­­­ւած ներ­­­կայ անե­­­լը կա­­­րելի է վե­­­րագ­­­րել այն ծանր մեղ­­­քին, որ գոր­­­ծած ենք բնու­­­թեան, բա­­­րիին, ազ­­­նի­­­­­­­ւին, մարդկու­­­թեան եւ հե­­­տեւա­­­բար Աս­­­տուծոյ հան­­­դէպ։ Ի դէմ առաս­­­պե­­­­­­­լական առա­­­կէն, այս ան­­­գամ Ղովտ մըն ալ չէ գտնո­­­ւած, որ գո­­­նէ իր ըն­­­տա­­­­­­­նիքով միասին զերծ մնար պա­­­տիժէն։

Առող­­­ջա­­­­­­­պահու­­­թեան Հա­­­մաշ­­­խարհա­­­յին Կազ­­­մա­­­­­­­կեր­­­պութիւ­­­նը յայ­­­տա­­­­­­­րարեց թէ հա­­­մաճա­­­րակը կը սպառ­­­նայ աշ­­­խարհի բո­­­լոր եր­­­կիրնե­­­րուն։ Թուրքիոյ Առող­­­ջա­­­­­­­պահու­­­թեան Նա­­­խարարն ալ իր կար­­­գին յայ­­­տա­­­­­­­րարեց թէ վա­­­րակը ծա­­­ւալած է Թուրքիոյ բո­­­լոր քա­­­ղաք­­­նե­­­­­­­րուն։

Ժահ­­­րը պար­­­տա­­­­­­­կանու­­­թիւնը փո­­­խառած է Գաբ­­­րիէլ հրեշ­­­տա­­­­­­­կապե­­­տի եւ ման­­­գաղն ի ձե­­­ռին կը շրջի հա­­­սուն ար­­­տե­­­­­­­րու մէջ ցո­­­րեանի հաս­­­կե­­­­­­­րը, այս դէպ­­­քին՝ մարդկանց կեան­­­քե­­­­­­­րը խլե­­­լով։ Բո­­­լորս սար­­­սա­­­­­­­փահար կը սպա­­­սենք բեր­­­քա­­­­­­­հաւա­­­քի աւար­­­տը։ Մաս­­­նա­­­­­­­գէտ­­­նե­­­­­­­րու հա­­­շուար­­­կումով իւ­­­րա­­­­­­­քան­­­չիւր եր­­­րորդ օր կը կրկնա­­­պատ­­­կո­­­­­­­ւի մա­­­հացող­­­նե­­­­­­­րու, իւ­­­րա­­­­­­­քան­­­չիւր չոր­­­րորդ օր ալ վա­­­րակո­­­ւած­­­նե­­­­­­­րու հա­­­շուե­­­ցու­­­ցա­­­­­­­կը։

Կ՚ակնկա­­­լուի թէ յա­­­ռաջի­­­կայ քա­­­նի մը շա­­­բաթ­­­նե­­­­­­­րու (կամ ալ ամիս­­­նե­­­­­­­րու) ըն­­­թացքին կանգ առ­­­նէ գե­­­րան­­­դիի պտոյ­­­տը մեր ար­­­տե­­­­­­­րուն մէջ եւ հետզհե­­­տէ հան­­­գի այս փոր­­­ձութիւնն ալ։

Գա­­­լով մեր ու մե­­­րոնց շրջա­­­նակին, հոն ու­­­րա­­­­­­­խու­­­թիւն կը տի­­­րէ։ Սուրբ Զա­­­տիկը օրեր առաջ հա­­­սած է մեր թա­­­ղը եւ հի­­­մա հե­­­ռախօ­­­սազան­­­քե­­­­­­­րով իրա­­­րու կը փո­­­խան­­­ցենք աւե­­­տիսը։ Եկած են Սա­­­րոյի եւ Իլ­­­քե­­­­­­­մի մեծ յուզմունքով սպա­­­սուած եր­­­կո­­­­­­­ւորեակ­­­նե­­­­­­­րը՝ Ճի­­­վանն ու Անու­­­շը։

Չեմ գի­­­տեր թէ ի՞նչ թրթու­­­մով, այս գրու­­­թիւնը, որ աւե­­­տիսը ստա­­­նալէ հա­­­զիւ քա­­­նի մը ժամ ետք կը շա­­­րադ­­­րո­­­­­­­ւի, փնտռած, գտած եմ հա­­­րազատ ըն­­­կե­­­­­­­րակ­­­ցութիւն մը։ Ժօան Պայզ կ՚եր­­­գէ՝ «Gracias a la vida» կամ մե­­­րոն­­­քա­­­­­­­կան ար­­­տա­­­­­­­սանու­­­թեամբ «Կեց­­­ցէ կեան­­­քը»։

Նոր եր­­­կու կեան­­­քեր ծաղ­­­կած են մեր ըն­­­տա­­­­­­­նիքին մէջ։ Հա­­­սակ պի­­­տի առ­­­նեն, աճին նախ մեր բա­­­րեմաղ­­­թանքնե­­­րով, ապա փուշ ու տա­­­տաս­­­կով լե­­­ցուն արա­­­հետով պի­­­տի ճշդեն իրենց ու­­­ղին։ Բան մը՝ որ իրենց նախ­­­նեակ յա­­­ջողե­­­ցան, ի՞նչ բոյթ, իրենք եւս պի­­­տի յա­­­ջողին։

Ցաւն այն է թէ, յա­­­ջողե­­­լու հա­­­մար իրենց հա­­­մաշ­­­խարհա­­­յին հա­­­սակա­­­կից­­­նե­­­­­­­րուն հետ ուս ու­­­սի տա­­­լով պի­­­տի պայ­­­քա­­­­­­­րին նա­­­խորդ սե­­­րունդնե­­­րու տե­­­ղի տո­­­ւած աւեր­­­նե­­­­­­­րու, կոր­­­ծա­­­­­­­նիչ միտ­­­քե­­­­­­­րու, չա­­­րիք­­­նե­­­­­­­րու դէմ։

Մե­­­ղաւոր ենք այ ժո­­­ղովուրդ։ Թրամ­­­բը, Փու­­­թի­­­­­­­նը, Մաք­­­րո­­­­­­­նը, Մեր­­­քե­­­­­­­լը, Պոն­­­սո­­­­­­­նարօն կամ Օր­­­պա­­­­­­­նը, Էր­­­տո­­­­­­­ղանը մեր սխալ կողմնո­­­րոշումնե­­­րու հե­­­տեւանքներն են։

Պար­­­զո­­­­­­­ւեցաւ թէ մեր ան­­­յա­­­­­­­ջող մնա­­­ցած պայ­­­քա­­­­­­­րի յաղ­­­թա­­­­­­­նակը գա­­­լիք սե­­­րունդէն պի­­­տի ակնկա­­­լենք։ Ի՞նչ անար­­­դա­­­­­­­րու­­­թիւն Աս­­­տո­­­­­­­ւած իմ։

pakrates@yahoo.com