«Ակօս»ի հայերէն էջերու վրայ թերթիս հիմնարկութեան տարիներէն սկսելով իր դրոշմը դրած անուններէն մէկն է արձակագիր Երուանդ Կոպելեան։ Շատ երկար տարիներ ծառայած էր հայ մամուլին սրտառուչ յօդուածներ հրատարակելով, թէ Պոլսոյ եւ թէ Լիբանանի թերթերու էջերուն։
Բարեբախտութիւն կը համարենք կեանքի վերջին տարիներուն «Ակօս»ի մէջ ալ իր ներդրումը վայելած ըլլալու փաստը։
Յետ Եղեռնեան շրջանի պոլսահայ գրական կեանքի մէջ յայտնուած գրչի մշակները տարբեր բնոյթի յատկութիւններով կազմեցին նաեւ տարբեր բեւեռներ։ Կային աչքառուներ, եւ կային նաեւ ստուերի մէջ մնացածներ։ Կոպելեան չէր պատկաներ աչքառուներու խմբակին։ Մասամբ պայմաններու բերումով, մասամբ նախասիրութիւններու հետեւանքով կը մնար ստուերի մէջ։ Գիտէր ու կը յաջողէր այդ ստուերէն լոյս արձակել իր միտքով ու գրիչով։ Կոպելեան «Մարմարա»ի երկրորդ էջի վրայ «Քաղաքական» խորագրեալ սիւնակի ներքեւ իւրաքանչիւր երկուշաբթի կը վերլուծէր համաշխարհային քաղաքականութեան զանազան զարգացումները, որու շնորհիւ ընթերցողը իրազեկուած կըլլար դէպքերէն։
Բացի լրագրողի յատկութենէ հեղինակած էր բազմաթիւ պատմուածքներ։ Յարգանքով կը խոնարհինք իր գրական վաստակին եւ բարի յիշատակին առջեւ։
