OHANNES KILIÇDAĞI

Ermeni toplumu Patrikhane’yi işlevleri itibariyle sadece dinî bir kurum olarak görmüyor, hatta ironik biçimde dinî işlevlerini ikinci planda görüyorlar. Fakat, dinî olmayan işlerle ilgilenirken, bunu sivillerle yani din adamı olmayanlarla istişare ve işbirliği içinde yapması gerektiği fikri ağırlık kazanıyor.

Sessiz sedasız bir köşede duran Ermeni orta sınıfının, beyaz yakalı profesyonellerinin, ‘esnaf’ın, Ermeni toplumunun kaynaklarının küçük bir oligarşinin eline bırakılmasına itiraz etmesi gerekiyor. O kaynaklar, hepimiz için, çocuklarımız için daha müreffeh ve rahat bir gelecek demek

Ateşyan’ın o kurula “atadıkları” tek tek değerli şahsiyetler olsalar bile buradaki birincil sorun onların kim olduğu değildir, Ateşyan’ın böyle bir girişimde bulunamayacak olmasıdır. Atamaları ancak halk tarafından seçilmişler yapar.