Şebnem Ferah ile tanışmak, birçoğumuz için sabırsız, uzun bekleyişler de demek. Bu bekleyişlerden birisi daha müzisyenin yedinci stüdyo albümü Od ile son buluyor. Sertan Şentürk yazdı...
Sertan Şentürk
sertansenturk@gmail.com
Bundan yaklaşık 9 sene önceydi. Popüler şarkılarını bilirdim ama ciddi ciddi dinlemem o zamana denk geliyordu. 9 sene öncesi, aynı zamanda kendisinin 17 yıllık solo kariyerinin yarısına denk geliyor, 26 yıllık müzik kariyerinin de üçte ikisine. Bu rakamların onun için çok bir önemi yok elbette ki. Fakat benim için gri yıllardı; basitçe üniversiteye girmeye çalışılan o bunaltıcı zaman aralığı... İşte o zaman aralığında Şebnem Ferah’la tanışmıştım. O yıllar çabuk bitti, üstüne daha bir sürü güzeli kötüsü zaman geçti ve ben her Şebnem Ferah albümünü bekler oldum.
Şebnem Ferah, geçen hafta yedinci stüdyo albümü Od'u çıkardı ve böylece benim bekleyişlerimden birisi daha sonlandı. Albüm, sert gitar ve davullarından Şebnem Ferah’ın billur vokallerine grubun alıştığımız çizgisine birebir oturan bir çalışma. Sözler Şebnem Ferah’ın özenli ellerinde yazılıp, (koro bölümlerinin sonunda) yankılanıyor. Düzenlemelerdeki iniş ve çıkışlar, Şebnem Ferah melodilerine, Ozan Tügen armonilerine ve Tarkan Gözübüyük prodüktörlüğüne ait birer imza…
Grubun karakteristik gitarlarıyla başlayan Od‘dan, Utangaç’ın sakin havasına değin her anıyla doyurucu bir albüm karşımızda. Albümün çıkış parçası Birileri Var ise bu çalışmanın tam bir aynası. Vurucu sözleri ve dinamik geçişleri arasından Metin Türkcan’ın solosuna bağlanan parça daha ilk dinlenildiğinde kendini belli ediyor. Benim içinse en öne çıkan parça Savaş Boyası: zarif ve zeki sözleri, ritmik yapısı ve tuşluların ince dokunuşları ile sizi anında hapsediyor.
Şebnem Ferah daha önce de Yemen Türküsü ve (Aysel Gürel’in sözlerini yazdığı) Ünzile’yi seslendirmişti. Grup, bu albümde de aynı çizgiden ilerleyeren bir cover ile karşımıza çıkıyor. Almümün son şarkısı olan Çok Yorgunum sözlerin alındığı Mavi Liman şiirinin babası Nazım Hikmet’e ve onun eşsiz yorumcusu Cem Karaca’ya bir saygı duruşunda bulunuyor.
Şebnem Ferah, bana göre Türkçe rock müziğinin en güçlü sesi. Son 20 yılın en vurucu şarkılarından bazıları onun kaleminden çıkma. Grubun karakteristik müziğini beşinci saniyede fark etmemek işten beri değil. Hem de bu sert ve duyarlı karakteristiği uzun süredir korumaktalar. Muhtemelen buradan yola çıkarak birçok kişi bir noktayı cevaplamamı (ya da onaylamamı) istiyordur: Şebnem Ferah Od’la kendini tekrar mı ediyor? Cevabım kesinlikle evet. Öte yandan bu tekrarların beni bir an bile rahatsız ettiğini söyleyemeyeceğim. Buna Şebnem Ferah’a anılarım üzerinden yüklediğim anlamlar üzerinden bakabilirsiniz. Ya da grup, yarın var olmayı bıraksa ve onların tarzında ve kalitesinde bir başka müzik ortaya çıksa, benzer bir konuma geleceklerini düşündüğüm içindir. İşin kısası, ben her albümde, Şebnem Ferah’tan Yağmurlar’daki gibi sözler, Ozan Tügen’den Sigara’daki gibi düzenlemeler ve Metin Türkcan’dan Gözlerimin Etrafındaki Çizgiler’deki gibi sololar bekliyorum. Benzer bir biçimde Bülent Ortaçgil’in değirmenlere karşı olmasını ve Ezginin Günlüğü’nün terlikleriyle gelmesini beklediğim gibi...
