Թամ ինը տարի է քիմ Հրանդիս մեռած ատ չար սաաթը յիշեցունելիք օրը գայ հասնի նէ ամէն մարդ Հրանդ կ՚ըլլայ կոր, պիւթիւն էղածը աս է։ Հէլպէթ պազիները. «աս խըտար տարի անցեր է կենէ ալ սանքիմ թազէ ցաւի պէս կը յիշուի կոր եա տուն անոր նայէ» տէյիմ կրնան մտածել. Ծուն է ցուրտ է չըսին կացին ինկած տեղը հաւաքուեցան։ Կէրչի տուք մէյ մըն ալ ինծի հարցուցէք քիմ ամէն անգամուն «աման խազասըզ պէլասըզ անցնի» ըսելէն ինտոր տուվա կ՚ընեմ կոր։ Փէք աղէկ, հէլպէթ աս պաները պէտք է քիմ ըլլան տէ, տահա օրթան որեւէ արդիւնք չկայ։ Տահա վճռական ատըմ մը պիլէմ չէ առած մախկէմէները պաները եա էսաս տուք անոր նայեցէք։ Լաստիկի պէս կ՚երկնցունեն, միլլէթը օյալանմիշ կ՚ընեն կոր։ Սէպէպ էղողներն ալ աս խըտար տարի է լանքերնուն պօյերնուն կը պտտին կոր զաար։
Վերջին օրերուն սէօզտէ պուտ մը տահա խորունկ տէշմիշ ընել պաշլայեցին, ինտոր էղաւ նէ… պազի պաները արթըխ չպահուելիք վիճակ առին նէ մէճպուր էղան զաար։ Հէլպէթ, զարկողը միսմինակը որոշում տալով ասանկ պանի մը ճէսարէթ ընելիք չէր եա. պուտ մը խաֆան աշխատող ամէն մարդ ասիկա կրնայ մտածել։ Ով կիտէ ծարը թախ ուր տեղները պիտի էրթայ, անանկ քիմ արդարութեան հասնիլը խօլայ չի պիտի ըլլայ։
Մեզի անանկ սորվըցուցած էին քիմ. ամէն չարիք օր մը չէ օր մը մութլախա խարշըլըխը կը տեսնայ, կէշութիւն ընողը հախ ըրած ճէզան կը գտնայ տէյիմ։ Դժբախտաբար, անանկ ժամանակ մը էկած է քիմ. հիչ մէկ չարիք փոխադարձը չի գտնար կոր արթըխ։ Ընողը, ըրածովը կը մնայ կոր։ Կիտեմ կոր, կը տեսնամ կոր քիմ ասիկա մինակ աս երկրին յատուկ պան մը չէ, աշխարքին ամէն կողմը աս պիչիմը առած է։ Ի՞նչ էղած է տէ. Մարդկութիւնը աս խըտար խայինցած, վիճտանսըզցած եւ փարայի քէօլէ տարձած է, խելք հասնելիք պան չէ։
Հալպուքիմ, աշխարքէն էկած անցած քանի քանի պատերազմներ, մարդկութեան դաս ըլլալու էր անանկ չէ՞։ Հասկնալ պէտք էր քիմ, աս խայինութիւնը աշխարքին սօնը պիտի պերէ տէյիմ։ Ամա նէ կեզէէր… անանկ կ՚երեւայ կոր քիմ մինչեւ վերջին կէտը չհասնի նէ հիչ մէկը հասկնալու նիյէթ չունի։ Աստուած թէք թիւք մնացած բարի մարդոց հետը ըլլայ։
