ԼՈՒՑԻՔԱ ՏՈՒՏՈՒ

Լուցիքա Տուտու

Յիսնամեակ մը տահա

Աս տա­րի ալ Գը­նալը քամ­փին յիս­նա­մեակն է էղեր։ Էէ տա­րինե­րը վը­զըր վը­զըր կ՚անցնի կոր, երբ էր տա­հա պա­ցուի­լը…Ար­թըխ ով կի­տէ ին­չեր կ՚ընեն։ Սէ­զօնի բա­ցումն ալ աս Շա­բաթ է, նա­յինք յիս­նա­մեակ է տէ­յիմ տար­բեր պա­ներ մը պի­տի ըլ­լայ չէ նէ էս­կի հա­մամ էս­կի թաս մի պի­տի տես­նանք։ Սխալ չի­մացայ նէ միւ­տիւրն ալ փո­խուեր է հէ՞, հէ­րալ­տէ պօյ մը աչք կը նե­տեմ տէ կալ շա­բաթ պա­ներ մը կը գրեմ ար­թըխ։ Կե­ցիր նա­յինք. ինչ նո­րու­թիւններ պի­տի ըլ­լայ. պէք­լէ­յենք եւ տես­նանք։

Ան­ցածնե­րը յիս­նա­մեակի բաց­ման առի­թով, Գա­րակէօզեանին պար­տէ­զը փէք հա­վալը, քօք­թէյլլի ժո­ղով մը ըրին. սէօզ­տէ ծրագ­րուած փրօկ­րա­մը պի­տի խո­րաթէին։ Էփա­ղէկ կ՚ըլ­լայ կոր ամա արան ու­րիշ մէվ­զուներ մտաւ, ան­ճախ ֆըր­սանթ կտայ էր­կու պան ըսե­լու։ Պար­տէ­զը ատ ճա­մէքան­լը տե­ղին հոն խը­յախ սիւսլիւ չա­տըր մը կազ­մեր էին. օր­թա տե­ղը տիւշման չաթ­լա­թան խոս­խօ­ճա աւի­զէ մը, բարձր քօք­թէյլի մա­սաներ, վրա­ները ֆի­յախա­լը շամ­տաններ, չէ­շիտի կիւ­զէլ ու­տե­լիք­ներ, օր­քէստը­րա, միւ­զիւք եւլն…

Բիւ­զանդիս աղ­ջի­կը եավ­րուս չօ­ճոխս Սա­րինս. Օրուան խօս­նա­կը ըլ­լայ տէ­յիմ որո­շուեր էր, ան ալ աղուոր բաց­ման խո­րաթայ մը գրեր էր։ Էտե­ւէն ալ կե­նէ ար­ժէնքա­ւոր կէն­ճե­րէն Սա­յաթ Տաղ­լըեանիս պատ­րաստած. Ան­ցեալէն մին­չեւ այ­սօր քամ­փին պատ­մութեան վի­տէօ ֆիլ­մը սէ­յիր պի­տի ընէին։ Հի­մա աս­կէ ետ­քը անուն չպի­տի տամ, իրենք ինքզինքնին կի­տեն։ Պօ­շաշիմ­շէք չքա­շեմ. ին­ծի պան չըլ­լար, ճէ­րէմէն թերթս կը քա­շէ։

Վեր­ջին տաք­քէին Սա­րինիս գրած կիւ­զէ­լիմ գի­րը ծառ­քէն առին եւ իրենք կար­դա­լու էլան. եօք մու եա փրօ­թօքօլ պի­տի ըլ­լայ… պէ պա­պամ, ամօթ է ամօթ. Մարդ մէյ մը առա­ջէն կը կար­դայ տէ. Լե­զուն նոր սոր­վա­ծի պէս չկըմկմար։ Ան ինչ ըռէ­զիլու­թիւն էր. վախ­տին Ար­թօս Սե­փաս­տա­քիւս տէ­յիմ խաղ մը գրած էր, ան կը դի­տեմ կոր կար­ծե­ցի։ 20 տա­րի ան­ցաւ, պան չէ փո­խուած։

Ատ կար­դա­ցուա­ծէն նէ պան մը հասկցուեցաւ, նէ ալ մտիկ ընող եղաւ։ Էս տե­սայ չօ­ճոխը ներ­սը լա­ցաւ։ Էտե­ւէն Սա­յաթիս պատ­րաստած ֆիլ­մը տա­հա չցու­ցուցած կա­րեւոր անձնա­ւորու­թիւն մը էլաւ ըսաւ քիմ «էս անի­կա տե­սայ, չհաւ­նե­ցայ» եանի եա ասոր ըռէս­մէն չօք պիլ­մի­շու­թիւն եւ ար­ժէնք չկիտ­նալ կ՚ըսեն։ Նէ­թիճէ­յին. Մարդ պան մը չհասկցաւ, խա­բուր խու­բուր կե­րան, խմե­ցին, ժո­ղովը լմնցաւ։ Իշ­շալլախ քիմ քութլա­մանե­րը ասանկ իփ­սիզ սափ­սըզ չըլլար։ Նայինք Շաբաթ օրը Լուցիքային լեզուին իյնալիք ինչեր պիտի ըլլայ։