SOSİ ANTİKACIOĞLU

“Yok, hayır!” diye devam etti Kamburyan, “Ben o kitabı kastetmiyorum, babanızın diğer romanından, Hrimyan Hayrik hakkında olandan bahsediyorum.” O an donakaldım, babamın kayıp romanlarından bir tanesi hiç beklemediğim bir anda bulunmuştu! Sevincimi ifade edecek kelime bulamamış, mesafeyi filan boş verip boynuna sarılmıştım Aram Bey’in. Birkaç gün sonra yıllardır arşivinde saklamış olduğu sararmış gazete kupürleri elimdeydi.

Bugünlerde doğum günü kutlamaları yediden yetmişe herkes için sıradan oldu ama eskiden sadece çocukların doğum günü kutlanır, yetişkinler için bunun sözü bile edilmezdi. Ermenilerin ise kutlama konusunda bir ayrıcalığı vardı. Her azizin özel gününde onun adını taşıyan yetişkinlerin ‘isim günü’ kutlanırdı. Bizim ailede aziz ismi taşıyan dedem Agop’tu ve Aralık ortalarında bir cumartesine düşen Surp Agop (Aziz Agop) günü her yıl büyük bir tantanayla karşılanırdı evimizde.