BEZCİYAN
Artık dünyada benim için başka ülke yok: Benim toprağım, benim kilisem, benim okulum...
1999 yılında eşimle Ermenistan’a öğrenci olarak gittiğimde sokakları dolaşıp, tarihi mekânları sorup, soruşturuyorduk. Biri Vernisaj’ı önerdi. “Mutlaka Ermeni ustaların el emeklerini ve zanaatlarını yakından görmelisiniz” dedi. Vernisaj’ı hayran hayran dolaşırken tezgâhlardan biri Türkiye’den geldiğimizi duyunca bizi bir tezgâha yönlendirdi. Dün gibi aklımda Istepan ahparig sırtı bize dönük arkadaşlarıyla muhabbet ederken, yönlendiren kişinin seslenmesiyle bize döndü. İki soru sonra “Nerelisiniz?” sorusu döküldü dilinden; Eşim “Malatya” dediğinde bugüne uzanan 25 senenin kapısı açılmıştı. Senelerce özlemini çektiğim bu insanlar, yani artık rahmetli olan Istepan ahparig ve eşi Ojen hanım hiç tanımadıkları bizlere orada senelerce kol kanat gerip, dostluklarını bizden hiç esirgemediler. Ermenistan’a son gidişimde Ojen hanımla çok geç kalmış bir söyleşi gerçekleştirdim. Bu yazı senelerce bu değerli aileyi sizlere tanıtma arzusunun geç kalmış son durağı.
Semerciyan’da şampiyon Bezciyan
Her yıl Ermeni okullarından yetişenler dernekleri arasında düzenlenen Rupen Semerciyan Basketbol Turnuvası’nın bu yılki şampiyonu belli oldu.
Bezciyan Ermeni Okulu’nda çifte kutlama
Kumkapı Bezciyan Ermeni Okulu, Okuma Bayramı ve Dünya Tiyatrolar Günü kapsamı altında iki etkinlik düzenledi. Öğrenciler bu etkinlikler kapsamında gösteriler hazırladılar, eğlendiler.
Bezciyan’da bütçe açığı kapanmadı
Okullar yararına kurulan sevgi sofralarında (Madağ) 9 Ekim Pazar günü sıra Bezciyan’daydı.