Gizem Asya Genç, geçtiğimiz hafta KCK Yürütme Konseyi Eşbaşkanı Bese Hozat'ın yaptığı açıklamadan yola çıkarak ‘azınlıklar’ üzerine geliştirilen söylemleri yazdı.
GİZEM ASYA GENÇ
giz_genc@hotmail.com
Barış sürecinin başından bu yana çok umutluyduk, umutluyuz. Fakat çok iyi biliyoruz ki; Anadolu topraklarına barış gelecekse bu eril ve Sünni “Türk ve Kürt kardeşliği” ile olmayacak. Bu; halkları lobilicik, paralel devlet, iç mihrak olmakla suçlayarak olmayacak. Zira bu oyunun ilk perdesinde yaşanan trajediler hepimizin malumu.
KCK Yürütme Konseyi Eşbaşkanı Bese Hozat'ın yaptığı “Türkiye’de resmi devletin dışında bir de oluşan paralel devletler vardır. Mesela F. Gülen cemaati paralel bir devlettir. İsrail lobisi, yine milliyetçi Ermeni ve Rum lobileri paralel birer devlettir”(1) açıklaması iddia boyutunda, zira Kürt siyasilerinin diline pelesenk olan bu söylemle alakalı tek bir belge, isim zikredilmedi. Konuya dair tek iç açıcı açıklama ise HDP tarafından geldi. (2)
Bese Hozat'ın cümleleri meseleye dair ilk açıklama değil, geçen yıldan bu yana Öcalan'ın dış mihrak (2) söylemleri, Sırrı Sakık'ın ırkçı gafları (3) ve gevelediği birkaç sessiz özür, BDP içinde bu söylemlerin sürekli olarak tevil edilmesi, bir tarafı sürekli olarak “anlayışlı” olmaya çağırmak neticesinde pek de konuşulmadı. Anadolu'da güç dengeleri değişse de dün mazlum olanla muktedirin düşmanının paralel olduğu tescillendi.
Cümlenin öznesi farklı olsa…
KCK kısmını silip açıklama anonim sunulsa, bunun pekâlâ bir faşist tarafından söylendiğini düşünürüz yahut iktidar içinden bir isimin gündemi saran bulutları bu şekilde dağıttığını.
Türkiye'de siyasal bir grubun muktedirliğe geçişinde olmazsa olmaz hususlar vardır:
1-Hamiyetperver ve samimiyetsiz kardeşlik söylemi.
2-İç ve dış mihraklar. Kendine bir düşman yarat, kimse şüphe etmesin.
Az biraz palazlanan her siyasi grup kendisine küçük kardeşler seçer, yıllarca aynı acıklı sahneyi tüm iktidarların Kürtlere yapışını ayıplayarak izledik, “din kardeşliği” yükselen slogandı, şimdi Kürt siyaseti aşama kaydettikçe, aynı sahnenin ışıkları Ermeni halkına dönüyor. Söylemler bayık, “Ermenileri koruduk, evlat edindik, bizde de Ermenilik var vs.” Elbette vicdan sahibi kimselerin 1915'te aldıkları tavır, BDP içerisinden Demirtaş'ın attığı adımlar önemlidir; fakat bugün bölgede Ermenilerin nüfusu sayılarla ortada. 1915 hususunda, bugünün Kürt siyaseti net bir tavır almadan söylenen her şey, “Kürt ama bizden çok vatanını seviyor” boyutunda kalacaktır.
Lider kültü
Ermeni, Yahudi ve Rum paralel devletlerinin Öcalan'ın yakalanmasından tutun, Gladyo'ya ve birçok mühim vakaya temas ettiğini okuyoruz, tek bir kişi bile somut bir şey söylemeye gerek dahi duymuyor, gerek duyulmuyor; zira Öcalan'ın böyle bir şey söylemiş olması yeterli.
Tekadamcılık; sosyalist, ulusalcı, muhafazakâr, etnik köken ayırmaksızın toplumun tüm dinamiklerine nüfuz etmiş habis bir tümör. Her ne kadar tekadamcılık eleştirilerinden nasibini şu sıra yalnızca ulusalcı kesim alsa da; durum, Kürtler, sosyalistler, muhafazakârlar için de pek farklı değil. Bahsi geçen azınlıklarınsa böyle bir lider figürü yok, dolayısıyla liderinin minyatürleri olan sıradan insanlar bu kesimlere hitap ederken nasıl muamele edeceklerini bilmediklerinden şu cümle istisnasız tekrarlanıyor: “Hrant olsaydı…”
Elbette, keşke Hrant olsaydı! Fakat Hrant Dink'in yaşam mücadelesi ve mizacı hasebiyle kendisi üzerinden “makbul ve de makul Ermeni” portresi oluşturmak ve Türkiyeli Ermenilere, Ermeni gazeteci ve aydınlara daima bunu dikte etmek, en hafif ifade ile ayıp ve anlamsızdır. Türkiye'de söz konusu azınlıklar olduğunda dengeler son derece hassas, bu da “Hrant olsaydı” cümlesinin içinde saklı, Hrant yok.
Diğer taraftan, “Ermeni, Rum, Yahudi lobisi” dediğiniz anda neyi kastettiğinizden çok toplumun büyük bir kesimi tarafından ne anlaşıldığı önemli. Bu tip cümleler kurarken sık sık bahsettiğiniz toplumların buralarda acı tecrübeleri hatırda tutup konuşmak faydalı olacaktır, hele ki arkanızda tavizsiz bir halk desteği varsa.
(4)http://www.hurriyet.com.tr/gundem/21850211.asp
