Իվերջոյ կայացաւ 1 Նոյեմբերի ընտրութիւնները եւ Արդարութիւն ու Զարգացում Կուսակցութիւնը ընդհանուր քուէներուն 49,5 տոկոսը նուաճելով ապահովեց առանձին կառավարութիւն կազմելու իրաւունքը։
Կանխատեսումները բոլորովին ուրիշ պատկեր մը կ՚ակնկալէին։ Հասարակութեան կարծիքը շօշափող ընկերութիւնները իրենց կատարած հարցախոյզներուն յենելով համոզուած էին թէ իշխող կուսակցութիւնը աւելի ձայներ կը կորսնցնէ բաղդատմամբ 7 Յունիսի ընտրութիւններուն։ Ամենալաւատես ենթադրութիւնները իսկ նուազագոյն մէկ միաւորի չափ նահանջ կը նախատեսէին։ Փոխադարձաբար պիտի աւելնար ընդդիմադիր կուսակցութիւններու, ՃՀՓ եւ ՀՏՓ-ի ձայները։ ՃՀՓ-ի համար կը նախատեսէին մինչեւ 30 տոկոս, իսկ ՀՏՓ-ի համար նուազագոյն 14 կամ 15 տոկոս։ Այս պայմաններու տակ 1 Նոյեմբերի գիշերուայ ժամերուն ընդդիմադիրները կատարեալ հիասթափութիւն մը ապրեցան, երբ միւս կողմէ իշխանամէտ զանգուածներ կը դժուարանային զսպել այս անակնկալ յաղթանակին պատճառած ոգեւորութիւնը։
Այժմ կ՚արժէ խորհրդակցիլ թէ Էրտողան եւ Տաւութօղլու ինչպէ՞ս յաջողեցան այս արդիւնքը ձեռքբերել։ Թէեւ նախքան ընտրութեան օրը շատեր կասկածով կը դիտէին ընտրութեան մը կատարուելու հաւանականութիւնը։ Ի վերջոյ ընդհանուր համոզում մը գոյացած էր թէ Էրտողան տեսնելով կանխատեսումները, վերջին պահուն ձեւով մը արգելք պիտի ըլլայ ընտրութիւններու անցկացման։ Այս կարծիքը արդարացնող տուեալներ ալ գոյութիւն ունէին։ Օրինակի համար շատ քիչեր կը կարծէին որ Մարգար Էսայեան, որ ընտրացանկին 12-րդ կարգէն հիմա իջած էր 14-րդ կարգին, պիտի յաջողի խորհրդարան մտնել։ Բայց պատահեցաւ անսպասելին եւ ան մուտք գործեց Խորհրդարան։ Այսպէսով բոլոր հայ թեկնածուները յաջողեցան պահել իրենց նախկին դիրքերը։ Մարգար Էսայեանի հետ միասին Սէլինա Տողան եւ Կարօ Փայլան եւս պահեցին իրենց տեղերը եւ երեք հայ թեկնածուներն ալ կրկին անգամ մուտք գործեցին խորհրդարան։
Այստեղ պարտինք խոստովանիլ եւ գնահատել նախագահ Էրտողանի քաղաքական միտքը։ Պիտի տարուինք մտածելու, թէ ան դեռ 7 Յունիսի երեկոյեան կանխատեսած էր այս արդիւնքը, որուն համար դիմած էր կատարուած ընտրութիւնը չեղեալ համարելու գործին։ Արդիւնքները զինք արդարացուցին։ Իրաւ ալ Էրտողան ուրիշներու չտեսածը տեսաւ եւ իր ակնկալած արդիւնքը ձեռք բերաւ ընտրութիւններէն։ Սա պահուն կարեւոր է յառաջիկայ չորս տարիներու համար պաշտօն ստանձնած կազմին ծաւալելիք գործունէութիւնը։ Էրտողան յոյս սնուցած էր պատերազմին հոգեբանութենէն եւ երկիրը տարած էր խիստ լարուածութեան։ Այժմ երկընտրանք մը կայ իր առջեւ, կամ կրնայ ակնկալած արդիւնքին հասած ըլլալու գոհունակութեամբ երկիրը դէպի աւելի անդորրութեան ուղղել կամ ալ ընդհակառակը որոշումով մը լարուածութիւնը յարատեւ դարձնել։ Ինչ ցաւալի է որ 80 միլիոննոց երկիրը այս պահուն աղօթելէ զատ միջոց մը չունի նախագահ Էրտողանի լարուածութիւնը ալ աւելի սրելով իրեն աւելի նպաստաւոր պայմաններ ապահովելու հաւանականութեան դիմաց։ Պարտինք անգամ մը եւս գնահատել այս անսովոր քաղաքական գործիչին ստեղծած իրավիճակը, որուն դիմաց լայն զանգուածներ մատնուած են ճարահատութեան։ Ճիշդ ալ այս ու նման պայմաններու համար էր որ Սէյիտ Ռըզա կախաղանի տակ մրմնջած էր՝ «ես քու խաղերուդ հետ չեմ կրցած գլուխ ելլել։ Այս ցաւով կը տառապիմ, բայց չեմ ծնկած քու դիմաց, դուն ալ այդ ցաւով տառապէ»։
Բայց մինչեւ ե՞րբ արիւնաքամ ըլլալէ ետք պիտի մխիթարուինք ծնկաչոք չըլլալով։
