Համամարդկային խաբկանք

Թրքե­րէն առա­­կին հա­­մաձայն պա­­տահար­­նե­­­րը շատ աւե­­լի դաս­­տիարա­­կիչ են, քան խրատ­­նե­­­րը կամ խոր­­հուրդնե­­րը։

Ան­­գամ մը եւս կ՚ապ­­րինք չար պա­­տահար­­ներ, որոնց պար­­զած իրո­­ղու­­թիւնը չէինք կրնար հա­մոզիչ կեր­պով փո­խան­ցել։ Ամէն ինչ զար­գա­ցաւ ու պա­տահե­ցաւ հա­մայն մարդկու­թեան աչ­քե­րուն առ­ջեւ։ Հա­մարեա ժամ առ ժամ հե­տեւե­ցանք Ռու­սիոյ ներ­խուժու­մով մեկ­նարկած պա­տերազ­մին տա­նող գրգռիչ յայ­տա­րարու­թիւննե­րուն։ Նա­խագահ Փու­թին բա­զում ան­գամներ յայտնած էր ՆԱ­ԹՕ-ի դէ­պի իր սահ­մաննե­րը ծա­ւալու­մին դէմ դժգո­հու­թիւնը։

1991-ին Խորհրդա­յին Միու­թեան տա­րան­ջա­տու­մէն ետք սկզբունքօ­րէն իմաս­տազրկո­ւած էր նաեւ Հիւ­սիս Ատ­լանտեան դա­շին­քը։ Ան հիմ­նո­ւած էր Բ. Հա­մաշ­խարհա­յին պա­տերա­զէն ետք, Խորհրդա­յին Միու­թեան դէ­պի Եւոր­պա­յի խոր­քե­րը ծա­ւալու­մը, կան­խե­լու հա­մար։ Ապա քա­նի մը տա­րուայ ըն­թացքին գո­յացած էր հա­կակ­շիռ զի­նեալ կազ­մութիւն մը, որ կո­չուե­ցաւ Վար­շա­ւեան Ուխտ։ Խորհրդա­յին Միու­թեան փլուզման հետ ինքնա­բերա­բար վե­րացաւ նաեւ Վար­շա­ւեալ Ուխտը։ Իսկ ՆԱ­ԹՕ փո­խանակ վե­րանա­լու նոր պե­տու­թիւննե­րու մաս­նակցու­թեամբ ալ աւե­լի ընդլայ­նեց իր ազ­դե­ցու­թեան գօ­տին։ Այս զար­գա­ցու­մը բնա­կանա­բար սպառ­նա­լիք մըն էր Ռու­սիոյ հա­շուոյն, քա­նի որ տե­ղադ­րո­ւած բո­լոր հրթիռ­նե­րը ուղղո­ւած էին իր տա­րած­քին։

Ռու­սիա չէր կրցած կասեցնել ՆԱ­ԹՕ-ի Լե­հաս­տան, Պուլկա­րիա կալ Պալ­թեան եր­կիրներ ներ­խուժե­լը։ Բայց Վրաս­տան եւ Ուքրաինա հետզհե­տէ կար­միր գիծ մը գո­յացու­ցին Փու­թի­նի հան­դուրժո­ղու­թեան հա­մար։

Այս պա­հուն ամ­բողջ արեւմտեան աշ­խարհը կ՚ան­տե­սէ այս գրգռու­թիւնը եւ ծան­րօ­րէն կը մե­ղադ­րէ Ռու­սիան ան­կախ պե­տու­թեան մը սահ­մաննե­րը ոտ­նա­կոխե­լուն հա­մար։

Ներ­կայ դրու­թեան մէջ պէտք է ամէն ինչ գնա­հատել իր իրո­ղու­թեան մէջ։ Փու­թին բո­լորո­վին իրա­ւացի է ՆԱ­ԹՕ-ի դէ­պի իր սահ­մաննե­րը ծա­ւալու­մը կան­խե­լու խնդրին մէջ։ Իսկ ուքրաինա­ցիներ նոյնպէս շատ ար­դար ու իրա­ւացի են, երբ իրենց եր­կի­րը, քա­ղաքը, գիւ­ղը ու վեր­ջա­պէս հա­րազատ տու­նը ար­շա­ւող­նե­րու դէմ պաշտպա­նելու պա­հուն։ Ու­րեմն մենք ալ պար­տինք ար­դար ու իրա­ւացի ըլ­լալ մեր գնա­հատումնե­րուն մէջ։ Պար­տինք յայ­տա­րարել թէ նա­խորդ չո­րեք­շաբթի երե­կոյ մեկ­նարկած պա­տերազ­մը ՆԱ­ԹՕ-ի դի­տումնա­ւոր գրգռու­թիւննե­րուն մէկ հե­տեւանքն է։

Այս տո­ղերը բա­ցար­ձակ չեն ար­դա­րաց­ներ Փու­թի­նի բռնա­տիրա­կան արարքնե­րը։ Ան նոր ժա­մանակ­նե­րու յա­տուկ ամ­բո­խավար բռնա­կալ մըն է, որ նպա­տակադ­րած է եր­բեմնի Ռու­սիոյ Կայսրու­թիւնը վե­րակեր­տել։ Իս­կա­պէս հա­մաշ­խարհա­յին մարդկու­թեան հա­մար ցա­ւալի իրո­ղու­թիւն է ԺԱ. դա­րու մէջ տես­նել Ռու­սիոյ կամ Օս­մա­նեան Կայսրու­թիւննե­րը վե­րակեր­տե­լու կամ ծո­վից ծով Հա­յաս­տա­նի մը տի­րանա­լու երա­զան­քով տա­րուած մտայ­նութիւններ, որոնց ծուռ միտ­քե­րը կ՚ար­ժա­նանան նաեւ ամ­բոխնե­րու յա­ւակ­նութեան։

Յստակ է թէ այդ շեղ մտքե­րը վեր­ջին հա­շուոյն բա­ւակա­նին ծանր պի­տի հա­տու­ցէ հա­մաշ­խարհա­յին մարդկու­թիւնը։ Ուղտին առար­կեր են «Վիզդ ծուռ է» ըսե­լով, խեղ­ճը ափ­սո­սացեր է «Որտե՞ղս շի­տակ է որ…»։

[email protected]