Ինչպէս նախորդ տարիներուն, այս տարի ալ 19 Յունուար թուականը մեզի թելադրեց ճամբորդութիւն դէպի օտար երկիրներ։ Անցեալին ճիշդ ալ այդ օրերուն մենք պաշտօն համարած ու այցելած էնք զանազան երկիրներ, որոնց կարգին Եւրոպայի բազմաթիւ քաղաքներ։ Իսկ այս տարի պատեհութիւնները մեզ տարին դէպի Հիւսիսային Ամերիկա։ Շատերու համար հետաքրքրական այս ճամբորդութիւնը պարտինք խոստովանիլ, թէ մեզի համար մղձաւանջ մըն էր, այս երկրի յատուկ զանազան դժուարութիւններու բերմամբ։ Արդարեւ տակաւին առաջին քայլէն սկսեալ, իբրեւ թէ անվտանգութեան պատրուակով հարկադրուեցանք ոչ բնական բազմաթիւ հարցաքննութիւններու։
Օդակայանի մուտքի սրահին մէջ շուրջ երեք ժամ այդ դժուարութիւնները յաղթահարելէ ետք մեզ կը սպասէր 14 ժամուան ձանձրացուցիչ թռիչք մը, որու աւարտին կրկին անգամ պիտի հարկադրուէինք այդ նողկալի «անվտանգութեան» հարցուփորձերը դիմագրաւելու։ Այդ պահու տրամադրութեամբ «Սա մեր առաջին ու վերջին այցելութիւնը կ՚ըլլայ դէպի ԱՄՆ» կը մտաբերէինք։
Սակայն իսկոյն սկսաւ մեծ ոգեւորութիւններ ապրելու պահերը եւ օրերը։ Մեզ դիմաւորելու եկած էր վաղեմի բարեկամ Յովհաննէս Քուլակ Աւետիկեան, որուն հետ գրկուելով փորձեցինք թօթափել 40 տարիներու կարօտը։ Իրաւ ալ Քուլաք 40 տարի առաջ հեռացած էր մեր քաղաքէն եւ անգամ մը եւս ոտք չէր դրած։
Իսկ մեր անցեալի մտերմութիւնը տարիներու ընթացքին կուտակուելով վերածուած էր մեծ կարօտի։ Մօտ մէկ ժամ ետք կանգ առինք Յովհաննէսի դրան առջեւ ու այս անգամ նոյն կարօտով փաթթուեցանք Սեդային։
Ըստ քանի մը օրերու մեր ընկալումին Լոս Անճէլըս կոչուած վայրը բաւականին ընդարձակ տարածք մըն է, որ չէ յաջողած «քաղաք» եզրի բացատրած յատկութիւններուն տիրանալու։ Բայց այդ իբրեւ թէ քաղաքի տարբեր հատուածներու մէջ կը բնակին սիրելիներ, որոնց մտերմութենէն զուրկ մնացած էինք երկար տարիներ։
Այսպէս անմիջապէս յաջորդ օր այցելեցինք մեր սիրելի հարազատները՝ Մելիք եւ Սիլվա Կավրիլոֆ ամոլը։ Իրենց հետ էր նաեւ սիրելի Իրենը։ Արտակարգ երջանկութիւն պարգեւեց մեր հանդիպումը։ Նոյն օր անգամ մը եւս ուրախացանք Թամար Նալճըի ժամանումով։ Ան եւս մեր հարազատն է։ Մեր տղոց հետ միասին մեծցած շնորհալի տիկին մը։ Այս ոգեւորութեան մթնոլորտին մէջ այցելեցինք թերթիս աշխատակից եւ դարձեալ վաղեմի բարեկամ Նորայր եւ Նուէր Տատուրեան ամոլի բազմանդամ ընտանիքը։ Կրկին արտակարգ մտերմութիւն՝ այս անգամ խմբավար Հենրիկ Անասեանի եւ տիկնոջ Մարիեթայի բնակարանին մէջ։ Եւ նոր ծանօթութիւններ, նոր բարեկամութիւններ Էտվին Մինասեանի եւ Յասմիկի ընկերական մտերմութեան շնորհիւ։
Ապա 5 ժամուայ միջքաղաքային թռիչք մը դէպի Ուաշինկթըն։ Հոս եւս վաղեմի բարեկամի՝ Զաւէն եւ Սոնա Պաքըրճը ամոլի հետ հանդիպում։ Հին օրերու վերյիշում եւ կրկին նոր բարեկամութիւններ, նոր ընկերութիւններ, այս անգամ Յովհաննէս եւ Հռիփսիմէ Սվասլեաններու հետ։
Ուաշինկթընի այս այցելութիւնը կը պարտինք Սիւզանին, որու հետ մտերմացած էինք վերջին տարիներուն իր դէպի Իսթանպուլ կատարած այցելութիւններու շնորհիւ։ Վիգէն սրբազանի հետ հանդիպելը եւս երջանկութիւն էր։
Այս բոլորէն յագեցած կերպով, երբ տուն դարձի համար կը մտնէինք Ուաշինկթընի օդակայանը, մտքերնէս անցնողը բոլորովին տարբեր տրամադրութիւն էր. «Տասը տարուայ վիզա ունինք, ի սէր այս ընկերութեան երբ պէտք կ՚ըլլայ սիրով կ՚երթանք»։
