«Նուագելու ես ժողովուրդիդ համար»

Հա­յոց ցե­ղաս­պա­նու­թիւնը խորհրդան­շող ան­մո­ռուկ ծա­ղիկը 2015-ի տա­րեմու­տով իրենց վզին կա­­խող կամ լամ­­բա­­­կին ագու­­ցողնե­­րը գի­­տէին թէ այդ նշա­­նը պի­­տի պա­­հեն ամ­­բողջ տա­­րուան ըն­­թացքին, նոյ­­նիսկ աւե­­լի ալ եր­­կար։ Այդ գի­­տակ­­ցութիւ­­նով էր որ «Քա­­լան» ըն­­կե­­­րու­­թեան սե­­փակա­­նատէր Հա­­սան Սալ­­թըք տա­­կաւին 2013-ին անուանի երա­­ժիշտ Արա Տինքճեանին խոր­­հուրդ կու տար որ յա­­տուկ ձայ­­նագրու­­թիւն մը պատ­­րաստե­­լու է Մեծ եղեռ­­նի դա­­րադար­­ձին հրա­­տարա­­կելու հա­­մար։ «Դուն կը որո­­շես թէ մե­­նանուագ պի­­տի ըլ­­լայ, թէ ոչ փոքր կամ մեծ նուագա­­խումբի ըն­­կե­­­րակ­­ցութիւն։ Ուր որ ու­­զես կրնաս ձայնագրել, ԱՄՆ, Հա­­յաս­­տան կամ Թուրքիա։ Կա­­րեւոր է ժո­­ղովուրդիդ հա­­մար այս բա­­նը ընելդ» ըսած էր։ Տինքճեան կը խոս­­տո­­­վանի որ այս առա­­ջար­­կը բա­­ւական ցնցած էր զինք։ Ոդի­­սակա­­նը լսենք Արա Տինքճեանի խօս­­քե­­­րով՝ որոնք տե­­ղադ­­րուած են «Յոյս եւ Իրո­­ղու­­թիւն» ալ­­պո­­­մի կող­­քա­­­շապ­­կին մէջ։

ԲԱԳՐԱՏ ԷՍԴՈՒԳԵԱՆ

pakrates@yahoo.com

Հա­յոց ցե­ղաս­պա­նու­թիւնը խորհրդան­շող ան­մո­ռուկ ծա­ղիկը 2015-ի տա­րեմու­տով իրենց վզին կա­­խող կամ լամ­­բա­­­կին ագու­­ցողնե­­րը գի­­տէին թէ այդ նշա­­նը պի­­տի պա­­հեն ամ­­բողջ տա­­րուան ըն­­թացքին, նոյ­­նիսկ աւե­­լի ալ եր­­կար։ Այդ գի­­տակ­­ցութիւ­­նով էր որ «Քա­­լան» ըն­­կե­­­րու­­թեան սե­­փակա­­նատէր Հա­­սան Սալ­­թըք տա­­կաւին 2013-ին անուանի երա­­ժիշտ Արա Տինքճեանին խոր­­հուրդ կու տար որ յա­­տուկ ձայ­­նագրու­­թիւն մը պատ­­րաստե­­լու է Մեծ եղեռ­­նի դա­­րադար­­ձին հրա­­տարա­­կելու հա­­մար։ «Դուն կը որո­­շես թէ մե­­նանուագ պի­­տի ըլ­­լայ, թէ ոչ փոքր կամ մեծ նուագա­­խումբի ըն­­կե­­­րակ­­ցութիւն։ Ուր որ ու­­զես կրնաս ձայնագրել, ԱՄՆ, Հա­­յաս­­տան կամ Թուրքիա։ Կա­­րեւոր է ժո­­ղովուրդիդ հա­­մար այս բա­­նը ընելդ» ըսած էր։ Տինքճեան կը խոս­­տո­­­վանի որ այս առա­­ջար­­կը բա­­ւական ցնցած էր զինք։ Ոդի­­սակա­­նը լսենք Արա Տինքճեանի խօս­­քե­­­րով՝ որոնք տե­­ղադ­­րուած են «Յոյս եւ Իրո­­ղու­­թիւն» ալ­­պո­­­մի կող­­քա­­­շապ­­կին մէջ։

«Ես երա­­նելի կը գտնեմ բո­­լոր այդ պա­­հերը, որոնց հե­­տեւան­­քով ես՛ ես եմ։ Այս նա­­խագի­­ծը միայն ժա­­մանա­­կով չէր կրնար սահ­­մա­­­նուէր։ Ան տիեզե­­րական պի­­տի ըլ­­լար եւ աւե­­լին՝ պա­­տուա­­ւոր։ Իմ երաժշտա­­կան ըն­­կա­­­լու­­մին մէջ միշտ սի­­րած եմ տար­­բեր հնչիւննե­­րու միաձու­­լումը։ Այդ իսկ պատ­­ճա­­­ռաւ ալ որո­­շեցի ու­­տի կող­­քին գոր­­ծա­­­ծել լա­­րաւոր­­նե­­­րու քա­­ռեակը։

Առա­­ջին ան­­գամ 2013 թուին Սուրբ Խաչ Դպրե­­վան­­քի հիմ­­նարկու­­թեան 60 ամեակի առ­­թիւ կազ­­մա­­­կեր­­պուած եւ իմ ալ հօրս Օն­­նիկ Տինքճեանի հետ մաս­­նակցած հա­­մեր­­գի առի­­թով ծա­­նօթա­­ցայ Արի Հեր­­կե­­­լի հետ։ Անոր երաժշտա­­կան տա­­ղան­­դը եւ մարդկա­­յին ջեր­­մութիւ­­նը առա­­ջին պա­­հէն տպա­­ւորե­­ցին զիս։ Յե­­տոյ լսե­­ցի 2014-ին թո­­ղար­­կուած եւ Կո­­միտա­­սի եր­­գե­­­րը նե­­րառ­­նող «Եր­­գա­­­րան» ալ­­պո­­­մի մէջ իր մշա­­կումնե­­րը։ Ան իբ­­րեւ հայ խո­­րապէս թա­­փան­­ցած էր Կո­­միտա­­սեան երաժշտու­­թեան իմաս­­տին։ Այդ իսկ պատ­­ճա­­­ռաւ ալ այս ալ­­պո­­­մի մշա­­կումնե­­րուն հա­­մար ալ դի­­մեցի իրեն։ Կը տես­­նեմ որ տե­­ղին որո­­շում մը եղած է։ Երաժշտա­­կան մեր սո­­վորու­­թիւննե­­րուն մէջ վարժ չենք ու­­տը մե­­նակա­­տարի, մա­­նաւանդ ալ եր­­գիչ մե­­նակա­­տարի դե­­րին մէջ լսե­­լու։ Ամե­­րիկա­­յի մէջ ապ­­րե­­­լով աշ­­խարհի կա­­րեւոր մէկ մա­­սէն թէ աշ­­խարհագ­­րա­­­կան, եւ թէ զգա­­ցական առու­­մով հե­­ռու մնա­­ցած ենք։ Նկա­­տի ու­­նե­­­նալով որ այս նա­­խագ­­ծի առա­­ջար­­կը եկած էր Թուրքիայէն, փո­­խանակ իմ ապ­­րած քա­­ղաքի մէջ աշ­­խարհէն մե­­կու­­սա­­­ցած ըլ­­լա­­­լու, նկա­­տեցի որ շատ աւե­­լի իմաս­­տա­­­լից պի­­տի ըլ­­լայ ձայ­­նագրու­­թիւնը Թուրքիա եւ թուրքիացի երա­­ժիշտնե­­րով կա­­տարել»։

Այս ալ­­պո­­­մի ձայ­­նագրու­­թեան ըն­­թացքին Արա Տինքճեանին ըն­­կե­­­րակ­­ցած են առա­­ջին ջու­­թա­­­կի վրայ Մե­­թէհան Տա­­տա, երկրորդ ջու­­թա­­­կով Մերթ Քե­­ման­­ճը, ջու­­թով Հիւ­­սէ­­­յին Քե­­ման­­ճը եւ թաւ­­ջութա­­կով Շէ­­նօլ Ար­­քունէ բաղ­­կա­­­ցած «Իս­­թանպուլ Սթրինկս» քա­­ռեակը։ Արի Հեր­­կել կի­­թարով, Էօզ­­ճան Կիւլ տու­­տուկով եւ Օն­­նիկ Տինքճեան ձայ­­նով ըն­­կե­­­րակ­­ցե­­­ցան Արա Տինքճեանի ու­տին։