Ծեզի պօյունա ատ «ֆէյսպուք» ըսուած պանը էդ խըտար մի չափազանցէք կ՚ըսեմ կոր անանկ չէ՞։ Ամա պօշունա. Լուցիքան ո՞վ մտիկ կ՚ընէ։ Մէկ թարաֆէն անցած տարձածէն պակաս չմնաք տէյիմ պատըռտուելն իքէն, անոր ըսածնե՞րը մի միտք պիտի պահէք։ Ազգ ըլլալով տէտի խօտուի եւ իշկիւզարութեան հակում ունինք զաթը, ասոր վրան չափազանցելու վարժութիւնը աւելցուցէք եւ ատ «ինթէրնէթ»ի պաներով էղածը չեղածը օրթալըխ թափեցէք։ Փորձանք չըլլար տէ ի՞նչ կ՚ըլլայ։
Քանի անգամ ըսի քիմ. տուներնուդ ամէն քէօշէյին պատկերները մի տնէք, կացած տեղերնիդ սէլֆիներ քաշելով «մենք չիտեմ որ տեղն էնք» մի ըսէք տէյիմ։ Գոհարեղէնները թախմիշ թախըշտըրմիշ կ՚ընէք, տուներնուդ մէջի խըյմաթլը պաները ֆաշ կ՚ընէք, ազգականներնիդ իլան կ՚ընէք, անկէ ալ աս կողերը ծեզի ինտոր կը գտնան տէյիմ շաշըրմիշ կ՚ընէք։ Թաքիփ կ՚ընեն կոր թաքիփ, ամէն պաներնիդ կը սորվին կոր։
Հանի ատ թէլէֆօնլու կողութիւնները կա՞ն եա, պազիները փօլիս տէյիմ կը վախցունեն, պազիներն ալ պանքայէն փնտռել կը ձեւացունեն կոր։ Եա փարաներ թօփտան կ՚առնեն եա տա քռէտիի քարթերուն թիւը ըսել կու տան կոր։ Անանկ պաներ կ՚ըսեն կոր էղեր քիմ ով ըլլայ նէ կը հաւատայ, մէսէլա մօրը աղջիկնութեան մականունը։ Ուրկէ՞ կը գտնան կոր. ատ «ֆէյսպուք»ի պէս «ինթէրնէթ»ի պաներէն մօրեղբօր կամ քուզէնի մականունէն շըփ տէյիմ կը հանեն կոր էղեր։
Մէյ մըն ալ հոնտեղի ամէն պանը իլլէ փայլաշմիշ ընելու մերախ մը կայ։ Ասոր վրան, տեսածը կամ իմացածը էն առաջ եայմիշ ընելու իշկիւզարութիւնն ալ աւելցուցէք, էտեւէն ըլլալիքները երեւակայեցէք։ Նայեցէք, անցածները թամ աս ըսածներուս օրինակ ըլլալիք պան մը էղաւ. ան պատմեմ ծեզի։
Մարդու մը օթօ կը զարնէ կոր, հիւանտանոց կը տանին կոր։ Խեղճը զօր զար «աման մարս չիմանայ, սիրտի հիւանտ է քուրս կանչեցէք» կ՚ըսէ կոր։ Ճէպ թէլէֆօնէն քուրը կը գտնան կոր, կը վազէ կու գայ կոր։ Ճիշտ ան սըրան, ընկերուհի մը իլաճ գրել տալու կացեր է եղէր, «աճիլ»ը էղածները կը տեսնայ, տեստէք ըլլալու աղջկան քովը կը կենայ կոր։ Մարդը ամէլիյաթի սըրան կը մեռնի կոր։ Աղջիկը լալէն, մէյ մըն ալ մօրը ինտոր ըսելիքը մտածելն իքէն, ատ ընկերուհի ըսուածը մարիֆէթի պէս աճելէ «ֆէյսպուք»ը կը գրէ կոր։ Տունը, պանէ խապար չունեցող մօրը, մէկ դրացին կը տեսնայ եւ հէմէն տուռը զարնելով կնիկին «կլոխդ օղջ ըլլայ» կ՚ըսէ կոր։ Կնիկն ալ էնկի պէնկի կու գայ, շախ տէյիմ կ՚իյնայ կը մեռնի կոր։ Աս խըտար։