Սիրելի Սերովբեանիս մեր քովը գալը տարի մը էղեր է պիլէմ. Շիտակը հիչ ֆարղին չէի։ Էհ արթըխ միշտ քովս է եա անկէ ըլլալու է։ Մենք հոստեղիններս, մեզի հետ ըլլալէն փէք գոհ էնք հէլպէթ, խըյախ քէֆ կ՚ընենք կոր։ Խոստովանելու էմ քիմ էն երջանիկն ալ էս էմ։ Ամէն մարդ կիտէ քիմ. օղջ էղած ատենս, մանաւանդ յառաջացած տարիքիս, ան ինծի ճան եօլտաշի էղող թէք թիւք անձերէն մէկն էր։ Մինակութիւն չզգամ տէյիմ, սիրելի կնիկը Մանիշակիս հետ թափած ջանքերնին հիչ մէկ ատեն չեմ մոռնար։ Իրաւ քիմ զաւկի պէս էր ինծի համար եւ աս կողմը գալէս ի վեր շատ կը կարօտնայի կոր։ Չմոռնամ ըսելու քիմ ուրիշ ահագին կարօտցող ալ ունէր, հախսըզութիւն չընեմ հիմա։ Ծեզի ցաւ մեզի ուրախութիւն պատճառող մահովը մենք կարօտնիս առինք։ Ամա կիտէք քիմ էս միշտ ծեզի ալ կը մտմտամ եւ ծեր հաշւոյն ալ ցաւ կը զգամ։ Անանկ քիմ ծեզի շատ աղէկ կը հասկնամ կոր. ով կիտէ ին՜չ մենծ հասրէթ կը քաշէք կոր։ Կնիկին իլէն չօճոխներուն քաշած հասրէթին խօսքը պիլէմ չի պիտի ընեմ չիւնքիւմ անբաղդատելի է ամա «հէլէ քիմ ակօսցիները եւ էկող կացողները» պիտի ըսեմ։
Այսօր «Ակօս»ը աշխատող կէնճերը փէք չեն կիտեր հէլպէթ, հիները կը հասկնան ինծի։ Ատ անմոռանալի օրերուն, ով կ՚ուզէ ըլլայ, ինչ պատճառով էկած ըլլայ նէ ըլլայ. Մէյ մը Սերովբեանիս քովը մութլախա կը հանտպէր։ Հէմ համով հոտով սօհպէթին համար, հէմ ալ մարդուս միտքէն պիլէմ չանցնելիք ինչ ինչ նիւթերու մասին ունեցած անհուն գիտութեանը համար։ Ըռէսմէն ֆէյզ առնուելիք մարդ էր եանի եա. ամէն մարդ, ամէն վայրկեան անոր հարցունելիք, անկէ սորվելիք պան մը կ՚ունենար կոր։ Մանաւանդ հայ պատմութեան եւ հայութեան մասին… անոր սօհպէթին տէնք էկար մի, հէլէ քէֆն տեղը ըլլար նէ. հայ ըլլալուն իմաստը կը հասկնայիր։
Մեղք քիմ տեղը լեցունելիք մարդ չկայ արթըխ, չիւնքիւմ անոր պէսերը խօլայ խօլայ չեն գար կոր աշխարհք։ Տաճկերէն «ատամ կիպի ատամ» կ՚ըսեն եա. իշտէ թասթամամ անանկ էր։ Ծենէ բաժնուողներուն էտէւէն պօյունա «լուսերու մէջ պառկի» կ՚ըսէք եա. հիչ մէրախ մի ընէք անիկա յաւիտեանս լոյսերու մէջ է։