Կարօ Փայլան անգամ մը եւս առարկեց Նախագահ Էրտողանի Ամերիկայի Ներկայացուցիչներու Տան Հայոց ցեղասպանութեան մասին բանաձեւը վաւերացնելէ ետք, որպէս հակազդեցութիւն արտասանած խօսքերուն։
Էրտողան այս առթիւ ըսած էր որ, նիւթը պէտք է քննարկուի, պատմաբաններու կամ հնագէտներու կողմէ։
Խորհրդարանի ծրագրման պիւտճէի քննարկումներու ընթացքին Փայլան ելոյթ ունեցաւ ու ըսաւ թէ, իբրեւ հայ պատգամաւոր կ՚ուզէ քանի մը խօսք ուղղել։ «Նախքան 1915 այս հողերու վրայ մեր գոյութիւնը կը բացատրուէր միլիոններով։ Իսկ այսօր երբ բոլորս կողք կողքի գանք մարզադաշտ մը անգամ չենք կրնար լեցնել։ Շոգիացած չենք։ Այլ ապրեցանք աղէտ մը։ Որուն ինչ ըլլալը բացայայտելու համար ոչ պատմաբաններու, ոչ ալ հնագէտներու երաշխիքին կը կարօտինք։ Իմ մեծ մայրս այդ տարիներուն որբացած է։ Կրցաւ կեանքը շարունակել շնորհիւ իր մահմետական հարեւաններուն։ Այդ մարդիկ հակառակ պետութեան «Հայերու խնայողները իրենց տան առջեւ կախաղան պիտի հանուին» հրահանգին համարձակած են որբացած հայու մը տէր կանգնիլ։ Կը հաւատամ թէ այս խնդիրը այս հողերուն խնդիրն է եւ լուծումն ալ պէտք է այս հողերուն վրայ փնտռել»։ ըսաւ Կարօ Փայլն։
