Հայերէնի բառապաշարին մէջ շատ յատուկ նշանակութիւն ունեցող եզր մըն է մատենագրութիւնը։ Արդարեւ ժամանակի ընթացքին, եթէ միշտ յաջողեցանք ունենալ արձակագիրներ կամ բանաստեղծներ կարելի չէ նոյնը ըսել մատենագրութեան առումով։ Բանասիրութեան այդ երանգը երկար ժամանակէ ի վեր կը տառապի արժանաւոր անուններու բացակայութենէ։ Արեւմտահայերէն իրականութեան մէջ մեր կարեւորագոյն մատենագիրն էր Գէորգ Փամպուքճեան, որուն յիշատակման համար արտակարգօրէն յաջող միջոցառում մը կայացաւ Մխիթարեանի անունը կրող զոյգ սանուց միութիւններու նախաձեռնութեամբ։
Արդարեւ 6 Դեկտեմբեր ուրբաթ երեկոյ Փանկալթըի Մխիթարեան Վարժարանի սրահին մէջ մէկտեղուած էր գրասէր բազմութիւն մը պատշաճ կերպով յիշատակելու համար Գէորգ Փամպուքճեանը։
Այս միջոցառման համար շատ տեղին որոշումով մը քաղաքս հրաւիրուած էր բանասէր, արեւմտահայերէն գրականութեան մասնագէտ Յասմիկ Ստեփանեան։ Տիկին Ստեփանեան կը յիշուի որպէս Փամպուքճեանի վաստակին մասին ամենակարկառուն մասնագէտը։ Սակայն մեծ վարպետը բացի գրականութեան սիրահարներէ, այս քաղաքին մէջ ունեցած էր նաեւ պատմաբաններէ բաղկացող համակիրներու փաղանգ մը։ Լսելով անոնց Փամպուքճեանի մասին խորհուրդները մենք այդ փաղանգը դիւրաւ կրնանք անուանել երկրպագուներ ըլլալով։ Իրենց ելոյթներուն մէջ անոնք մեծ ոգեւորութեամբ փառաբանեցին գիր ու գրականութեան, այդ համեստ ծառան, որուն բացակայութիւնով գոյացած պարապութիւնը կարելի չեղաւ, որեւէ կերպով վերացնել։ Ուսուցչուհիներ՝ Ասլին Տիշճի, Հռիփսիմէ Մէյտան եւ Թամար Մանկասար պատշաճ կերպով ներկայացուցին Փամպուքճեանի կենսագրութիւնը եւ գրական վաստակը։ Ռոպէր Հատտէճեան, Սապրի Քոզ, Արա Գօչունեան եւ Օսման Քէօքէր յիշատակներ ու վկայութիւններ փոխանցեցին մեծարեալի հետ իրենց ունեցած ապրումներէն։ Իսկ օրուայ բանախօսը Յասմիկ Ստեփանեան խիստ սրտառուչ տողերով դրուատեց Գէորգ Փամպուքճեանը, մանաւանդ ընդգծելով անոր իբրեւ Մատենադարանի բարեկամ ունեցած կարեւոր ծառայութիւնը։
Այս միջոցառման գաղափարը յղացած էր Հայր Լեւոն Զէքիեան, որ արտասանած հուսկ բանքին մէջ յատկապէս պատգամ ուղղեց նոր սերունդին անտարբեր չմնալուն համար հայոց լեզուին ու գրականութեան հանդէպ։
Օրուայ փայլը աւելցաւ Թաթիանա Պոսթանի եւ Էրթան Թեքինի կատարումներով, որոնց կ՚ընկերակցէր Արի Հերկել։
