Ինչո՞վ է այսօր զբաղուած Հայաստանը։ Մեր Հայաստան կոչուած փոքր գիւղը աւելի ու աւելի է փոքրանում։ Բաժանւում է աւելի փոքր գիւղերի։ Պոէտն ասել էր «Լաւ է այնտեղ, ուր դու նոր ես, ճանաչուած չէս…»։ Երանի չճանաչուածներին, որովհետեւ այդպիսի քաղաքական գործիչ չէք գտնի մեր գիւղում։ Ամէնքը պիտակաւորուած են, ունեն մականուններ, ամէնքի մասին կարծրատիպներ կան՝ անջնջելի։ Երանի նրանց, ովքեր հարթակում չեն եւ չեն տեսնում իրենց հասցէին ուղղուած գռեհիկ ծաղրանկարներն ու հայհոյանքը։ Դիմանալու բան չէ, անկեղծ ասած։ Ո՛վ ուզում է լինի։ Որովհետեւ 30 տարի անկախ Հայաստանում թալան է տիրել, ընտրութիւններին կաշառք է բաժանուել եւ այդ կաշառքը վերցնողներ են եղել. դեռ աւելին, վերցնողների կեանքում այդ կաշառքի պահը եղել է միակ լուսաւոր կէտը իրենց չարքաշ կեանքում։ Նա մտածել է. վերցնեմ՝ չվերցնեմ, միեւնոյնն է ինձանից ոչինչ կախուած չէ։ Խաղի կանոններն են այդպիսին եղել, որ իշխանութիւնը ձեւաւորուել է կեղծիքների եւ ընտրակաշառքների միջոցով։ «Քուէարկել են» նոյնիսկ մահացածները եւ երկրից բացակայողները, այդ է պատճառը, որ ընտրողների թիւը միշտ գերազանցել է Հայաստանում բնակուող մարդկանց թիւը։ Մենք այդպէս ապրել ենք երկար տարիներ, եւ հիմա եթէ ամէն մէկին, ով մասնակցել է այս համատարած գործընթացին, մէկիկ- մէկիկ բացայայտել եւ մեղադրանք ներկայացնել…։ Բայց ահա կան կարծիքներ, որ անհատներին քրէական հետապնդման ենթարկելով, մենք չենք տալիս գնահատական այն ռեժիմին, որի ժամանակ գործել են այս խաղի կանոնները եւ ազատում ենք համակարգը պատասխանատուութիւնից։ Ի՞նչ համակարգ, ի՞նչ ռեժիմ, մարդիկ են եղել մեղաւոր,- յանդիմանում են միւսները, չհասկանալով, որ համակարգը հենց մարդիկ են, որոնք փաստօրէն ոչ թէ ընտրուել են, այլ զաւթել են իշխանութիւնը, եւ եթէ ռեժիմը դատապարտուի, ապա նրանց վրայ կարած սահմանադրութիւնն էլ, նրանց բոլոր գործողութիւններն էլ չեղեալ կը համարուեն։ Մենք չենք ունենայ, օրինակ, այլեւս իրենց ապօրինիբար Հին Երեւանի շինութիւնները քանդող ծրագրերը, որոնք շարունակւում են իրականացուել եւ այլն, եւ այլն։ Սակայն արդեօ՞ք ի զօրու է իշխող քաղաքական ուժը, որի անունն է «Իմ քայլը», ի զօրո՞ւ է այդ ուժը քայլել այդքան հեռու։ Մենք տեսնում ենք, որ ներկայիս իշխանութիւնները ընդունակ են միայն քաւութեան նոխազներ գտնել եւ հրամցնել նրանց արիւն տենչող ամբոխին։
Երբ Յունիսի 16-ին մեծահարուստ Գագիկ Ծառուկեանին Ազգային ժողովում զրկեցին պատգամաւորական անձեռնմխելիութիւնից, ապա ամբոխը շատ բաւարարուած իրեն զգաց։ Գլխաւոր դատախազ Արթուր Դաւթեանը ինչ-որ թուղթ ներկայացրեց, որը վկայում էր 1917-ի խորհրդարանական ընտրութիւններում կաշառք բաժանելու դէպքի մասին։ Սկսուեց իր տան, կնոջ զարդեղէնի, նրա բիզնեսների զննումը։ Հանրայնացուեցին նրա 1976-ին կատարած բռնաբարութեան դատավճիռները։ Ախ ի՛նչ հաճոյքով ամբոխը սկսեց ըմբոշխնել մանրամասները… Կա՚նգ առէք, մի՛ վերածէք մարդկանց ամբոխի, խրախուսելով նրանց կենդանական բնազդները։ Վե՛ր կանգնէք նման ստոր միջոցներից, որովհետեւ նրանք, ովքեր շահարկելով այս նիւթը՝ սկսեցին պախարակել նրանց, ում համար Ծառուկեանը ամենեւին էլ գող եւ թալանչի չէր, այլ մի կտոր հաց մեկնող, ոչնչով աւելի լաւը չէին Ծառուկեանից։ Նրա արարքները հանրայնացան, որովհետեւ նա մտաւ քաղաքականութիւն, ունեցաւ կուսակցութիւն եւ դարձաւ խոցելի, ինչպէս իւրաքանչիւր այլ քաղաքական գործիչ։ Սակայն եկէք ձեռքը դնենք սրտին եւ խոստովանենք. մի՞թէ որեւէ մէկը մեզանից չունի այնպիսի դրուագ, այնպիսի պահ իր կեանքում, որի մասին ամօթով է յիշում եւ եթէ այն հանրայնացուի, ապա մենք գետինը կը մտնենք խայտառակութիւնից…։
Յունիսի 20-ին դատարանը որոշեց մերժել կալանաւորման միջնորդութիւնը, ի նկատի առնելով գործի քաղաքական բնոյթը։ Ծառուկեանի փաստաբան Երեմ Սարգսեանը նշեց, որ ԱԱԾ-ը (Ազգային Անվտանգութեան Ծառայութիւն)-ը առհասարակ իրաւունք չունէր այս գործը քննել, որովհետեւ օրէնքով իրենք իրաւասու չեն նման դէպքեր քննելու եւ ուրեմն այս գործի ամէն փաստաթուղթ դառնում է անօրինական, անթոյլատրելի։
Ահա թէ ինչպէս է մեկնաբանում Ծառուկեանի դէպքը քաղաքագէտ Անդրէաս Ղուկասեանը.
-Այսօր Գագիկ Ծառուկեանին նշանակել են այդ ամէնի պատասխանատուն, այսինքն համակարգուած իշխանութեան իւրացումի. 2008-ին իշխանութիւնը իւրացրեց Սերժ Սարգսեանը, բայց դրա համար նստելու է Ռոպերտ Քոչարեանը, պետութիւնը թալանում էր Սերժ Սարգսեանը, բայց դրա համար նստելու է Գագիկ Խաչատրեանը, Սերժ Սարգսեանը ընտրակաշառքներ բաժանեց եւ իւրացրեց իշխանութիւնը 2012-ին, 2013-ին, 2017-ին… բայց դրա համար նստելու է Գագիկ Ծառուկեանը։
-Իսկ Սերժ Սարգսեանի հերթը չի՞ հասնելու։
-Քանի Նիկոլ Փաշինեանը ղեկավարում է Հայաստանի Հանրապետութեան կառավարութիւնը, նման բան ես քիչ հաւանական եմ համարում։
Ահա այսպիսի մեկնաբանութիւն։ Մեծ խոստումներ է տուել մեր արդար կերպով ընտրուած վարչապետը, սակայն մարդիկ դեռեւս շօշափելի բան չեն տեսել, իսկ գարնանը վրայ է հասել թագաժահրը եւ վարչապետը անձամբ դիմակներ է բաժանում մարդկանց փողոցներում եւ բակերում, ուր տարեցները դուրս են գալիս մաքուր օդ շնչելու։ Վարչապետը չի հարցնում իր քաղաքացիներին, թէ ինչպէ՞ս են նրանք գոյատեւում այս սահմանափակումների պայմաններում։ Ի՞նչ են ուտում նախաճաշին եւ ճաշին։ Ինչպէս ասում էին Հին Հռոմում, եթէ ուզում ես իշխանութիւնը պինդ պահել ձեռքում, ապա պիտի ապահովես ժողովրդի հացն ու զուարճանքը, ժամանակակից լեզուով ասած՝ շոուն։ Ժողովրդին երբեմն բաժին է հասնում շոուն, որը սակայն խիստ հիասթափեցնում է, որովհետեւ թալանչիները երկրից փախնում են, իսկ բռնուածները ազատ են արձակւում։ Իսկ հա՞ցը։ Կարծես ինչ-որ տուփեր ուտելիքներով բաժանեցին կոչումներ ունեցող արուեստագէտներին…։ Բայց հետաքրքիր է, որ այս երեք ամսում Ծառուկեանի ԲՀԿ կուսակցութեան Երիտասարդների Միութեան անդամներն էին՝ Աշոտ Անդրէասեանի գլխաւորութեամբ օր ու գիշեր օգնութիւն բաժանում Հայաստանի տարբեր մարզերում բնակուող անապահով ընտանիքներին։ 200, 000 ընտանիք օգնութիւն ստացան Ծառուկեանի բարեգործական հիմնադրամից։ Նրանք ապրում են անասելի չքաւոր պայմաններում. տունը դժուար է տուն անուանել, դո՞ւռ՝ չկայ նոյնիսկ դուռ, ի՞նչ ասենք համակարգչի կամ համացանցի մասին։ Կեանքի տարրական պայմաններից զրկուած ընտանիքներին յանկարծ մի ամսուայ ուտելիք է երկնքից իջնում։ Ինչպէ՞ս կարելի է ուրանալ…։ «Նոր» հիւանդանոցին «Գ.Ծառուկեան» հիմնադրամը 35 միլիոն դրամ է փոխանցել, 10 միլիոն՝ բուժաշխատողներին…։
Երբեք չէի կարծում, որ հանդէս կու գամ որպէս Ծառուկեանի պաշտպան, բայց որ տեսնում եմ ինչո՞վ է ազգը զբաղուած, ի՞նչն է նրան ուրախացնում, ակամայ պաշտպանութեան եմ ուզում առնել զուարճանքի, այսինքն հալածանքի ենթարկուած անձին։ Մի՛ դատէք, խնդրում եմ։