Հայաստան չի թաքցներ ռազմաճակատի տիրող իրավիճակը, իսկ Ատրպէյճան եւ Թուրքիան պարբերաբար կ՚արգելափակէ սոցցանցերը

ԼԻԼԻԹ ՀԱՆՉԻ ՊՕՂՈՍԵԱՆ

«Հայաս­­տա­­­նում տրա­­մադ­­րո­­­ւող տե­­ղեկա­­տուու­­թեան նկատ­­մամբ ան­­վե­­­րապահ վստա­­հու­­թիւն կայ։ Պատ­­ճառն այն է, որ հա­­յաս­­տա­­­նեան իշ­­խա­­­նու­­թիւննե­­րը չեն թաքցնում ռազ­­մա­­­ճակա­­տում տի­­րող իրա­­վիճա­­կը, հրա­­պարա­­կում են զո­­հուած զի­­նուոր­­նե­­­րի անուննե­­րը։ Տար­­բեր պաշ­­տօ­­­նեաներ պար­­բե­­­րաբար ներ­­կա­­­յաց­­նում են իրենց ոլոր­­տին վե­­րաբե­­րող իրա­­վիճա­­կը, տա­­րուող աշ­­խա­­­տանքնե­­րը։

Ինչ վե­­րաբե­­րում է Թուրքիային եւ Ատրպէյ­­ճա­­­նին, կար­­ծում եմ՝ եր­­կուսին պէտք է վե­­րաբե­­րուել որ­­պէս մէկ միաս­­նա­­­կան տե­­ղեկա­­տուա­­կան տի­­րոյ­­թի։ Միայն գու­­ցէ մէկ տար­­բե­­­րու­­թեամբ՝ Ատրպէյ­­ճա­­­նում ին­­ֆորմա­­ցիայի տա­­րածու­­մը սահ­­մա­­­նափա­­կելու հա­­մար պար­­բե­­­րաբար ար­­գե­­­լափակ­­ւում են սոց­­ցանցե­­րը։ Ատրպէյ­­ճա­­­նի ժո­­ղովուրդը զրկո­­ւած է մարդկա­­յին ծանր կո­­րուստնե­­րի մա­­սին տե­­ղեկու­­թիւնից, եւ յա­­ճախ բա­­ւարար­­ւում է գո­­յու­­թիւն չու­­նե­­­ցող յաղ­­թա­­­նակա­­ների մա­­սին լու­­րե­­­րով։ Նման վառ օրի­­նակ է իբ­­րեւ թէ Հադ­­րութը գրա­­ւելու մա­­սին լու­­րը, որը չի հա­­մապա­­տաս­­խա­­­նում իրա­­կանու­­թեանը։ Ատրպէյ­­ճա­­­նի հա­­սարա­­կու­­թիւնը, որ որ­­պէս այ­­լընտրան­­քա­­­յին հար­­թակ կա­­րող է օգ­­տո­­­ւել թուրքա­­կան մա­­մու­­լից, իրա­­կանում յայտնւում է նոյն փակ շղթա­­յի մէջ։ Աւե­­լին, թուրքա­­կան ԶԼՄ-նե­­րը քա­­րոզ­­չութեան հար­­ցում աւե­­լի առաջ են գնա­­ցել՝ եր­­բեմն դառ­­նա­­­լով ատրպէյ­­ճա­­­նական ԶԼՄ-նե­­րի հա­­մար ուղղոր­­դող ուժ։ Շատ հե­­տաքրքիր օրի­­նակ է, երբ մի տա­­րածք Ատրպէյ­­ճա­­­նի պաշտպա­­նու­­թեան նա­­խարա­­րու­­թիւնը մի անու­­նով է ներ­­կա­­­յաց­­նում, տե­­ղում աշ­­խա­­­տող թուրքա­­կան ալի­­քը՝ ընդհան­­րա­­­պէս այլ անու­­նով։

Ընդհա­­նուր առ­­մամբ՝ թուրքա­­կան եւ ատրպէյ­­ճա­­­նական մե­­տիադաշ­­տի շնոր­­հիւ Ատրպէյ­­ճա­­­նի հան­­րութիւ­­նը կա­­րելի է ասել գտնւում է տե­­ղեկա­­տուա­­կան բլո­­կադա­­յի մէջ»,-մեզ հետ զրոյ­­ցում ար­­ձա­­­նագ­­րում է թուրքա­­գէտ Անա­­հիտ Վե­­զիրեանը։

-Ինչպէ՞ս է աշ­­խա­­­տում թուրքա­­կան մե­­տիան. որ­­քա՞ն դժո­­ւար է թե­­լադ­­րո­­­ւող մե­­տիայի պայ­­մաննե­­րում այստեղ ճիշդ տե­­ղեկա­­տուու­­թիւն ու­­նե­­­նալը։

-Թուրքա­­կան մա­­մու­­լը, մաս­­նա­­­ւորա­­պէս պե­­տական, իշ­­խա­­­նամէտ ԶԼՄ-նե­­րը, այ­­սինքն՝ բա­­ցար­­ձակ մե­­ծամաս­­նութիւ­­նը, իրա­­կանաց­­նում է ատրպէյ­­ճա­­­նական քա­­րոզ­­չութիւն։ Իրա­­դար­­ձութիւննե­­րը ներ­­կա­­­յաց­­ւում են միայն մէկ կող­­մի դի­­տան­­կիւնից, որի հե­­տեւան­­քով իրա­­կանու­­թեան ըն­­կա­­­լումն ամ­­բողջա­­պէս խե­­ղաթիւրւում է։ Այն զու­­գորդւում է բա­­ցայայտ ապա­­տեղե­­կատո­­ւու­­թեան տա­­րած­­մամբ, հա­­կահայ­­կա­­­կան, հա­­կահա­­յաս­­տա­­­նեան տրա­­մադ­­րութիւննե­­րի սեր­­ման­­­մամբ։ Թուրքա­­կան մա­­մու­­լը չի պահ­­պա­­­նում ան­­գամ պարզ լրա­­տուա­­կան օբ­­յեկտի­­վու­­թեան սկզբունքը։ Հե­­տեւա­­բար նման պայ­­մաննե­­րում ստա­­նալ ան­­կողմնա­­կալ լրա­­տուու­­թիւն եւ տի­­րող իրա­­վիճա­­կի գո­­նէ իրա­­կանին մօտ պատ­­կե­­­րը Թուրքիայի հա­­սարա­­կու­­թեան հա­­մար գրե­­թէ անհնար է։

Մի­­ջազ­­գա­­­յին լրա­­տուա­­միջոց­­նե­­­րի թուրքա­­կան ծա­­ռայու­­թիւննե­­րում եր­­բեմն կա­­րելի է հան­­դի­­­պել օբ­­յեկտի­­վու­­թեան նշոյլնե­­րի, ինչպէս նաեւ մի քա­­նի ոչ իշ­­խա­­­նական լրա­­տուա­­միջոց­­նե­­­րում նոյնպէս կա­­րելի է գտնել ան­­կողմնա­­կալու­­թեան հա­­տիկ­­ներ, կամ գո­­նէ ընդգծո­­ւած հա­­կահայ­­կա­­­կան դրսե­­ւորումնե­­րի բա­­ցակա­­յու­­թիւն։ Բայց այդ ամենն ըն­­դա­­­մէնը մէկ աննշան կա­­թիլ է ծո­­վի մէջ, որը գրե­­թէ ոչ մի ազ­­դե­­­ցու­­թիւն չու­­նի ընդհա­­նուր տրա­­մադ­­րութիւննե­­րի եւ դրանց ձե­­ւաւոր­­ման վրայ։

-Այս օրե­­րին թուրք հա­­սարա­­կու­­թիւնը որ­­քա­­­նո՞վ է հե­­տաքրքրո­­ւած Ար­­ցա­­­խի պա­­տերազ­­մով։ Նրանք եղ­­բա՞յր են, թէ՞ հա­­րեւան։

-Պե­­տական մա­­կար­­դա­­­կով տար­­վող «մէկ ազգ, եր­­կու պե­­տու­­թիւն» գա­­ղափա­­րի խո­­րը, ար­­մա­­­տական ըն­­կա­­­լու­­մը թուրքա­­կան հա­­սարա­­կութեան լայն շեր­­տե­­­րում ես չեմ նկա­­տել։ Կար­­ծում եմ, որ մեծ մասն ատրպէյ­­ճանցի­­ներին աւե­­լի շուտ «մօտ հա­­րեւան­­ներ» է ըն­­կա­­­լում։ Բարձր մա­­կար­­դա­­­կով անընդհատ «մէկ ազգ, եր­­կու պե­­տու­­թիւն» գա­­ղափա­­րի շրջա­­նառու­­մը, բարձրա­­ձայ­­նումը փորձ է այդ ըն­­կա­­­լու­­մը թուրքա­­կան հա­­սարա­­կու­­թեան լայն շեր­­տե­­­րի մտա­­ծողու­­թեան մէջ նե­­րար­­կե­­­լու։

Են­­թադրում եմ, որ թուրք հա­­սարա­­կու­­թեան մի հա­­տուածն ակա­­մայ է սկսել հե­­տաքրքրո­­ւել Ար­­ցա­­­խում տե­­ղի ու­­նե­­­ցող պա­­տերազ­­մով։ Պատ­­ճառն էլ թուրքա­­կան լրա­­տուա­­կան դաշ­­տի աք­­տիվ ներգրա­­ւուա­­ծու­­թիւնն է գոր­­ծընթա­­ցում, ին­­չի ար­­դիւնքում էլ հա­­սարա­­կու­­թիւնը յայտնւում է հա­­կահայ­­կա­­­կան ձե­­ւակեր­­պումնե­­րով լցուած տե­­ղեկա­­տուու­­թեան հոր­­ձա­­­նու­­տում։ Մի հա­­տուածն էլ բա­­ւակա­­նին ակ­­րե­­­սիվ է տրա­­մադ­­րո­­­ւած, ին­­չը վառ կեր­­պով երե­­ւում է սոց­­ցանցե­­րում։ Սա­­կայն պէտք է նշել նաեւ, որ սոց­­ցանցե­­րում հա­­կահայ­­կա­­­կան կո­­չերը եր­­բեմն հան­­դի­­­պում են թուրքե­­րի հա­­կազ­­դե­­­ցու­­թեանը։

-Թուրքիայի Ատրպէյ­­ճա­­­նին սա­­տարե­­լը երկրում քննա­­դատո­­ւո՞ւմ է։

-Այս ըն­­թացքում, ինչպէս ար­­դէն նշել եմ, թե­­մային օբ­­յեկտիվ դի­­տան­­կիւնից անդրա­­դարձնե­­րը կո­­րում են ընդհա­­նուր ալի­­քի մէջ։ Իսկ հար­­ցադրումներ անող կամ պաշ­­տօ­­­նական կար­­ծի­­­քից տար­­բե­­­րուող տե­­սակէտ յայտնող­­նե­­­րը թի­­րախա­­ւոր­­ւում են իշ­­խա­­­նական մա­­մու­­լի կող­­մից եւ պի­­տակա­­ւոր­­ւում։ Վեր­­ջին օրե­­րին նման դէպ­­քերն օգ­­տա­­­գործւում են նաեւ ներ­­քա­­­ղաքա­­կան պայ­­քա­­­րում հա­­կառա­­կորդնե­­րին սե­­ւաց­նե­լու հա­մար։

Kategoriler

ԱՌՕՐԵԱՅ