Թուրքիա արդէն իսկ մատնուած էր տնտեսական ճգնաժամի մը, երբ վրայ հասաւ պսակաձեւ ժահրի համավարակը։ Արդարեւ սոյն տարեթիւի Մարտ ամիսէն սկսեալ համավարակի դէմ պայքարելու նպատակով ձեռնարկուած կանխամիջոցները ալ աւելի դժուարացուցին երկրի տնտեսական կեանքը։ Բազմաթիւ գործատեղիներ երկար ժամանակ չկրցան շարունակել իրենց ամենօրեայ աշխատութիւնը, որ ալ աւելի անելի մատնեց տնտեսական կեանքը։ Այս պայմաններու տակ Թրքական Լիրան մեծ արժեզրկում արձանագրեց ԱՄՆ տոլարի եւ Եւրոյի դիմաց։ Երեւոյթ մը, որ անխուսափելի կերպով իր հետեւանքը պիտի ունենար շուկայի սղաճին մէջ։ Այս զարգացումները ի մի հաւաքելով աւելի զգալի կը դառնար Էրտողանի կառավարութեան դէմ դժգոհութեան հոսանքը։ Այժմ իշխանութեան մօտ կը տիրէ նման դժգոհութեան որեւէ կայծով անդիմադրելի հրդեհի մը վերածուելու հաւանականութեան պատճառած սարսափը։ Այս պայմաններու տակ է, որ Էրտողանի կառավարութիւնը որոշում կայացուց ոստիկանական նոր միաւորումի մը հաստատման, որ փոխանակ Ներքին Գործոց Նախարարութեան, ուղղակիօրէն կապուած պիտի ըլլայ Նախագահական Պալատին։
Առաջին հերթին 500-անոց անձնակազմերով մեծ քաղաքներու մէջ կայանալիք այս նոր ոստիկանական ուժը լիազօրուած պիտի ըլլայ ոստիկանական բոլոր իրաւունքներու եւ պաշտօն պիտի ստանձնէ հասարակական ամէն տեսակ միջոցառումի ընթացքին ներառեալ կարգ մը ֆուտպոլային մրցումներ, որոնք խրովութեան որոշ ներուժ ունին։
Քաղաքական վերլուծաբաններ որոշ վերապահութեամբ կը հետեւին այս զարգացումին եւ չեն բացառեր այն վարկածը, ըստ որու նոյնիսկ ընտրութիւնները կորսնցնելու պարագային Նախագահ Էրտողան պիտի դժկամի իր աթոռը լքելու։ Դէտեր, այս վարկածին կը հանգին դիտել տալով Իսթանպուլի քաղաքապետարանի ընտրութիւնները, որ բաւականին դժուար մարսելի եղած էր Նախագահ Էրտողանի համար։