Երգն ու երաժշտութիւնը հումորի հետ համադրելու արուեստը

Կ՚ապրինք այնպիսի օրեր, ուր համայն մարդկութեան համար շատ քիչ լաւ բաներ կը կատարուին։ Երբ կ՚ըսենք համաճարակ, պատերազմ, ֆինանսական ճգնաժամ, մեզմէ շատեր կը փորձեն փախչիլ վիրտուալ աշխարհ եւ շեղել իրենց ուշադրութիւնը իրողութենէ ու երջանկութիւն գտնել կախարդական աշխարհի մը մէջ։ Ահա այդպիսի օր մը հանդիպեցայ Գեւորգ Մհերի Համբարձումեանին, երբ էջ առ էջ կը թափառէի փոքրիկ ժպիտի մը համար։

Հայաստանի մէջ ֆենոմեն դառնալու ճանապարհին այս երիտասարդ արուեստագէտը իր երաժշտական փարոտիներով կը հրապուրէ երկիրը։ Տաղանդաւոր արուեստագէտը, բազմաթիւ երեւելի երաժիշտներու երգերուն պատասխաններ կը յօրինէ, իր իսկ խօսքերով։ Ան գովասանքի արժանի է իր ձայնով ու մեկնաբանութեամբ, ինչպէս նաեւ իր ճկուն հումորով։

Փոքրիկ հետազօտութեան մը արդիւնքով կարճ ժամանակին յաջողեցայ գտնել զինք եւ «Ակօս»ի ընթերցողներուն համար զրուցել ու ապա այդ ճամբով ալ ներկայացնել այս բազմարժէք արուեստագէտը։

ԼՈՒՍՅԷՆ ՔՈՓԱՐ

lusyenkopar81@hotmail.com

Լ.Ք.- Ափ­սոս որ Թուրքիա չէք եկած եւ մենք ձեզ շատ չենք կրցած ճանչնալ։ Ին­տերնե­տի դրու­թեամբ պա­տահ­մամբ ձեր գոր­ծե­րը տես­նե­լով զարմացայ։ Կ՚ու­զեմ ձեզ ծա­նօթաց­նել պոլ­սա­հայու­թեան։ Ձեր երաժշտա­կան կեան­քը ինչպէ՞ս սկսաւ։

Նախ ող­ջունում եմ ձեզ, Պոլ­սոյ հա­յու­թեանը եւ աշխհա­րի բո­լոր հա­յերին։

Ես ծնո­ւել եմ Վա­յոց ձո­րի Աղաւ­նա­ձոր գիւ­ղում, յա­ճախել եմ տե­ղի արո­ւես­տի դպրո­ցը։ Յա­ճախ գիւ­ղում կազ­մա­կեր­պում էինք թա­տերա­կան ներ­կա­յացումներ։ Իմ դե­րերի մեծ մա­սը երաժշտա­կան էր։ Յե­տոյ որո­շեցի աւե­լի կեդ­րո­նանալ երգ եւ երաժշտու­թեան մէջ։ Ըն­դունո­ւեցի Երե­ւանի Պե­տական Կո­միտա­սի անո­ւան կոն­սերվա­տորիա ակա­դէմիական վո­կալ բա­ժին (օպե­րային եր­գիչ) եւ այդտե­ղից էլ աւե­լի խո­րացայ երաժշտու­թեան աս­պա­րէզում։ Շատ դժո­ւար տա­րիներ են ան­ցել քա­նի որ ամէն բան անում էի իմ սե­փական ու­ժե­րով։ Օգ­նող չու­նէի իմ կա­րիերա­յի ճա­նապար­հին։ Հիմ­նե­ցի իմ հա­մեստ ձայ­նագրման ստու­դիան ու հի­մա տա­րինե­րի ըն­թացքում փոր­ձում եմ աւե­լի զար­գացնել իմ երաժշտա­կան աշ­խարհը, եւ քիչ քիչ աւե­լի ընդլայ­նել ստու­դիան։ Այս կեան­քում հաս­կա­ցել եմ եթէ կայ ձգտում ու­րեմն պէտք է հա­ւատալ դրան եւ յոյսը դնել սե­փական ու­ժե­րի վրայ։

Լ.Ք.- Դուք թէ կ՚եր­գէք, թէ կը գրէք եւ թէ կը յօ­րինէք։ Ձեր գոր­ծե­րէն նմոյշներ կրնաք ծա­նօթաց­նել։

Այո, բա­ցի եր­գե­լը ես գրում եմ եր­գեր, երաժշտու­թիւններ եւ գոր­ծի­քաւո­րում եմ։ Գրում եմ տար­բեր ոճե­րի եւ թե­մանե­րի եր­գեր։ Ու­նեմ եր­գեր մեր բա­նակին եւ հե­րոս­նե­րին նո­ւիրուած, բայց այս պա­հին կը ցան­կա­նամ, մի եր­գի հետ ծա­նօթաց­նել որը սի­րոյ մա­սին է, քա­նի որ սէ­րը կա­ռու­ցում է մեր կեան­քը եւ աշ­խարհը։

Տե­սիլք

Սա­հեց օրը այս օրն էլ ան­ցաւ,

Սու­զո­ւեց արե­ւը ու գի­շեր դար­ձաւ,

Եկաւ մի ստո­ւեր թա­փան­ցիկ փե­րի,

Լսո­ւեց ձայ­նը մեղմ ու հա­ճելի,

Ծա­նօթ էր բոյ­րը թա­փան­ցիկ փե­րու,

Եւ նրա շունչը մեղ­մօ­րօր քա­մու

Յան­կարծ արդնա­ցայ սի­րոյ երա­զից,

Քա­մին էր փչում բաց պա­տու­հա­նից,

Փչեց քա­մին սե­նեակում խա­ւար,

Մա­րեց մո­մերը որն ինձ լոյս կու տար,

Նո­րից մի պատ­կեր նո­րից ինձ գե­րեց,

Երա­զիս ստո­ւերն ասես այ­ցե­լեց։

Լ.Ք.- Կարգ մը եր­գե­րուն պա­տաս­խան եր­գեր կը յօ­րինէք եւ անոնց հետ կ՚եր­գէք։ Այս նիւ­թի շուրջ ինչպէս ետ­դարձեր կ՚առ­նէք։

Քա­նի որ մեր ազ­գը այս վեր­ջին տա­րինե­րին ու­նե­ցել է շատ դժո­ւարու­թիւներ, քո­վիդ, պա­տերազմ, փոր­ձե­ցի երգ եւ երաժշտու­թիւնը միաձու­լել հու­մո­րին, եւ ժպիտ տալ մարդկանց։ Կար­ծում եմ ստա­ցուեց դա ինձ մօտ եւ ստա­ցայ մարդկանց սէ­րը ու շատ ու շատ դրա­կան ար­ձա­գանգներ։ Դա շատ բարդ չէ, ուղղա­կի պէտք է հաս­կա­նալ եր­գի բա­ռերը եւ փո­փոխել, դարձնել պա­տաս­խան։ Եր­գիչնե­րը տե­ղեակ չեն որ իրենց եր­գին սպա­սում է պա­տաս­խան եւ դա էլ ամե­նակա­րեւոր ինտրիգն է։

Լ.Ք.- Ու­նիք ձեր յա­տուկ սթիւ­տիոն։ «Կ. Թե­նոր Սթիւ­տիօ»ի մէջ մի­նակ ձեր գոր­ծե­րը կը յօ­րինէ՞ք, թէ ոչ ու­րիշ աշ­խա­տանքներ ալ կը տա­նիք։

Այո ես ու­նեմ իմ ստու­դիան (G Tenor studio) քա­նի որ ձայ­նագրո­ւելու եւ եր­գեր թո­ղար­կե­լու հա­մար շատ գու­մարներ էր անհրա­ժեշտ։ Փոր­ձե­ցի իմ ու­ժե­րով ստեղ­ծել ստու­դիա։ Վար­ձա­կալե­ցի մի փոք­րիկ տա­րածք եւ հիմ­նե­ցի ստու­դիան, ու դեռ ստեղծման փու­լի մէջ է եւ քիչ քիչ քայ­լե­րով կը դարձնեմ իմ երա­զած ստու­դիան։ Ստու­դիան առաջ­նա­յին ծա­ռայում է իմ եր­գե­րի ու կա­րիերիայի հա­մար, նաեւ այն մարդկանց հա­մար ով­քեր ցան­կա­նում են ձայ­նագրո­ւել եւ ու­նե­նալ նոր եր­գեր։ Այժմ դա է իմ վաս­տա­կելու մի­ջոցը։

Լ.Ք.- Ինչպէս ամ­բողջ աշ­խարհ, Հա­յաս­տա­նի երա­ժիշտներ ալ ազ­դուեցան հա­մավա­րակէն։ Ձեզ վրայ եւ ձեր երաժշտա­կան կեան­քի վրայ հա­մավա­րակի ազ­դե­ցու­թիւնը ինչպէ՞ս զգացիք։

Բնա­կանա­բար ազ­դեց հա­մաճա­րակը, սա­կայն ու­նե­ցաւ օգուտներ, այդ ըն­թացքում զբաղ­ւում էի ինքնակրթու­թեամբ, ու փոր­ձում էի հմտա­նալ իմ գոր­ծի մէջ։ Միշտ էլ եթէ լի­նում են դժո­ւար ժա­մանակ­ներ, գի­տակից մար­դիկ փնտռում են տար­բե­րակ­ներ խե­լացի կեր­պով բո­լոր դժո­ւարու­թիւնե­րը յաղ­թա­հարե­լու հա­մար։

Լ.Ք.- Հա­յաս­տան շատ դժո­ւար օրեր ապ­րե­ցաւ։ Ատրպէյ­ճան- Ար­ցախ պա­տերազ­մը ձեր վրայ ինչպէ՞ս ազ­դեց։ Գի­տեմ երգ մը յօ­րինած էք։ Այս եր­գի պատ­մութիւ­նը մեզ հետ կրնա՞ք բաժ­նել։

Իրօք շատ դժո­ւար օրեր էին ամ­բողջ հա­յու­թեան հա­մար։ Այդ ըն­թացքում ցան­կա­նում էի մեկ­նել ռազ­մա­ճակատ, սա­կայն ծանր վա­րակո­ւեցի քո­րոնա վի­րու­սով։ Այո, գրել եմ եր­գեր հե­րոս­նե­րի անուննե­րով։ Իմ գրած եր­գե­րը եր­գել են տար­բեր եր­գիչներ, այդպէս փոր­ձում էինք ոգեշնչել հա­յերին եւ հե­րոս­նե­րին։

Լ.Ք.-Ինչպէս հասկցայ Վրաս­տա­նէն զատ այլ եր­կիր մը չէք գտնո­ւած։ Կ՚ու­զէ՞ք Թուրքիա այ­ցե­լել։

Այո մէկ ան­գամ եղել եմ Վրաս­տա­նում փա­ռատօ­նի։

Նպա­տակ­ներ կար ու­սումս շա­րու­նա­կելու Իտա­լիայում, սա­կայն անձնա­կան խնդիր­նե­րի պա­ճառով չու­զե­ցի գնալ։

Այո, կու­զեմ լի­նել Թուրքիայում։ Քա­նի որ շատ կու­զեմ տես­նել Արեւմտեան Հա­յաս­տա­նը, եւ ծա­նօթա­նալ Պոլ­սոյ հա­յու­թեան հետ եւ ին­չու ոչ, իմ արո­ւես­տով ու­րա­խաց­նել տե­ղի հա­յերին։

Լ.Ք.-Վեր­ջին ըլ­լա­լով՝ ձեր բո­լոր ստեղ­ծա­գոր­ծութիւննե­րուն ինչպէ՞ս կրնանք հաս­նիլ։

Ես կամ ամէն հար­թա­կում Facebook, You Tube, Tik Tok, Instegram։ Իմ ստերղծա­գոր­ծութիւննե­րուն ծա­նօթա­նալու հա­մար պէտք է որո­նել լա­տինա­տառ Gevorg Mheri նշու­մով։