Կեանքը Վարդագոյն Ակնոցներով…

ԳՈՀԱՐ ՍԱՀԱԿԵԱՆ (Ասպարէզ)

Ներ­քոյ նիւ­­թի անո­­ւանու­­մը վեր­­ցո­­­ւած է ֆրան­­սիացի հան­­ճա­­­րեղ երգչու­­հի Էդիտ Պիաֆի հան­­րա­­­յայտ եր­­գի բա­­ռերից։ Այդ եւ նմա­­նատիպ այլ եր­­գե­­­րով, փա­­ռահեղ երգչու­­հին պա­­տերազ­­մից վե­­րադար­­ձած զի­­նուոր­­նե­­­րին յոր­­դո­­­րում էր չվհա­­տուել եւ ապա­­գային նա­­յել «Վար­­դա­­­գոյն ակ­­նոցնե­­րով»։

Կաս­­կա­­­ծից վեր է, որ Սեպ­­տեմբեր 7-ին Հո­­լիվու­­դի «Կա­­տալի­­նա Ջազ» ակումբում (Catalina Jazz Club) կա­­յացած հա­­մեր­­գում հնչող ստեզ­­ծա­­­գոր­­ծութիւննե­­րով, ջու­­թա­­­կահար եւ դի­­րիժոր (խմբա­­ւար) Ար­­մէն Անա­­սեանը նպա­­տակադ­­րո­­­ւած հա­­մեր­­գի ծրա­­գիրը կազ­­մել էր ճիշդ եւ ճիշդ հան­­ճա­­­րեղ երգչու­­հու նման՝ յոր­­դո­­­րել հա­­յին, ուր էլ, որ նա լի­­նի, չվհա­­տուել, եր­­բեք յոյ­­սը չկորցնել ու ապա­­գային նա­­յել «Վար­­դա­­­գոյն ակ­­նոցնե­­րով»։

Իր նպա­­տակին հաս­­նե­­­լու հա­­մար, Ար­­մէն Անա­­սեանը հա­­մեր­­գա­­­յին ծրագ­­րում ընդգըր­­կել էր բա­­ցառա­­պէս կարճ, դիւ­­րա­­­մատ­­չե­­­լի, ական­­ջը շո­­յող, հա­­ճելի, 3-5 րո­­պէ տե­­ւողու­­թեամբ 18 գոր­­ծեր, որոն­­ցից վե­­ցը հայ կոմ­­պո­­­զիտոր­­նե­­­րի (յօ­­րինող­­նե­­­րու) գոր­­ծե­­­րից։

Շլա­­ցու­­ցիչ տպա­­ւորու­­թիւն ստա­­ցանք Շարլ Ազ­­նա­­­ւու­­րի La Boheme եր­­գի կա­­տարու­­մից։ Եր­­գի երկրորդ՝ աս­­տի­­­ճանա­­բար արա­­գացող հա­­տուա­­ծում թւում էր, թէ ջու­­թա­­­կահարն ու դաշ­­նա­­­կահար Մարկ Ռոբ­­սո­­­նը մրցու­­մի են ելել իրար դէմ, սա­­կայն այնսայ­­թաք, միաձոյլ կա­­տար­­ման ար­­դիւնքն ար­­ժե­­­ւորո­­ւեց ունկնդիր­­նե­­­րի խե­­լայեղ ծա­­փող­­ջիւննե­­րով։

Ֆրան­­սիահայ կոմ­­պո­­­զիտոր Մի­­շել Լեգ­­րա­­­նի «Ես քեզ կը սպա­­սեմ» գոր­­ծը Մարկ Ռոբ­­սո­­­նի մշակ­­մամբ, ջու­­թա­­­կի մեղ­­մից էլ մեղմ, գոր­­ծի­­­քի վե­­րին լա­­րերի վրայ ծա­­ւալո­­ւող քնքշա­­բոյր մե­­ղեդին Ար­­մէ­­­նը մա­­տու­­ցեց այնպի­­սի ան­­մէկնե­­լի ապ­­րումով, որ ունկնդրին կա­­րող էր թո­­ւալ, թէ հէնց ինքն է սի­­րած եարին սպա­­սողը։

Չա­­փազանց սի­­րուած ու տա­­րածո­­ւած է Առ­­նօ Բա­­բաջա­­նեանի «Նոկ­­տիւրն» դաշ­­նա­­­մու­­րա­­­յին գոր­­ծը, որի հիմ­­քում ըն­­կած է Սա­­յաթ Նո­­վայի «Քա­­նի վուր ջան իմ» եր­­գի մե­­ղեդին։ Ար­­մէն Անա­­սեանը այդ գոր­­ծը մշա­­կել է ջու­­թա­­­կի եւ դաշ­­նա­­­մու­­րի հա­­մար։ Ան­­վա­­­րան կա­­րող եմ ասել, որ պա­­կաս հա­­ճելի չէ լսել Ար­­մէ­­­նի մշա­­կու­­մը, որը կար­­ծէք աւե­­լի է հարստաց­­րել Սա­­յաթ Նո­­վայի եր­­գը։ Երե­­կոյին կա­­տարուեցին նաեւ Էդո­­ւարդ Բաղ­­դա­­­սարեանի «Նոկ­­տիւրն»ը եւ Կո­­միտա­­սի «Հոյ Նա­­զան»ը՝ Ար­­մէ­­­նի մշակ­­մամբ։

Երե­­կոյի եր­­կա­­­ցան­­կը հա­­րուստ էր օտար կոմ­­պո­­­զիտոր­­նե­­­րի ման­­րա­­­նուագ­­նե­­­րով՝ Ռա­­վել, Տեպիւ­­սի, Ֆո­­րէ, Պոնս, Պիացո­­լա, Պարթոկ, Չայ­­կովսկի եւ Կեր­­շո­­­ւին։

Ար­­մէ­­­նի կա­­տար­­մա­­­նը պի­­տի հե­­տեւել կենտրո­­նացած, առանց աչք թար­­թե­­­լու, որով­­հե­­­տեւ նա ունկնդրի հետ խօ­­սում է աս­­տո­­­ւածա­­յին երաժշտու­­թեան լե­­զուով ու երե­­ւան հա­­նում եր­­գա­­­հանի հո­­գու խոր­­խո­­­րատ­­նե­­­րում ամ­­բա­­­րուած վիշ­­տը, հայ­­րե­­­նաբաղձ կա­­րօտն ու մշտա­­վառ սէ­­րը, սէր՝ մար­­դու, երկրի եւ հայ­­րե­­­նիքի հան­­դէպ։

Ար­­մէն Անա­­սեանի բնա­­տուր տա­­ղան­­դին ու կա­­տարո­­ղու­­թեան վար­­պե­­­տու­­թեանը հա­­ղոր­­դա­­­կից լի­­նելու լա­­ւագոյն մի­­ջոցը նրա հա­­մերգնե­­րին ներ­­կայ լի­­նելն է։

Անա­­սեանը իր ջու­­թա­­­կի կա­­խար­­դիչ լա­­րերի զօ­­րու­­թեամբ կա­­րողա­­նում է ունկնդրին գա­­մել աթո­­ռին, որով­­հե­­­տեւ, ինչպէս կ՚ասէր «Եռան­­կիւն» ֆիլ­­մի հե­­րոս ուստա Գաս­­պա­­­րը (Մհեր Մկրտչեան)՝ «Ան գի­­տու­­թիւնով կը չա­­լէ…»։

Իսկ Թւում էր, թէ նա խօ­­սում էր այս օրե­­րի հա­­մար բնո­­րոշ՝ հա­­յի վշտի, ցա­­ւի ու կա­­րօտի մա­­սին՝ դիպ­­չե­­­լով ամէն մի ունկնդրի հո­­գու նուրբ լա­­րերին։

Ար­­մէն Անա­­սեանը սկզբնա­­կան երաժշտա­­կան կրթու­­թիւնը ստա­­ցել է Երե­­ւանի Սա­­յաթ Նո­­վայի անո­­ւան երաժշտա­­կան դպրո­­ցում, որից յե­­տոյ սո­­վորել է Կա­­լիֆոր­­նիայի Լոս Ան­­ջե­­­լեսի նա­­հան­­գա­­­յին հա­­մալ­­սա­­­րանում, որն աւար­­տել է ջու­­թա­­­կահա­­րի եւ դի­­րիժո­­րի վկա­­յակա­­նով։ Եր­­կու տա­­րի կա­­տարե­­լագոր­­ծո­­­ւել է Նիւ Եոր­­քում, ուր եր­­կու տա­­րի աշ­­խա­­­տել է տե­­ղի նշա­­նաւոր «Հո­­բոկն» սե­­նեկա­­յին նո­­ւագախմբում՝ որ­­պէս մե­­նակա­­տար եւ կոն­­ցերտմէյստեր (հա­­մեր­­գա­­­վար)։

Նիւ Եոր­­քից յե­­տոյ Ար­­մէ­­­նը դոկ­­տո­­­րի աս­­տի­­­ճան է ստա­­ցել Գեր­­մա­­­նիայի Ֆրայ­­բուրգ քա­­ղաքի երաժշտա­­նոցում ու տե­­ղի նո­­ւագախմբի հետ որ­­պէս մե­­նակա­­տար բազ­­մա­­­թիւ ելոյթներ է ու­­նե­­­ցել Եւ­­րո­­­պայի գրե­­թէ բո­­լոր նշա­­նաւոր քա­­ղաք­­նե­­­րում։

1994-98-ին Ար­­մէն Անա­­սեանը որ­­պէս դի­­րիժոր եւ մե­­նակա­­տար աշ­­խա­­­տել է նշա­­նաւոր երա­­ժիշտ Եանիի հետ, որից յե­­տոյ, առ այ­­սօր, նո­­ւագում է Լոս Ան­­ջե­­­լեսի Օպե­­րային թատ­­րո­­­նիՍ­­սիմֆո­­նիկ նո­­ւագախմբի առա­­ջին ջու­­թակնե­­րի կազ­­մում, դէպ­­քից դէպք զբա­­ղեց­­նե­­­լով կոն­­ցերտմէյստե­­րի առա­­ջին աթո­­ռը։

Մնում է յի­­շեց­­նել, որ Ար­­մէ­­­նը ճա­­նաչո­­ւած երա­­ժիշտներ Հեն­­րիկ եւ Մա­­րիետա Անա­­սեան ամո­­լի աւագ որ­­դին է։ Ի մի­­ջի այ­­լոց, նրանց կրտսեր որ­­դի Արամն էլ է երա­­ժիշտ։ Որ­­պէս շնոր­­հա­­­լի կա­­տարող, հիմ­­նա­­­կանում նա մէկ­­նա­­­բանում է հօր եր­­գե­­­րը։

Շնոր­­հա­­­կալա­­կան անմնա­­ցորդ խօսքս ուղղում եմ տա­­ղան­­դա­­­ւոր (այս բա­­ռը շա­­հար­­կո­­­ւած չէ) ջու­­թա­­­կահար Ար­­մէն Անա­­սեան եւ դաշ­­նա­­­կահար Մարկ Ռոբ­­սոն զոյ­­գի հա­­մեր­­գի նա­­խաձեռ­­նող ու կազ­­մա­­­կեր­­պիչ Ար­­թուր Մի­­քայէ­­լեանին, որը միայ­­նակ, առանց հո­­վանա­­ւոր­­նե­­­րի ու որե­­ւէ միու­­թեան կամ կազ­­մա­­­կեր­­պութեան օժան­­դա­­­կու­­թեան կա­­րողա­­ցաւ բարձրա­­րուեստ երե­­կոյ հրամցնել դա­­սական երաժշտու­­թեան երկրպա­­գու­­նե­­­րին։

Հա­­մեր­­գից յե­­տոյ Ար­­մէն Անա­­սեանի հետ ու­­նե­­­ցած մեր զրոյ­­ցի ըն­­թացքում յայտնի դար­­ձաւ, որ նա պար­­բե­­­րաբար ելոյթներ է ու­­նե­­­նում եւ­­րո­­­պական երկրնե­­րում եւ միայն եր­­կու ամիս առաջ է Ռու­­մի­­­նիայի Տի­­մոշի­­րա քա­­ղաքում տո­­ւած հա­­մեր­­գից վե­­րադար­­ձել։ Նոյն քա­­ղաքում, ուր ներ­­կա­­­յիս մե­­ծաթիւ հայ­­կա­­­կան հա­­մայնք կայ, գա­­լիք տա­­րուայ գար­­նա­­­նը տե­­ղի է ու­­նե­­­նալու հայ երաժշտու­­թեան նո­­ւիրո­­ւած փա­­ռատօն, որին հրա­­ւիրո­­ւած է մաս­­նակցել Ար­­մէն Անա­­սեանը։ Վեր­­ջինս կա­­տարե­­լու է Արամ Խա­­չատ­­րեանի «Ջու­­թա­­­կի կոն­­ցերտ»ը եւ որ­­պէս դի­­րիժոր ղե­­կավա­­րելու հօր՝ Հեն­­րիկ Անա­­սեանի դու­­դուկի հա­­մար գրած կոն­­ցերտոն, որի մե­­նակա­­տարն է ռու­­մի­­­նացի դու­­դուկա­­հար Կոս­­մին Բա­­լեանը։

Վեր­­ջին խօսքս Ար­­մէ­­­նին.

Օ՜, դու հրաշք Ար­­մէն

Էդ ի՞նչ հո­­գով ու սրտով ես նո­­ւագում,

Որ մեր ցա­­ւոտ ու վշտոտ հո­­գուն՝

Թարմ ու նոր ուժ ես նե­­րար­­կում։

Kategoriler

ԱՌՕՐԵԱՅ