Կատարեալ վայելք է Գուրգէն Տապաղեանի անմիջական տաղանդը

ԲԱԳՐԱՏ ԷՍԴՈՒԳԵԱՆ

pakrates@yahoo.com

Երաժշտութիւնը իր կարգին դժուարագոյն արհեստն է, քանի որ ան կը խօսի մարդկանց ամենանուրբ զգացումներուն։ Միայն ձեւապաշտ մերձեցումն է որ երաժշտական սեռե­րուն մէջ պի­­տի յանդգնի աժան­­նե­­­րու կամ դիւ­­րիննե­­րու մա­­սին խօ­­սելու։ Նա­­խորդ Չո­­րեք­­շաբթի երե­­կոյ իր հա­­մես­­տութեան մէջ այս էր որ կը հաստատէր­­ հան­­րա­­­ծանօթ կա­­տարող Գուրգէն Տա­­պաղեան։ Ար­­դա­­­րեւ իր հա­­մեր­­գը կա­­տարեալ խնջոյք մըն էր բո­­լոր այն ականջնե­­րուն հա­­մար, որոնք ձե­­ւական չա­­փանիշ­­նե­­­րէ դուրս ել­­լե­­­լով կը յա­­ջողին երաժշտու­­թեան էու­­թեան թա­­փան­­ցել։ Չէ որ ժո­­ղովրդա­­կան եր­­գը բո­­լոր երաժշտու­­թիւննե­­րու ար­­մատն է եւ այդ ար­­մա­­­տէն զրկուած գոր­­ծը ի սկզբա­­նէ կ՚ար­­ժեզրկուի։ Եթէ նիւ­­թը պի­­տի հաս­­նի երաժշտա­­կան կա­­տարու­­մի դժուարու­­թեան, նշենք որ ամե­­նադ­­ժուարը ժո­­ղովրդա­­կան երաժշտու­­թիւնն է, որը կը յա­­ջողին միայն ու միայն տա­­ղանդ ու­­նե­­­ցող­­նե­­­րը։ Եւ ու­­րա­­­խու­­թեամբ նշենք որ նման տա­­ղան­­դի առումով բա­­ւական բախ­­տա­­­ւոր է Գուրգէն Տա­­պաղեան։

Տա­­պաղեանի հա­­մեր­­գը եր­­կու ժամ շա­­րու­­նակ իր ունկնդի­­րը յա­­գեցուց նախ եւ առաջ հայ­­րե­­­նի երկրի հան­­դէպ պա­­պակին առու­­մով։ Ու­­շագրա­­ւօրէն բազ­­մութիւն էին Հա­­յաս­­տա­­­նէն գա­­լով Թուրքիոյ մէջ պան­­դուխտի դժուար կեանք տա­­նող հա­­յաս­­տանցի­­ներ։

Տա­­պաղեանի երգն ու երաժշտու­­թիւնը իրենց հա­­մար բա­­ռին բուն իմաս­­տով սփո­­փանք էր։ Ան յա­­ջողե­­ցաւ իր եր­­գե­­­րով ոգե­­ւորել ամ­­բողջու­­թեամբ լե­­ցուն դահ­­լի­­­ճը։ Երաժշտա­­կան գնա­­հատան­­քի կա­­րեւոր չա­­փանիշ­­նե­­­րէն մէկն է այս՝ «ի՞նչ տուած ես ունկնդրին»։ Այս է հիմ­­նա­­­կան հար­­ցումը եւ ու­­րա­­­խու­­թեամբ նշենք որ Հայ­­կա­­­կան ժո­­ղովրդա­­կան երաժշտու­­թիւնը ար­­դէն հսկայ շտե­­մարան մը ու­­նի բո­­լոր այն զար­­գա­­­ցած ականջնե­­րուն հա­­մար, որոնք պատ­­րաստ են այդ հա­­րազա­­տու­­թեան հետ հա­­ղոր­­դուելու։ Ինչ լաւ է որ կայ Գուրգէն Տա­­պաղեանը եւ իր տա­­ղան­­դա­­­ւոր նուագա­­ծու­­նե­­­րու հետ մերթ ընդ մերթ կ՚այ­­ցե­­­լէ նաեւ մեր քա­­ղաքը, միշտ ու­­րա­­­խու­­թիւն պատ­­ճա­­­ռելով յա­­տուկ ընտրա­­նիի մը, որուն սիր­­տը բաց է ան­­կաշկանդ կեր­­պով հայ եր­­գը ըմ­­բոշխնե­­լու հա­­մար։

Ուրբաթ օր եւս շա­­րու­­նա­­­կուե­­ցաւ երաժշտա­­կան խնջոյ­­քը։ Այս ան­­գամ Վար­­դա­­­նանց Երգչա­­խումբը բեմ կը բարձրա­­նար նշե­­լու հա­­մար խումբի հիմ­­նարկու­­թեան 85-ամեակը։ Առ­­հա­­­սարակ երգչա­­խումբի նախ­­կին կա­­տարումնե­­րէն բաղ­­կա­­­ցող եր­­գա­­­ցան­­կին մէջ տեղ կը գտնէին Կո­­միտա­­սեան ստեղ­­ծա­­­գոր­­ծութիւններ եւ արեւմտեան երաժշտու­­թե­­­նէ ընտրուած խմբեր­­գեր։

Օրուայ մե­­ծարեալն էր անուանի խմբա­­վար Յով­­հաննէս Չէ­­քիճեան։ Մեծ վար­­պե­­­տը քա­­ղաքս կը գտնուէր Պատ­­րիար­­քա­­­րանի հրա­­ւէրով։ Մեր հո­­գեւոր կեդ­­րո­­­նը ամիս­­ներ առաջ կա­­տարած որո­­շու­­մով մը զինք պար­­գե­­­ւատ­­րած էր «Մա­­ղաքիա Օր­­մա­­­նեան» շքան­­շա­­­նով։ Շքան­­շա­­­նի տու­­չութիւ­­նը կա­­տարուեցաւ 14 Մա­­յիս Կի­­րակի Ֆե­­րիգիւ­­ղի Սուրբ Վար­­դա­­­նանց եկե­­ղեց­­ւոյ մէջ։

Խմբա­­վար Յով­­հաննէս Չէ­­քիճեան նախ­­կին Պոլ­­սա­­­հայ մըն է, որ երաժշտա­­կան ու­­սումը ստա­­ցած է նախ քա­­ղաքիս ապա Փա­­րիզի երաժշտա­­նոց­­նե­­­րուն մէջ։ 1961-ին ըն­­դա­­­ռաջե­­լով Վազ­­գէն Ա. Վե­­հափառ Կա­­թողի­­կոսի հրա­­ւէրին ան հաս­­տա­­­տուե­­ցաւ Հա­­յաս­­տան, ուր շատ կա­­րեւոր յա­­ջողու­­թիւննե­­րու ար­­ժա­­նացաւ։ Կը շա­րու­նա­կէ դա­սաւան­դել Երե­ւանի Կո­միտա­սի անուան երաժշտա­նոցի մէջ եւ կը վա­րէ Հա­յաս­տա­նի ակա­դեմիկ աքա­փել­լա երգչա­խումբը։ Այս խումբի հետ իր սար­քած հա­մերգնե­րը բա­զում ան­գամներ պար­գե­ւատ­րուեցաւ ոսկեայ մետալներով։ Խմբավար Յովհաննէս Չէքիճեանի շնորհիւ այս երգչախումբը համաշխարհային երաժշտական հրապարակի վրայ կը վայելէ եզակի հեղինակութիւն։

Kategoriler

ԱՌՕՐԵԱՅ