Ժողովուրդահանրապետական Կուսակցութեան նախկին նախագահներէն եւ հանրապետութեան նախորդ շրջաններու կառավարութեան մէջ զանազան պաշտօններ ստանձնած քաղաքական գործիչ Հիքմեթ Չեթին վերջերս մասնակցած հեռուստահաղորդումի մը պահուն ափսոսանք յայտնած է անցեալին գործուած սխալ դիրքորոշումներու նկատմամբ, որոնք այսօր աւելի լուրջ խնդիրներ ըլլալով կը ներկայանան երկրի քաղաքական օրակարգին։
«Եթէ ատենին պատշաճ ձեւով ներողութիւն խնդրէինք Տէրսիմի կոտորածներու կամ հայոց ցեղասպանութեան համար այդ նիւթերը մինչեւ օրս այսքան ծաւալելով չէին զբաղեցնէր մեզ։ Իսկապէս ալ անընդունելի երեւոյթներ են հօրը աչքերուն առջեւ որդին կախաղան հանելը։ Բան մը՝ որ վերջին խնդրանքն էր մահապարտի մը։ Յանուն դաժանութեան մերժուեցաւ այդ խնդրանքը եւ հայրը ստիպուեցաւ որդւոյն սպանութիւնը դիտել կախաղանի վրայ։ Երանի թէ հանրապետութիւնը հիմնող կազմերը քաջութիւնը ունենային ցեղասպանութիւնը դատապարտելու։ Նոյն սխալութիւնները գործուեցաւ Կովկասեան հանրապետութիւններու հետ բնականոն յարաբերութիւններ հաստատելու ընթացքին ալ։ Անտեղի կերպով պայմաններ ներկայացուեցան հակառակ, որ Թուրքիա ամենաշուտ ճանչցող երկիրներէն էր այդ նորանկախ պետութիւնները։ Ես այս մասին առաջարկներ ներկայացուցած եմ, որոնք մերժուեցան այդ ժամանակներու իշխանութիւններու կողմէ։
Նոյնպէս Փարիզի քրտական բանախօսութեան մասնակից եօթը պատգամաւորներու կուսակցութենէն վտարումը շատ լուրջ սխալ մըն էր։ Փորձեցի կանխել, բայց անզօր մնացի Տենիզ Պայքալի յամառ պնդումներու դիմաց»։
Թուրքիոյ մէջ ազգայնականութիւնը ընդմիշտ շահագործուած դաշտ մըն է, հետեւաբար ոչ մէկ քաղաքական գործիչ յանձն կ՚առնէ երկրի հիմնական շահերուն համապատասխան քաղաքական դիրքորոշում։
(Որոշ արձագանքներից հետո Չեթինը հրապարակեց հետևյալ գրավոր հայտարարությունը.«Կարծում եմ, որ իրականում շատ ցավալի իրադարձություններ են տեղի ունեցել 1915 թվականին: Կարծում եմ, տեղին կլիներ երկուստեք ներողություն խնդրել: Եթե դա հնարավոր լիներ անել, ապա այն ցավալի զարգացումները, որոնք տեղի ունեցան հետագայու, կարելի էր կանխել»)