ԱՌՕՐԵԱՅ

Միշտ հա­մոզուած եմ, որ մեր տա­րածաշրջա­նի բնու­թեան պէս ներ­դաշնակ ու գե­ղեցիկ ոչ մի տեղ չկայ։ Լո­ռուայ բնաշ­խարհը կ՚առանձնա­նայ իր իւ­րա­յատուկ կա­նա­չով ու վսեմ լեռ­նե­րով։ Շատ ան­գամներ տա­տիս ձեռ­քը բռնած ան­ցած եմ մեր հին փո­ղոցով, ու ան պատ­մած է աքա­սիանե­րու մա­սին, երբ անոր ծա­ղիկ­նե­րու բոյ­րը զգա­ցած ենք։ Յե­տոյ, շատ յե­տոյ, միայն ծա­նօթա­ցայ նաեւ մեր պատ­մամշա­կու­թա­յին ժա­ռան­գութեան, որով­հե­տեւ փոքր տա­րիքին առանձնա­պէս հե­տաքրքրուած չէի եկե­ղեցի­ներով ու յու­շարձան­նե­րով։

Այս շաբաթ կը յիշատակենք Հայ ժողովուրդի երկու եղեռնամահ բանաստեղծներու՝ Դանիէլ Վարուժանի եւ Ռուբէն Սեւակի 100-րդ տարելիցը։ Անոնք քալեցին հայ ազգյի գողգոթան, խաչուեցան անմեղ, իսկ մեզ թողուցին գրական հսկայ վաստակ։ Ստորեւ կը ներկայացնենք երկու քերթուածներ իբրեւ խունկ ու մոմ նահատակ բանաստեղծներու յիշատակին։

Լի­բանա­նը ար­դէն մէկ տա­րիէ աւե­լի է, որ նա­խագահ չու­նի, իսկ կա­ռավա­րու­թիւնը ինքն իրեն եր­կա­րացու­ցած է կա­ռավար­ման իր ժա­մանա­կահա­տուա­ծը։ Շա­բաթ օրը, Օգոս­տո­սի 22-ին հա­զարա­ւոր լի­բանան­ցի­ներ հա­ւաքուած էին Ռիադ էլ Սոլ Պեյ­րութ՝ վար­չա­պետի նստա­վայ­րի մօտ, բո­ղոքե­լու կա­ռավա­րութեան ձա­խող­ման եւ շա­բաթ­նե­րով երկրի մէջ կու­տա­կուած աղ­բի ու չգոր­ծող աղ­բա­նոց­նե­րու դէմ։

Թուրքիայէն գաղթելով Յունաստանի մէջ բնակութիւն հաս­տա­տած «Պոլ­սե­ցի Յոյ­ներ Տիեզե­րական Դաշ­նակցու­թիւն»ը 6-7 Սեպ­տեմբեր 1955-ի դէպ­քե­րու 60 ամեակին առ­թիւ պա­հանջներ յայտնեց Թուրքիոյ պե­տութեան։

Ձեր կեանքի ամենաուրախ եւ զուարթ երեք քիլօմեթրերը

7 Յունիսի Խորհրդարանի ընտրութիւններու ար­դիւնքը հիաս­թա­փու­թիւն մը եղաւ նա­խագահ Ռէ­ճէփ Թայ­յիպ Էր­տո­ղանի հա­մար, որ այդ օրէն ի վեր լա­րուա­ծու­թիւն կը գրգռէ երկրէն ներս։ ՀՏՓ կու­սակցու­թեան տա­սը տո­կոսի ար­գելքը յաղ­թա­հարե­լուն ար­գելք ըլ­լա­լու մի­տու­մով ընտրու­թեան նա­խոր­դող օրե­րուն գոր­ծադրուած յար­ձա­կումնե­րը ի վեր­ջոյ 20 Յու­լի­սին Սու­րուչի մէջ 33 կեան­քեր խլե­լով մեկ­նա­կէտը հան­դի­սացան եր­կի­րը պա­տերազ­մի դաշ­տի վե­րածե­լու ծրագ­րին։ Թուրքիոյ մէջ հա­մատա­րած հա­մոզում մըն է որ այս բո­լորը կը կա­տարուին նա­խագա­հի ծրագ­րին հա­մաձայն։

Նախորդ տարուայ համեմատ՝ այս տարի Հայաստան այցելած զբօսաշրջիկներու թիւը փոքրիկ աճ մը կը ներկայացնէ։ 2014-ի երկրորդ եռամսեայի համեմատ՝ Հայաստան այցելած զբօսաշրջիկներու թիւը այս տարի աճած է 1,8%-ով։ Ինչպէս կը տեղեկացնէ ՀՀ Ազգային Վիճակագրութեան Ծառայութիւնը (ՀՀ ԱՎԾ)՝ 2015թ. երկրորդ եռամսեակին Հայաստան այցելած է 256.917 զբօսաշրջիկ։ Անոնց մէջ մեծամասնութիւն կը կազմեն հայրենիքէն դուրս բնակուող հայեր, որոնք ամրան ամիսները կ՚օգտագործեն հայրենի բնաշխարհ այցելելու ու տեսարժան վայրերուն ծանօթանալու համար։

Հար­ցում՝ «Ուրտե­ղացի՞ ես», պա­տաս­խան՝ «դեռ չեմ ամուսնա­ցած»։ Ժո­ղովուրդա­կան այս ծի­ծաղա­շարժ են­թադրու­թիւնը կ՚ար­դա­րաց­նեմ սրտանց իւ­րացնե­լով կնոջս ծննդա­վայ­րը։ Դեռ նշա­նուած էինք, երբ առա­ջին ան­գամ այ­ցե­լեցի Մու­սա Լե­րան լան­ջին Վա­քըֆ­լը գիւ­ղը։ «Վա­քըֆ­լը գիւղ» անուանու­մի հա­մես­տութեան ետին կար վիթ­խա­րի պատ­մութիւն մը։ Թէեւ հա­րեւան­ցիօրէն լսած էի այդ պատ­մութեան մա­սին, սա­կայն 1982 թուակա­նի այդ այ­ցե­լու­թիւնով թա­փան­ցե­ցի պատ­մութեան կեն­դա­նի վկա­ներու յու­շե­րուն։ Ծա­նօթա­ցայ Մու­սա Լե­րան քա­ռաս­նօ­րեայ հե­րոսա­կան դի­մադ­րութեան ակա­նատես եղած ծե­րու­նի­ներու հետ։ Այդ պա­տումնե­րը զար­մա­նալիօրէն կը հա­մապա­տաս­խա­նէին անուանի վի­պագիր Ֆրանց Վէր­ֆե­լի վա­ւերագ­րա­կան բնոյթ ու­նե­ցող «Մու­սա Լե­րան 40 Օրե­րը» վէ­պին։

Ասորական աշխարհագրութեան մէջ «Թուրապտին» կոչուած շրջանի մէջ կը մտնեն Մարտին, Միտյաթ, Մծբին, Կէր­ճուշ, Հա­սան­քէյֆ, Քեր­պուրան, Իտիլ, Պաթ­ման քա­ղաք­նե­րը։ Ստու­գա­բանա­կան առու­մով Թու­րապտին կը նշա­նակէ «Աստուծոյ աղա­խին­նե­րու եր­կիր»։