ԺԻՐԱՅՐ ԼԻՊԱՐԻՏԵԱՆ
Օգոստոսի 8-ին, Ուաշինկթըն, Հայաստանի եւ Ատրպէյճանի միջեւ, ինչպէս նաեւ իւրաքանչիւր հանրապետութեան եւ ԱՄՆ-ի միջեւ առանձին ստորագրուած համաձայնագրերը բազմաթիւ կողմեր ունին։
Հնարաւոր է, որ դեռ վաղ է գնահատել այդ համաձայնագրերու նշանակութիւնը։Անոնցմէ որոշները միայն ընդհանուր սկզբունքներ կ՚առաջարկեն, միւսները չունին բաւարար մանրամասներ՝ վերջնական դատողութիւններ ընելու համար։ Այնուամենայնիւ, ստորեւ ներկայացուած են նախնական դիտարկումներ, որոնք կրնան օգտակար ըլլալ ընթերցողներուն՝ այդ համաձայնագրերու բովանդակութեան ու նշանակութեան գնահատական տալու համար։
Այս պահուն իմ նպատակը չէ մանրամասնօրէն վերլուծել փաստաթուղթերուն ներառուած բոլոր հարցերը։ Իմ դիտարկումները կը կեդրոնանան անոնց նշանակութեան վրայ՝ Հայաստանի համար եւ թէ ինչ տեղ կրնան անոնք ունենալ միջազգային յարաբերութիւններուն։
Բացի այդ, այս մեկնաբանութիւնը կը սահմանափակուի Հայաստանի համար այդ փաստաթուղթերու նշանակութեամբ՝ Ատրպէյճանի համար անոնց բովանդակային մեկնութիւնը թողելով այլոց։
Վերջապէս, ընդունելով, որ Հայաստանի Մեղրիի շրջանը՝ տարանցիկ ճանապարհի հանգոյցը, կրնայ ըլլալ աշխարհի ամենակարեւոր հողակտորներէն մէկը, ես այդ հարցի քննարկումը կը թողեմ յետագայ մեկնաբանութեան համար։ Բացի այդ, կան բազմաթիւ գործընկերներ, որոնք ինձմէ աւելի գիտակ են եւ կարող են դիտարկել այդ չափումը։
(Շարունակելի)
