Խօսքի ազատութիւն՝ թէ ոչ ահաբեկչութեան կոչ

Շիրակի թե­մի առաջ­նորդ Մի­քայէլ արք. Աջա­պահեան եր­կու տա­րի բան­տարկու­թեան դա­տապար­տո­ւեցաւ: Դա­տաւոր Ար­մի­նէ Մե­լիք­սէ­թեան եր­կու ամ­սո­ւան նման կարճ ժա­մանա­կի ըն­թացքին յա­ջողե­ցաւ այս դատավ­ճի­ռը կա­յաց­նե­լու, մինչ այլ նման դա­տեր տա­րիներ կը տե­ւեն։

Նա­խորդ նիս­տին դա­տախա­զը եր­կուքու­կէս տա­րի բան­տարկու­թիւն պա­հան­ջած էր։

Դա­տավ­ճի­ռը ար­ժա­նացաւ բուռն ար­ձա­գան­գի. դահ­լի­ճը մե­ղադ­րեց դա­տաւո­րը: Ինք` Աջա­պահեան սրբա­զանը, որ ամ­բողջ դա­տավա­րու­թեան ըն­թացքին կը յայ­տա­րարէր, որ ինքզինք մե­ղաւոր չի նկա­տեր իշ­խա­նութիւ­նը յափշտա­կելու կո­չի մե­ղադ­րանքին հա­մար՝ դահ­լի­ճին­ մէջ ամէ­նէն հան­դարտ անձն էր: Ան ժպի­տով հետե­ւեցաւ տե­ղի ու­նե­ցածին, իսկ վեր­ջա­ւորու­թեան՝ հե­ռանա­լու պա­հուն, ձեռ­քով թա­փահա­րելով իր աջա­կիցնե­րուն` ըսաւ որ ամէն ինչ լաւ պի­տի ըլ­լայ։

Դա­տարա­նը նա­խորդ շա­բաթ Մի­քայէլ արք. Աջա­պահեանը մե­ղաւոր ճանչցաւ եւ յա­ւելեալ դա­տական լսումնե­րէն ետք, պա­տիժին չա­փը որո­շուե­ցաւ:

Փաս­տօ­րէն, դա­տավա­րու­թիւնը տե­ւեց մէ­կու­կէս ամիս, այս ըն­թացքին եղան ապա­ցոյցնե­րու հե­տազօ­տու­թիւն, հինգ պաշտպա­նական ճա­ռեր, եր­կու մե­ղադ­րա­կան ճա­ռեր եւ վեր­ջին խօսք մը: Նաեւ դա­տավա­րու­թեան արագ ըն­թացքին հան­գա­ման­քը նկա­տի ու­նե­նալով` փաս­տա­բանա­կան խումբը եւ սրբա­զանը մնա­յուն կեր­պով պնդե­ցին, որ ասի­կա քա­ղաքա­կան հե­տապնդու­մի հե­տեւանք է։

Մի­քայէլ արք. Աջա­պահեան աւե­լի կա­նուխ այս բո­լորը տե­ղադ­րեց իշ­խա­նու­թեան «եկե­ղեցա­հալած քա­ղաքակա­նու­թեան» ծի­րին մէջ։

Դա­տական նիս­տին աւար­տին, փաս­տա­բան­նե­րը լրագ­րողնե­րու հետ զրոյ­ցի մը ըն­թացքին պնդե­ցին, որ խախ­տում ար­ձա­նագ­րո­ւած է. ըստ փաս­տա­բան Արա Զոհ­րա­բեանի` դա­տաւոր Ար­մի­նէ Մե­լիք­սէ­թեան դատավ­ճի­ռը հրա­պարա­կելու ըն­թացքին, յղում կա­տարեց բո­լորո­վինայլ յօ­դուա­ծի մը:

«Մի­քայէլ սրբա­զանը մե­ղադրւում էր Քրէական օրէնսգրքի 422 յօ­դուա­ծի 2-րդ մա­սով նա­խատե­սուած արարք կա­տարե­լու հա­մար: Այ­սօր դա­տարա­նը կար­դա­լուց նրան մե­ղադ­րեց 442 յօ­դուա­ծի 2-րդ մա­սով: Լրիւ ու­րիշ յօ­դուած, վե­րաբե­րում է պաշ­տօ­նատար ան­ձի կող­մից ապօ­րինի ձեռ­նարկա­տիրա­կան գոր­ծունէու­թեանը մաս­նակցե­լուն: Մենք հի­մա միասին ար­ձա­նագ­րե­ցինք, որ դա­տաւո­րը վճի­ռով մե­ղաւոր էր ճա­նաչել 422 յօդո­ւածի հա­մար, հի­մա դա­տավ­ճիռ կար­դաց, 442 յօ­դուածով։ Ակնյայտ է, որ սա պա­տուի­րուած արարք էր», ըսաւ Զոհ­րա­բեան:

Մի­քայէլ արք. Աջա­պահեանի փաս­տա­բան­նե­րը կը պատ­րաստո­ւին բո­ղոքար­կել դա­տավ­ճիռը. անոնք պի­տի դի­մեն նոյ­նիսկ մին­չեւ Մար­դու իրա­ւունքնե­րու Եւ­րո­պական դա­տարա­նին: «Դա­տավ­ճիռն ան­պայման բո­ղոքար­կո­ւելու է վե­րաքննիչ ատեան: Մի­քայէլ սրբա­զանը նոյնպէս սպա­սում էր այս դա­տավճռին, այ­սինքն` ինքն էլ էր ակնկա­լում: Ին­քը հո­գեպէս պատ­րաստ էր, ի սկզբա­նէ տրա­մադ­րո­ւած էր, որ իր նկատ­մամբ քաղա­քական հե­տապնդում է իրա­կանա­ցուել եւ իրա­կանաց­ւում»։

*

Մայր Աթոռ Ս. Էջ­միածի­նը ար­ձա­գան­գեց Մի­քայէլ սրբա­զանին դէմ տրո­ւած վճի­ռին՝ զայն հա­մարե­լով քաղա­քական հա­շուե­յար­դար։

Ստո­րեւ՝ Ս. Էջ­միածի­նի յայ­տա­րարու­թիւնը՝

«Այ­սօր` Հոկ­տեմբե­րի 3-ին, դա­տարա­նը, շա­րու­նա­կելով ոտ­նա­հարել ար­դա­րադա­տու­թեան հիմ­նա­րար սկզբունքնե­րը, Գե­րաշ­նորհ Տ. Մի­քայէլ արք. Աջա­պահեանին դա­տապար­տեց եր­կա­մեայ ազա­տազրկման:

Ի սկզբա­նէ ակնյայտ էր, որ Շի­րակի թե­մի առաջ­նորդի նկատ­մամբ յա­րու­ցո­ւած քրէական­ հե­տապնդումն ու­նի քա­ղաքա­կան դրդա­պատ­ճառներ եւ իշ­խա­նու­թիւննե­րի հա­կաեկե­ղեցա­կան ար­շա­ւի բա­ցայայտ դրսե­ւորումներից է:

Գերշ. Տ. Մի­քայէլ արք. Աջա­պահեանին ազա­տազրկե­լու վե­րաբե­րեալ անար­դար դա­տավ­ճի­ռը քա­ղաքա­կան հա­շուե­յար­դա­րի հեր­թա­կան ապա­ցոյցն է, որը խօս­քի եւ կրօ­նի ազա­տու­թեան, խտրա­կանու­թեան ար­գելքի սկզբունքի կոպ­տա­գոյն ոտ­նա­հարում է, ժո­ղովրդա­վարա­կան հա­սարա­կար­գին նե­տուած ու­ղիղ մար­տահրա­ւէր:

Խստօ­րէն դա­տապար­տե­լով աղա­ղակող ապօ­րինու­թիւննե­րը` վերստին հաս­տա­տում ենք, որ Մայր Աթոռ Սուրբ Էջ­միածի­նը հե­տամուտ է լի­նելու իրա­ւական, այդ թւում` մի­ջազ­գա­յին գոր­ծի­քակազ­մե­րի կի­րառ­մա­նը` Գե­րաշ­նորհ Տ. Մի­քայէլ արք. Աջա­պահեանի ար­դար իրա­ւունքնե­րը վե­րականգնե­լու հա­մար»:

*

Հ.Յ.Դ. Հա­յաս­տա­նի Գե­րագոյն Մար­մի­նը իր կար­գին յայ­տա­րարու­թեան մը մի­ջոցով խստօ­րէն դա­տապար­տեց Մի­քայէլ արք. Աջա­պահեանը եր­կու տա­րի բան­տարկու­թեան դա­տապար­տե­լու որո­շու­մը, զայն կո­չելով անօ­րինա­կան եւ խայ­տա­ռակ:

«Սա ոչ միայն հո­գեւո­րակա­նի դէմ իրա­կանա­ցուած հա­շուե­յար­դար է, այ­լեւ Հայ առա­քելա­կան Սուրբ եկե­ղեցու, մեր ազ­գա­յին ինքնու­թեան եւ քա­ղաքա­ցինե­րի ազատ ար­տա­յայտման իրա­ւունքի դէմ ուղղո­ւած քա­ղաքա­կան յար­ձա­կում: Այս վճի­ռը եւս մէկ ապա­ցոյց է, որ գոր­ծող իշ­խա­նու­թիւնը Հա­յաս­տա­նում կա­ռու­ցում է բռնա­պետա­կան վար­չա­կարգ, որ­տեղ դա­տարան­նե­րը վե­րած­ւում են իշ­խա­նու­թեան ձեռ­քին բութ գոր­ծի­քի: Վստահ ենք` հե­ռու չէ այս ամէ­նի հա­մար պա­տաս­խան տա­լու ժա­մանա­կը», կ՛ըսո­ւի Հ.Յ.Դ. Հա­յաս­տա­նի Գե­րագոյն մար­մի­նի յայ­տա­րարու­թեան մէջ:

Միւս կող­մէ, նաեւ նշա­նաւոր մի­ջազ­գա­յին փաս­տա­բան Ռա­պըրթ Ամսթեր­տամ խիստ մտա­հոգիչ հա­մարեց Աջա­պահեան սրբա­զանը 2 տա­րի բան­տարկու­թեան դա­տապար­տե­լը: «Այս գոր­ծը, ուր մե­ղադ­րանքը հիմ­նո­ւած է «իշ­խա­նու­թիւնը յափշտա­կելու հրա­պարա­կային կո­չերուն» վրայ, յա­ւելեալ ապա­ցոյց է, որ Հա­յաս­տա­նի մէջ դա­տական հա­մակար­գը կ՛օգ­տա­գոր­ծո­ւի քա­ղաքա­կան այ­լա­խոհու­թեան դէմ: Մի­քայէլ սրբա­զանին դա­տավա­րու­թիւնը, զոր ան բնու­թագրեց իբ­րեւ քա­ղաքա­կան հե­տապնդում, ցոյց կու տայ, թէ ինչպէ՛ս կ՛ոտ­նա­հարուին խօս­քի ազա­տու­թեան եւ ար­դար դա­տաքննու­թեան հիմ­նա­րար սկզբունքնե­րը: Երբ հո­գեւոր առաջ­նորդը, որ պար­զա­պէս իր մտա­հոգու­թիւնը ար­տա­յայ­տած էր երկրի ճա­կատա­գիրին վե­րաբե­րեալ, կը դա­տապար­տո­ւի բան­տարկու­թեան, ասի­կա ազ­դանշան կը դառ­նայ ամ­բողջ հան­րութեան` մի՛ քննա­դատէք իշ­խա­նու­թիւնը, որ­քան ալ շատ են դժգո­հու­թիւննե­րը եւ մտա­հոգու­թիւննե­րը: Մի­ջազ­գա­յին հան­րութիւ­նը չի կրնար ան­տարբեր մնալ այս ակնյայտ անար­դա­րու­թեան նկատ­մամբ: Հա­յաս­տա­նի իշ­խա­նու­թիւննե­րը պէտք է ան­յա­պաղ վե­րանա­յեն այս դա­տավ­ճի­ռին եւ ապա­հովեն Մար­դու իրա­ւունքնե­րու եւ­րո­պական ուխտին հա­մապա­տաս­խա­նող ար­դար դա­տաքննու­թիւն մը: Ար­դա­րադա­տու­թիւնը պէտք է ան­կախ ըլ­լայ, եւ ոչ թէ` քա­ղաքա­կան գոր­ծիք», դի­մատետ­րի վրայ գրած է Ամսթեր­տամ։

*

Նշենք որ երկրի բա­նակը եւ ոս­տի­կանու­թիւնը գոր­ծող իշ­խա­նու­թիւնը տա­պալե­լու կան­չող ելոյթնե­րը եր­բե­ւիցէ մաս չեն կազ­մեր խօս­քի ազա­տու­թեան։ Ընդ հա­կառա­կը, այս տե­սակի ելոյթնե­րը ամե­նու­րէք կը գնա­հատո­ւին իբ­րեւ ահա­բեկ­չութեան քա­րոզ­չութիւն։ Ար­դա­րեւ Մի­քայէլ արք Աջա­պահեանի ելոյթնե­րը Հա­յաս­տա­նի դա­տարան­նե­րուն կող­մէ ճիշդ ալ այս իմաս­տով ըն­կա­լուած եւ պատ­ժի ար­ժանացած է։

Kategoriler

ԱՌՕՐԵԱՅ