ԱՌՕՐԵԱՅ

Հրանդ Տինք Հիմ­­նարկը ինչպէս նա­­խորդ տա­­րիներ այս տա­­րի ալ կոչ կ՚ուղղէ հա­­մացան­­ցի եւ մա­­մու­­լի մի­­ջոցաւ բո­­լոր անոնց, որոնք պի­­տի կա­­րենան թեկ­­նա­­­ծու­­ներ առա­­ջար­­կել մի­­ջազ­­գա­­­յին Հրանդ Տինք Մրցա­­նակի հա­­մար։ Հիմ­­նարկի այս նա­­խաձեռ­­նութեան շնոր­­հիւ Իս­­թանպու­­լի տա­­րեկան տո­­մարին մէջ նշո­­ւած օր մը դար­­ձաւ 15 Սեպ­­տեմբե­­րը՝ Հրանդ Տին­­քի ծննդեան օրը։

Ընտրու­թիւննե­րու նա­խօրեակի ամե­նակա­րեւոր իրա­դար­ձութիւ­նը ըլ­լալ կը թո­ւի Խորհրդա­րանի թեկ­նա­ծու­նե­րու անուննե­րու ճշդու­մը։ Շա­տեր շունչե­րը կտրած կը սպա­սէին այդ օրը, երբ օրի­նաւոր վեր­ջին ժամ­կէ­տը կը լրա­նար Կեդ­րո­նական Ընտրա­կան Յանձնա­խումբ յանձնե­լու հա­մար թեկ­նա­ծու­նե­րու անուննե­րը։

Իս­թանպու­լի «Պիլ­կի» հա­մալ­սա­րանի, Պատ­մութեան Հիմ­նարկի եւ Լո­սան­ճէ­լըսի մէջ Գա­լիֆոր­նիայի Հա­մալ­սա­րանի հո­վանա­ւորու­թեամբ 26 Ապ­րի­լին Իս­թանպու­լի մէջ կա­յանա­լիք «Հայ­կա­կան Ցե­ղաս­պա­նու­թիւնը՝ հաս­կա­ցու­թիւններ, բաղ­դա­տական տե­սան­կիւններ» խո­րագ­րեալ գի­տաժո­ղովը ջնջո­ւեցաւ «Պիլ­կի» հա­մալ­սա­րանի վար­չութեան կող­մէ։

877-1878 տարեթիւը կը զուգադիպի նաեւ անկախութեան մասին ըսի ըսաւներուն, հողային կորուստի մտահոգութիւններուն ծայր տուած ժամանակահատուածի մը։ Ի դէմ այդ բոլորին, Իսթանպուլի կառավարութիւնը հայ ժողովուրդը ճնշելու համար կը դրդէ քրտական աշիրաթները։ Ահաւասիկ նոյն տարեթիւը հայ ժողովուրդի համար ալ սարսափի թուական մը ըլլալով կը ներկայանայ։ Այժմ այդ թուականի հոգեբանութեան գիտակցելու համար առիթ մը գոյացած է։ Իր մասին ողբերգներ հիւսուած արտակարգ կնոջ մը պատմութիւնն է մեր առջեւ։ Նոյն ինքն դստեր՝ Արմենուհի Գեւոնեանի կողմէ իր մօր պատումներով գրի առնուած Կիւլիզարի պատմութիւնը, տարածքաշրջանի սարսափելի գործիչին՝ Մուսա Պեկի կողմէ առեւանգուած 14 ամեայ մանկամարդուհիի մը կերպարին մէջ ժողովուրդի մը պատմութեան մասին պատմական վկայութիւններ կը բերէ։

Մարտի 19-ից մինչեւ Ապրիլի 1-ը Երեւանի Նկարիչների Տանը անցնում է Արեւավիշապ միջազգային գրաֆիկական հումորի փառատօնը, որն արդէն 3 տարեկան է։ 2013-ին Արեւավիշապի թեման գիրքն էր, քանզի Հայաստանը նշում էր հայ գրատպութեան 500-ամեակը։

Պէյրութի արեւմտեան կողմը կը գտնուի այս թաղամասը։ Արեւմտեանի եւ արեւելեանի խիստ բաժանման օրերը չեն այլեւս, բայց մարդոց ուղեղին մէջ տակաւին կայ այդ բաժանումը։ Օրեր կային որ մէկ կողմէն միւս կողմ անցնելու համար փաստաթուղթ պէտք ունէիր։ Անշուշտ որ Յակոբներն ու Գէորգներն էին ամենէն վարպետ վարորդները մէկ կողմէն միւսը երթալու համար։ Գաղութի կորիզը հիմա կտրուած է այստեղէն, այստեղն ալ կորիզէն։

Մեր թերթին պատմութիւնը, անոր սիւնը, հայերէն էջերու խմբագիրը եւ մեր ամէն ինչը, Սարգիս Սերովբեանը մեզմէ կը բաժնուի 28 Մարտ, Շաբաթ երեկոյեան: Յարգանքով կը խոնարհինք Սարգիս Սերովբեանի յիշատակին առջեւ, ան Ակօսին միաձուլուած խորհրդանիշ մըն էր: Խոր վիշտով կը ցաւակցինք ընտանիքին եւ բոլոր սիրելիներուն հետ:

Հրանդ Տինք հիմնարկը եւ «Ակօս» շաբաթաթերթը փոխադրուած են նոր աշխատավայր մը, ուր նախապէս կը գործէր հայկական վարժարան՝ «Անարատ Յղութիւն»ը։

Հայաստանի Ազգային Ժողովը 24 Մարտին առնուած որոշումով մը պաշտօնապէս կը ճանչնայ Օսմանեան հողերու վրայ 1915-1923 թուականներուն ասորիներու եւ պոնտացի յոյներու դէմ գործադրուած բռնութիւնները իբրեւ ցեղասպանութիւն։