ԱՌՕՐԵԱՅ

877-1878 տարեթիւը կը զուգադիպի նաեւ անկախութեան մասին ըսի ըսաւներուն, հողային կորուստի մտահոգութիւններուն ծայր տուած ժամանակահատուածի մը։ Ի դէմ այդ բոլորին, Իսթանպուլի կառավարութիւնը հայ ժողովուրդը ճնշելու համար կը դրդէ քրտական աշիրաթները։ Ահաւասիկ նոյն տարեթիւը հայ ժողովուրդի համար ալ սարսափի թուական մը ըլլալով կը ներկայանայ։ Այժմ այդ թուականի հոգեբանութեան գիտակցելու համար առիթ մը գոյացած է։ Իր մասին ողբերգներ հիւսուած արտակարգ կնոջ մը պատմութիւնն է մեր առջեւ։ Նոյն ինքն դստեր՝ Արմենուհի Գեւոնեանի կողմէ իր մօր պատումներով գրի առնուած Կիւլիզարի պատմութիւնը, տարածքաշրջանի սարսափելի գործիչին՝ Մուսա Պեկի կողմէ առեւանգուած 14 ամեայ մանկամարդուհիի մը կերպարին մէջ ժողովուրդի մը պատմութեան մասին պատմական վկայութիւններ կը բերէ։

Մարտի 19-ից մինչեւ Ապրիլի 1-ը Երեւանի Նկարիչների Տանը անցնում է Արեւավիշապ միջազգային գրաֆիկական հումորի փառատօնը, որն արդէն 3 տարեկան է։ 2013-ին Արեւավիշապի թեման գիրքն էր, քանզի Հայաստանը նշում էր հայ գրատպութեան 500-ամեակը։

Պէյրութի արեւմտեան կողմը կը գտնուի այս թաղամասը։ Արեւմտեանի եւ արեւելեանի խիստ բաժանման օրերը չեն այլեւս, բայց մարդոց ուղեղին մէջ տակաւին կայ այդ բաժանումը։ Օրեր կային որ մէկ կողմէն միւս կողմ անցնելու համար փաստաթուղթ պէտք ունէիր։ Անշուշտ որ Յակոբներն ու Գէորգներն էին ամենէն վարպետ վարորդները մէկ կողմէն միւսը երթալու համար։ Գաղութի կորիզը հիմա կտրուած է այստեղէն, այստեղն ալ կորիզէն։

Մեր թերթին պատմութիւնը, անոր սիւնը, հայերէն էջերու խմբագիրը եւ մեր ամէն ինչը, Սարգիս Սերովբեանը մեզմէ կը բաժնուի 28 Մարտ, Շաբաթ երեկոյեան: Յարգանքով կը խոնարհինք Սարգիս Սերովբեանի յիշատակին առջեւ, ան Ակօսին միաձուլուած խորհրդանիշ մըն էր: Խոր վիշտով կը ցաւակցինք ընտանիքին եւ բոլոր սիրելիներուն հետ:

Հրանդ Տինք հիմնարկը եւ «Ակօս» շաբաթաթերթը փոխադրուած են նոր աշխատավայր մը, ուր նախապէս կը գործէր հայկական վարժարան՝ «Անարատ Յղութիւն»ը։

Հայաստանի Ազգային Ժողովը 24 Մարտին առնուած որոշումով մը պաշտօնապէս կը ճանչնայ Օսմանեան հողերու վրայ 1915-1923 թուականներուն ասորիներու եւ պոնտացի յոյներու դէմ գործադրուած բռնութիւնները իբրեւ ցեղասպանութիւն։

Անգարայի քաղաքապետ Մելիհ Կէօքչէք այս անգամ ալ հայատեաց ելոյթով մը փորձեց անարգել հայ ժողովուրդի արժանապատուութիւնը։ Ան վերջերս դժբախտ ելոյթ մը ունեցած էր Գերմանիոյ Կանանչներու Կուսակցութեան պատգամաւոր Ճեմ Էօզտէմիրի դէմ երբ այս վերջինը Ծիծեռնակաբերդի մէջ խոնհարհած էր ցեղասպանութեան զոհերու յիշատակին դիմաց։ Քաղաքապետը Թուիթըրի մէջ հարց տուած էր թէ արդեօ՞ք Էօզտէմիրի արմատները հայ են։

Օդային ծառայութիւններու ինքնաթիռը այս անգամ մեզ տարած է Թուրքիոյ 81 քաղաքներու երրորդ մեծագոյնը՝ Իզմիր, կամ ալ պատմական անուանումով Զմիւռնիա։ Այս քաղաքն ալ երկրին բոլոր միւս քաղաքներուն նման ունեցած է տխուր պատմութիւն։ Հանրապետութեան հիմնարկութեան տանող տարիներուն հին յունական այս քաղաքը կորսնցուցած է իր բնիկ ժողովուրդը։

Երկար ատենէ ի վեր կասկածելի դիրքի մատնուած Սուրբ Երրորդութիւն Եկեղեցւոյ թաղականութիւնը նոր ցնցում մը կ՚ապրի խորհուրդի երեք անդամներու հրաժարումով։

Հրանդ Տինք Հիմնադրամը ձեռնարկած է նոր աշխատութեան մը, որու հետեւանքով կը նպատակադրէ յայտնաբերել երկրի կորուստեալ մշակութային ժառանգը։ Այս առումով Հիմնադրամը կազմած է գիտաշխատողներու խմբակ մը, որոնք մեծ բծախնդրութեամբ կը ստուգեն բովանդակ երկրին տարածուած կանգուն կամ աւերակ բազմահազար մշակութային արժէք ունեցող ճարտարագիտական կոթողներ։Նախագիծը սկսած էր 2014 թուի առաջին ամիսներուն։ Այս մասին լրացուցիչ տեղեկութիւններ կը փոխանցեն նախագծի համակարգող Մերվէ Քուրթ եւ ուսումնասիրողներէն Զէյնէփ Օղուզ ու Թունա Պաշըպէք։