TOPLUM

Beşepiskopos Aram Ateşyan Patrik seçim süreci ile ilgili olarak Değabah (Patrik Kaymakamı) seçimi yanlısı olmadığını, Değabah seçimine girmeyeceğini söyledi. Ateşyan kendisi girmeyince seçimin geçerli olmayacağını öne sürdü. Ruhani Kurul Başkanı Maşalyan ise Değabah seçimi yapılması için çalışacağını ve Değabah adayı olacağını söyledi

Gülizar’ın Musa Bey tarafından kaçırılması ilk kez bir direnişle karşılaşır, uluslararası kamuoyunun yakından takip ettiği bir davaya konu olur. Biçimsel de olsa Musa Bey mahkûm olur, Medine’ye sürgüne yollanır. Gülizar ise ailesine döner. Hikâyenin sonrası iki taraf açısından da ilginç.

Hal böyle iken şimdi bir de ‘Cismani Meclis’ konusu çıktı. Surp Pırgiç Hastanesi Vakfı Başkanı Bedros Şirinoğlu’nun sözlerinden anlıyoruz ki Ankara’da Ermeni toplumu için bir Cismani Meclis oluşturma hazırlığı var.

Raffi Bedrosyan’ın ‘Trauma and Resilience, Armenians in Turkey: Hidden, not hidden and no longer hidden’ (‘Travma ve Direnç, Türkiye’deki Ermeniler: Gizli, Gizli Olmayan, Artık Gizli Olmayan’) başlıklı kitabı Londra merkezli Gomidas Enstitüsü tarafından yayınlandı. Bedrosyan’ın aile hikâyesiyle başlayan kitapta, yazarın son yıllarda Türkiye’deki faaliyetleri, Türkiye’deki Müslümanlaşmış Ermeniler, Türkiye-Ermenistan ilişkileri, geçmişle yüzleşme ve kimlik üzerine pek çok yazısı yer alıyor. Toronto’da yaşayan inşaat mühendisi, yazar ve piyanist Raffi Bedrosyan, Türkiye – Ermenistan ilişkileri, Müslümanlaşmış Ermeniler, 1915’ten arda kalan Ermeni kiliselerinin tarihi üzerine yazılarıyla biliniyor. Raffi Bedrosyan kitabının hikâyesini anlattı.

Agos’un kurucularından Sarkis Seropyan’ı bundan tam dört yıl önce, 28 Mart 2015’te kaybetmiştik. Onunla uzun yıllar dirsek dirseğe çalışan Pakrat Estukyan dört yıl sonra Baron Sarkis’in hala zihnimize ve hatırlarımıza vuran ışığını yazdı.

Mutafyan kimi eleştirilere tahammül edememiş, gazeteye ilan ambargosu koymaya kadar vardırmıştı işi. Bu ambargonun Hrant Dink’in öldürülmesinden sonra kaldırılması ve bunun bir telefonla Agos’a bildirilmesi içimizi ne kadar acıtmıştı. Ne tuhaf, bugün de ilan ambargoları veya ilan yoluyla medya besleme anlayışı hem Türkiye Ermeni toplumu içinde, hem de genel olarak ülkede geçerliliğini koruyor

Hala telefonum olmadık zamanlarda, sabaha karşı, olmadık yerlerde, arkadaş toplantısında veya restoranda çaldığında heyecana kapılıp “Acaba mı?” diyordum.

Çocukluğundan pırıl pırıl hafızasının kararmasına kadar olan dönemde doymak bilmeyen bir okuyucu ve araştırmacıydı. Hakim olmadığı bir konuda kitaplar raflardan iner, sabaha dek onlar üzerinde çalışır, ertesi gün muhataplarının karşısına konuya vakıf biri olarak çıkardı.

İçinde yaşattığı o kimlikler, birlikte uyum içinde var olabilecek gibi değildi, elbette bunu o da iyi biliyordu, ama başka çaresi yoktu. O kendi çarmıhını bizzat tasarladı,.

İstifa etmemesi için kendisini ikna etmeye çalışmıştım. Bugün düşünüyorum da istifa etmesi, cemaat için olmasa da, kendisi için, sağlığı için çok daha iyi olurdu. Başka şartlarda, farklı bir hayatta yine alanının en iyisi olacağı muhakkaktı.