GENEL

Pek çok nesildaşının “küçükler”den esirgemediği istihza, iğnelemeler, yerine oturtmalar, Ara Güler’e tamamen yabancı bir kıtaydı. Hayatı tutuşunda o derece kendisiyle barışık, katır-kuturluktan uzak, küpünde gram sirke biriktirmemiş, kiminle konuşsa onunla yaşıt, hatta ondan daha çocuk, iliklerine kadar bir kıyamamazlıkla, izafiyet duygusuyla dopdolu.

Ara Güler’le dostluğum ilerleyince onun farklı yanlarını, hayata bakışını, karşısındakine hitap şeklinden kalkarak dile getirdiği eşsiz ironisini, tasvirlerini, önyargılarını ve daha birçok özelliğini keşfettim.

Bize bıraktığı asıl hikâye fotoğraflarıdır. Kaç kuşak onun fotoğraflarıyla beslendi, ona benzemeye çalıştı, onun sayesinde fotoğraf tutkusu pekişti, kendine bu alanda yol tuttu.

Mahallenin çiçekçi kadını aralarından sıyrılıp ustaya yanaştı. Ona kırmızı bir gül verip ‘Doğum günün kutlu olsun Ara Ağabey’ dedi. İkisinin de yüzündeki duygu dolu ifade benim de gözlerimi doldurdu. O herkesin Ara abisiydi.

Sandalyeleri koyup beklediyse, daha önce vapuru izlemiş, oraya yerleştirmiş olmalı. Peki, sandalyeler başrolü nasıl kapmışlar? Çünkü hikâye yazılıyor. Sadece bir kompozisyon ustalığı değil bu. Fazlası var.

Beraber Yedikule zindanlarında film çekmeyi düşünmeye başladılar, her bir sahneyi tartışıyorlardı. Zannedersin aylarca masa başında çalışmış, şimdi de mekânda tartışıyorlardı.

‘Kimi, ne için suçlayacağım?’ demişti. İntikam olmasın diye babası hiç konuşmamıştı ve Ara, kimseden nefret etmemesi gerektiğini babasından öğrenmişti.

Kıbrıslı Türk ve Rum liderler iki bölge arasında iki yeni kapı açılması için anlaşmaya vardı.