ARA

Tiyatro Eleştirmenleri Birliği’nin (TEB) bu yıl 31. kez düzenlediği ‘Tiyatro Ödülleri’nin kazananları belli oldu.

Beyrut'ta doğup büyüdüm. Özellikle Ermeni mahallesi Burç Hamud’da büyüyen biri olarak, kimliğimin karmaşıklığı içinde gezindim durdum. Kürkçüyan, 1968 yılında yazdığı “Çok Bilinmeyenli İkinci Bir Denklem” başlıklı makalesinde diaspora Ermenilerinin bu varoluşsal mücadelesini ele aldı. Diasporadaki Ermeni kimliğinin doğası hakkında önemli sorular ortaya attı.

2023 yılında İzmit’in Akmeşe Köyünde kurulan Armaş Vakfı, yer aldığı binanın restorasyon çalışmalarının tamamlanmasının ardından direktörüne kavuştu.

Geçen hafta yaşadığım bir tesadüf, okura ilham kaynağı olabilecek bir çift hayat hikâyesini yazmama vesile oldu. ‘Çift’ diyorum, çünkü İstanbullu ikizler Maral ve Melis Horhoryan ile 10 yıl önce başlayan Kahire maceralarını konuştuk. Yaşamlarını Kahire’de sürdüren iki kardeş, oradaki girişimcilik deneyimlerini ve Ermeni cemaatinin bugününü anlattılar.

Hrant Dink Ödül Töreni'nde Türkiye’de ve dünyanın dört bir yanında, yaptıklarıyla insanlığa ‘ışık’ tutanların hatırlandığı, umut veren insanların ve toplulukların selamlandığı videoyla 2024 yılının ‘Işıklar’ı takdim edildi. Bu yılın ‘Işıklar’ı arasında, Ürdün’den Yunanistan’a, Bangladeş’ten İsviçre’ye, İran’dan Latin Amerika’ya kadın hakları, ırkçılıkla ve cinsiyetçilikle, ekonomik adaletsizlikle ve yoksullukla mücadele, ekolojik hak savunuculuğu, hayvan hakları gibi pek çok başlıkta yaptıklarıyla ilham olan kişiler ve girişimler yer aldı.

Uluslararası Hrant Dink Ödülü, her yıl olduğu gibi bu yıl da, Hrant Dink’in doğum günü olan 15 Eylül’de verildi. Canlı yayınlanan tören, Hrant Dink Vakfı'nın websitesinden, YouTube, Facebook, X ve Instagram hesaplarından yayınlandı. Ödüller kadın hakları mücadelesi veren kişi ve kurumlara verildi. Bu yılki ödüllerin sahibi Türkiye'den Mor Çatı Kadın Sığınağı Vakfı, Sierra Leone'den Rugiatu Neneh Turay oldu. Hrant Dink Vakfı Başkanı Rakel Dink açılış konuşmasında dünyanın girdiği şiddet sarmalına dair mesajlar verdi.

Agos’un ve Aras Yayıncılık’ın eski genel yayın yönetmeni Rober Koptaş’ın ilk kitabı ‘Unufak’, İletişim Yayınları’ndan çıktı.

Çoğu Antakyalı olan bir grup sanatçı tarafından oluşturulan Sıfır Noktasında Sanat, depremlerin Antakya’da meydana getirdiği hasarı ve şehrin bugününü ele alıyor. Almanya’nın Saksonya eyaletine bağlı Leipzig şehrindeki Galeri KUB’ün ev sahipliği yaptığı sergi, 7 Eylül Cumartesi günü açıldı.

Elimizdeki, şimdiye dek bildiklerimiz ışığında “Osmanlı İmparatorluğu topraklarında bir kadın tarafından yazılmış ilk hapishane tanıklığı” olarak nitelenebilir, kaleme aldığı önsözde Lerna Ekmekçioğlu genel olarak Ortadoğu'da bir kadının yazdığı ilk hapishane hatıratı olduğunu da dile getiriyor. Peki kimdi Vartuhi Kalantar? Divan-ı Harp'te yargılanmasına, Hapishane-i Umumi'ye kapatılmasına neden olan neydi?

Hikâyeyi insan-olmayanın perspektifinden anlatan, sadece köpeklerin seslerini duyduğumuz, sözsüz bir film olan ‘Chienne d’Histoire’ın [Hayırsız Ada] ardından, yine Avedikian’ın, 1910’daki köpek katliamından 100 yıl sonra İstanbulluların sokak köpekleriyle ilişkilerini konu alan ‘Histoire de Chiens’ [Köpek Hikâyeleri] adlı belgeseli gösterildi. Şehir sakinlerinin birbiriyle çelişen söylemlerine, şehrin dinamik ve oturmamış karakterine, insanlar ile köpekler arasındaki dostluklara odaklanan bu filmde, ilk filmin aksine, köpeklerle kurdukları ilişkileri insanların ağzından duyduk. Bu film, üslubuyla, ilk filmin üzerimizde bıraktığı ağırlığı bir an için de olsa hafifletti.