ARA

Federasyon yaptığı açıklamada "1923'te Türkiye’de toplam 135.000 Rum Ortodoks nüfusu varken, bugün bu nüfusun %98'i, 20. yüzyıl boyunca birbirini izleyen Türkiye hükümetleri tarafından Cemaatin maruz bırakıldığı büyük çaplı insan hakları ihlallerin bir sonucu olarak, hiç istememelerine rağmen ait oldukları mekanlardan uzakta yaşamaktadır" dedi.

Ernaux’nun yazmaya ilk başladığı yıllar, ailemizdeki kadınların yaz(a)madığı zamanlara denk geliyor. Yazmanın Ermeni kadınlar için kesintiye uğratıldığı, önceliklerinin ailelerini ve kendilerini ayakta tutacak ev içi ve ev dışı emeğin çok yoğun olarak omuzlarına yüklendiği gerçekliğini de hatırlamamız lazım.

İsmet Bey'e cevap vermek üzere söz alan Lord Curzon İsmet Bey'in Ermenilerle ilgili olarak çizdiği tablonun gerçeklere uymadığını belirtti. Curzon'a göre, eğer öyle olsaydı Küçük Asya'da yaşayan üç milyon Ermeni'nin 130 bine inmesini, Fransız birlikleri Kilikya'dan ayrılırken "bu mutlu ve memnun soydan" 60 bin ila 80 bin kişinin yurtlarını ve ailelerini bırakarak "başka yerlerde yoksulluk içinde yaşamak için" Fransızların ardından kaçmalarını açıklamak mümkün olmazdı. Eğer durum İsmet Bey'in anlattığı gibi olsaydı, şimdi neden yüzbinlerce Ermeni, Türk Hükümetinin içten çağrılarına koşacak yerde, dünyanın çeşitli bölgelerine sığınmış göçmenler olarak bulunuyordu? Kısacası neden bu Ermeni sorunu dünyanın en utanılacak olaylarından biriydi?

Antakya’da 22 yıldır kesintisiz düzenlenen Evvel Temmuz Festivali, 6 Şubat depremlerinde yaşanan büyük yıkıma rağmen bu yıl 6-17 Temmuz arasında yapıldı. Samandağ’da yıllardır yapılan, Samandağ Kalkındırma Derneği çatısı altındaki birçok sivil toplum örgütünün desteğiyle organize edilen, Antakya’nın yanı sıra ülke genelinden ve hatta başka ülkelerden katılımcılarla her yıl daha da büyüyen festivalin geçmişi binlerce yıla dayanıyor. Arap Aleviler tarafından organize edilen festival sadece onları değil, şehirdeki Arap Hıristiyanları ve Ermenileri de kapsıyor, Antakya’nın çokkültürlü yapısını yansıtıyor.

Deprem bölgesindeki hava, mevsim normallerinin çok üzerinde, sıcak. Konteynırlarda hayat zor ama, hâlâ çadırlarda kalanların var olduğunu bilince, konteynır, bardağın dolu tarafı gibi duruyor. Yaşam şartlarına bakalım istiyorum, hayat pahalılığından bahsetmek... Farklı şehirlerdeki insanların yardım çabasına rağmen depremzedelerin birbirine karşı nasıl acımasızca davrandığından. Ev kiralarından başlayalım öncelikle.

Jeyan Kader Gülşen ve Zekiye Kaçak Bakırhan’ın yönetmenliğini yaptıkları “Bu Ben Değilim – This is Not Me” filmi, İtalya’nın başkenti Roma’daki “Uluslararası Cinema d'iDEA Kadın Filmleri Festivali”nde “Uluslararası Cesaret Ödülü”ne layık görüldü.

Urfa'nın Suruç ilçesinde 20 Temmuz 2015'te İŞİD'in bombalı saldırısı sonucu yaşamını yitiren 33 genç, katliamın 8'inci yıl dönümünde anıldı. Katliamın yaşandığı Suruç ile mezarlıkların bulunduğu şehirlerde anma etkinlikleri düzenlendi.

Burada söz konusu olan, basit bir selamlama ve teşekkür. Bunun Kürtçe veya Arapça bilmeyen milletvekilleri tarafından anlaşılmamasının pratik bir önemi yok çünkü sözün muhatabı onlar değil. Kaldı ki, Beritan Güneş Altın da konuşmasının başında Mardin halklarına onların dilinde teşekkür edeceğini söylemiş, açıklamış. Artık burada, “anlamıyoruz” demenin çok bir manası yok. Ayrıca, eğer bir ülkede en çok konuşulan ikinci, üçüncü dilde selamlaşmayı dahi anlamıyorsak asıl tuhaflık buradadır.

Galatasaray Meydanı’nda her cumartesi günü barışçıl eylem yapmaya çalışan Cumartesi Anneleri/İnsanları üyeleri, bir süredir hukuksuz bir şekilde gözaltına alınıyor. İnsan Hakları Derneği Gözaltında Kayıplara Karşı Komisyonu üyesi, kayıp yakını Besna Tosun, Cumartesi Anneleri olarak hak mücadelelerini, karşılaştıkları baskı ve hukuksuzluğu Agos’a anlattı.