ARA

Birçok kesim, Başepiskopos Ateşyan’ın süreci kendisinin yürütmek istemesinden endişe duyuyordu. Bu endişelerin yersiz olmadığı anlaşıldı.

Ermenistan'ın başkenti Yerevan’ın Tsitsernakaberd (Kırlangıç Kalesi) tepesinde bulunan Ermeni Soykırımı anıtı 23 Nisan gecesinden başlayarak geniş bir ziyaretçi akınına sahne oldu. Her yaştan Ermenistanlının, Diaspora Ermenisinin, yabancı turistlerin ve kimi Türkiyelilerin, katledilen Ermenilerin acısını paylaşmak için geldikleri ‘Sönmeyen Ateş’in etrafında her sene olduğu gibi çiçeklerden oluşan bir duvar yükseldi.

Kayıp olmuşuz. Adımız bilinmiyor. Bilen, ‘hiç bilinmese de olurmuş’ kadar biliyor. Sofrada eksantrik bir yemek, sinemada bir küçük yan rol ya da tozlu anılarda anlatılan tonton bir amcayız. Ama bu yokluk artık bizim meselemiz değil. Bu yerinden yurdundan edilmişlik, haksızlığa uğramışlık, talan edilmişlik bir büyük kayıp, yok oluş vakasıdır. Ama bizim vakamız değil, memleketin vakasıdır.

Yeni Zelanda’da yaşayan gazeteci ve tarihçi James Robins, Ermeni Soykırımı’nın pek bilinmeyen bir yönüne Avustralya ve Yeni Zelanda askerlerinin 1915 tanıklıklarına ışık tutuyor. Ve bu iki ülkenin Türkiye ile özel “ilişki”lerinin bozulmaması adına attıkları diplomatik adımlara mercek tutuyor.

HDP Milletvekili Garo Paylan İttihat Terakki yöneticilerinin Ermenilere karşı işlenen suçlar için yargılandığı mahkeme zabıtlarının hangi arşivlerde bulunduğunu sordu.

24 Nisan için 2010 yılından bu yana her sene Taksim'de anma etkinliği düzenliyordu. Anma, Taksim Meydanı'nda eylem yasağı olduğu gerekçesiyle geçen yıllarda Tünel Meydanı'nda yapılmıştı. Bu yıl Emniyet Müdürlüğü, Tünel Meydanı'na da izin vermedi. Anma etkinliği Şişhane Meydanı'nda yapıldı.

Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, 24 Nisan’da Beştepe Millet Kongre ve Kültür Merkezi'nde düzenlenen ‘Arşivlerimizin Gelişimi, Vizyonu ve Tarih Araştırmalarına Katkısı Sempozyumu’nda konuştu.

İHD İstanbul Şubesi Irkçılık ve Ayrımcılığa Karşı Komisyon'un Sultanahmet'te yapacağı 24 Nisan anması polis tarafından engelendi.

Kim nasıl anlayabilir bunu bilemiyorum ama hem Ermeni olmak, hem Türkiyeli; hem 23 Nisan'ı yaşamak bütün coşkusuyla ve ertesi günün bir parçası olmak bütün hüznüyle. Kaç insan bu ikilemi yaşıyordur şu yeryüzünde? Ne anlaması kolay ne de anlatması.