Çözüm arayışları

Başbakan Erdoğan ve AK Parti son zamanlarda bütün enerjisini, yaşam tarzı ve kültür alanındaki polemiklere yaslanarak geleneksel halk kitleleri nezdindeki gücünü tahkim etmeye harcadı. Geçen hafta ifade ettiğimiz gibi, Başbakan, memleketin temel meselelerindeki siyasi tıkanmışlığı örtmek için, toplumu bir karpuz gibi ikiye bölen siyasi çıkışlar yapmaktan çekinmedi; dahası, bu tür konularda karpuzun iri parçasının kendi saflarında kalacağını bildiğinden, bunu sistemli bir siyaset haline getirdi.

Lakin, AK Parti’deki bu katılaşmayı, “Siyasal İslam’ın gerçek yüzünü göstermeye başladığı” şeklinde açıklayan görüşlerin yüzeysel bir yönü var. Çünkü siyaset düzeyindeki çekişme ve hesaplar ne olursa olsun, sosyolojik düzeyde, toplumun her kesiminde bir çoğullaşma, çokseslileşme süreci yaşadığımız bir dönemden geçiyoruz. İslami cenahta da, AK Parti’nin otoriter ve başkalarının özgürlüklerini kısıtlamak konusunda hoyrat yönelimlerini tasvip etmeyen gruplar olduğu bir sır değil. Dolayısıyla dindar veya muhafazakâr siyaset adına ortada tek bir önerme yok ve AK Parti, son dönemde yaptıklarıyla kendi sosyolojik tabanının da eleştirilerine maruz kalıyor.

Aynı çoğullaşma mücadelesi, bir süredir, laik kanadı temsil eden CHP için de geçerli. Devlet geleneğinin temsilcisi olan bu parti, halktan kopuk siyaset üretmenin çıkar yol olmadığını nihayet görerek, sorunlara müdahil olmanın, çözüm için aktörleşmenin yolunu arıyor. Bu yeni arayışların yönü de, doğal olarak, ülkenin en temel meselesi olan Kürt sorunuyla kesişiyor. CHP’nin yeni girişiminin ardındaki siyasi hesabı henüz bilmiyoruz. Ancak siyaset yarışında puan kazanmanın çözüm üretmek için çaba göstermekten geçtiğinin anlaşılması bile başlı başına önemli bir kazanım. Dileriz Kürt sorununun çözümü için partiler arası görüşmeler samimi bir mecrada ilerler ve böylece, barış için çözülmesi elzem olan asıl sorunun, yani ‘Türk sorunu’nun aşılması yolunda adımlar atılır.  

AGOS