BASKIN ORAN

Bu durumda bal gibi yargılarız Fransız gazetecileri. Yargılarız da, bırakın siyasal sakıncaları, birazcık hukuksal imkansızlık var, oradan devam edelim

Bu durumda ben ne yazayım? Dedim ki, bu hafta şu Suriye pisliğini hiç üstüme sıçratmadan, yakın tarihte yaşadığımız başka bir Suriye macerasını anlatayım.

Özellikle son yıllarda bu ülke öyle bi hale geldi ki, okuduğunuz haberin doğru olduğunu bildiğiniz halde inanmak istemiyorsunuz. Çünkü gelinen noktayı kabul ederseniz yaşamak ıstırap olacak.

Rafi safkan bir Ankara Keçiören çocuğu. Çoğu Ankaralı Ermeni gibi o da Türkçeden başka lisan bilmiyor ve en önemlisi, babasından miras, Gençlerbirliği dedin mi çıldırıyor.

755 haftadır faili meçhul evlatlarını anmakta olan Cumartesi Anneleri’ne Galatasaray Meydanı’nda sessizce oturmayı bile haram eden bu ülkede TRT ve yandaş medya HDP önünde oturan ailelerin arttığını gün be gün servis ediyor

Olayın önemi, 7 (yedi) yıl önce atılan tvitlere toplam 9 yıl 8 ay 20 gün ertelemesiz ve HAGB’siz (hükmün açıklanmasının geri bırakılması) hapis verilmesinden gelmiyordu sadece. Bu vesileyle, tüm muhalifleri susturmak için kurulan Yargı sistemi artık örtülemeyecek biçimde saçılmıştı ortalığa.

İnanılır gibi değil yahu. Sen git, sana hiçbir tecavüzde bulunmayan Suriye’ye ordu sok, 14 tane “gözlem noktası” yani üs kur ve adam kendi toprağı olan İdlib’i şeriatçılardan geri almak için harekete geçtiğinde Türkiye’nin “meşru müdafaa hakkı” doğsun!

Bugün tüm sivil toplum barışçı çözüm öneriyor, Tek Adam Yönetimi ise sadece silahlı çözüm. Biliyor musunuz, “sivil toplum”un dünyada adının bile olmadığı 1930’larda, bizzat devletin içinde Kürt meselesi için 2 çözüm yolu önerilmişti: