ARA

Kuzey Kıbrıs’taki Ermeni manastırının Türkoloji Enstitüsü’ne dönüştürülmesi, restorasyon için katkı sağlayan ABD’nin tepkisini çekti. Washington yönetimi ‘yardımlar kesilir’ uyarısı yaptı.

Her şapat [cumartesi] ve giragi [pazar] okurlarla buluşan şapgir’de bu hafta, Yunanistan’dan Bahreyn’e, Ankara’nın Sakarya gecelerine uzanıyor ve 53 gündür açlık grevine devam eden cezaevlerine uğruyoruz.

Ayşe Akdeniz ‘haller durağı’nda bu hafta, Hayko Bağdat ile “az” olma, “erkek” olma, “sosyalist” olma halleri ve daha birçok hal üzerine sohbet etti. “Politik olarak da Ermenilik'ten vazgeçmem 18'li yaşlardadır. Çünkü Ermenilik ister istemez aynı zamanda da politik bir kimlik. Devlet öyle istediği için.”

Bundan sonra her hafta, Serdar Aksoy’un yazacağı saatli maarif takvimi tadındaki Şapgir’in Kısa Tarihi sizlerle olacak. Tabii; isim, yemek ve günün şiirini de unutmadan... Bu hafta, “Şapgir bugünlere nasıl geldi? Gulu gulu dansı yapanlar şu anda nerede? Onu bunu bırak, Arif'in Manchester'a attığı gol nasıldı?”

Can Öktemer, Ankara’da sıkıcı bir cumartesi günü yapılacak hiçbir şey olmayan ve boş boş dolaşılan Sakarya gecelerinde kulaklara çarpan nefis bir Pink Floyd solosunun ardına düştüğünüzde karşınıza çıkacak bir efsaneyi, Süleyman Bağcıoğlu’nu yazdı.

Türkiye ve Ermenistan'da doktora araştırması yapan Aykut Öztürk, ikinci yazısında yine araştırması sırasında başına gelen çeşitli olayları kimlik ve aidiyet konusunda sorulabilecek her türlü soruyla harmanlıyor. Ayrıca, okuyucuya Ermeni mekânlarında Türk olmanın bir fotoğrafını sunuyor.

Avrupa’da ekonomik krizle birlikte yükselen ırkçılık tehdidini ve bu tehdidin en net tezahürü olan Yunanistan’daki Altın Şafak’ı Foti Benlisoy yazdı: “Krizin Avrupa’da en az Yunanistan kadar şiddetle vurduğu bir dizi ülkede, faşist sağın belirleyici bir siyasal aktör olarak temayüz etmesi pekâlâ beklenebilir.”

Levent Özata bu hafta, şapgir’e Turgut Özakman’ı alıyor konuk olarak. Asıl çıkışını hayatını verdiği tiyatro yazarlığıyla değil, hobi olarak yaptığı “tarih araştırmaları”yla yapan Özakman’ın “çılgınlıklarını” aktarıyor bize.

Açlık grevinin 53. gününde Mahir Ünsal Eriş, insanların ancak hikâyeye bir yerinden dokunduklarında hikâyeyi anlayabildiklerini anlatıyor. “Hayata dönüş” diyordu herkes ama Kanat’ın bir kez olsun “ölüm orucu” dediğini duymamıştı. Ta ki yıllar sonra Kanat, alt komşusu Yılmaz’ı görene kadar... “Kanat anlattıkça, hikâyenin başında etiyle buduyla gözümüzün önünde duran adam, son çayları bitirdiğimizde eriyip havaya karışmıştı.”

“Elektronik müzik konserleri, canlı performans dinlemek ile çok alakalı değildir.' Elektonik müzikler hakkındaki bu yanılsama, oldukça genel bir türü “bum, bum” diye tekrarlayan baslarla güzel giyimli kadınlar ve erkeklerin dans ettiği bir ritüele indirgemenin bir sonucu. Bütün genellemeler elbette ki yanlıştır; peki bu genellemenin bittiği yer neresidir? Sertan Şentürk yazdı.