ARA

“Güzel annesi, babası, ağabeyi, amcası ve kuzenleriyle oturan, durmadan sigara içen yirmi üç yaşındaki Orhan’da, sinirli ve sabırsız olmasından ve alaycılıkla gülümsemeye çalışmasından başka kayda değer bir şey göremedim. Yirmi üç yaşındaydım ve romancı olmaya karar verdiğimi öğrenen Nişantaşılı burjuvalar ve arkadaşlarım gülümseyerek bu yaşta bir kimsenin hayatı daha tanıyamayacağını bana söylediklerinde çok öfkelenirdim.”

Default, 5 dakikalık kısacık süresiyle, içinde yer alacağı albümün önümüzdeki yılın en önemli müzik olaylarından biri olacağını şimdiden müjdeliyor. Albüm çıkana kadar bizlere Atoms for Peace’in hayal gücünü beklemek düşüyor ve bu sebeple bir sesten ötekine uzanan masal diyarlarında kulak kesilmiş piyonları oynamak…

John Cage’in 100. yaşgününü kutladığımız bu yıl, aynı zamanda onun 20. ölüm yıldönümünü de hatırlatıyor. Bu büyük dahi, onu geride bıraktığımız 20. yüzyılda sadece kendi müziklerinde değil, etkilediği Frank Zappa, Beatles, Pierre Boulez gibi birçok müzisyenin notalarında, Yoko Ono, Merce Cunningham gibi birçok performans sanatçısının gösterilerinde de hayat buldu.

Bir insanın 40 yılı aşkın bir süredir sahip olduğu ve hayatına onunla yön verdiği ideolojiyi toplum önünde hatalı ve eksik ilan etmesi bir erdem sayılabilir. Alan Greenspan’in sözleriyle, “Her insan varolduğu sürece bilinçli ya da bilinçsiz belli bir ideolojinin mensubudur, önemli olan ise bu ideolojinin haklı olup olmadığıdır.” Post-depresyon döneminde, bugün, neoliberal aklın haksızlığını açık açık ilan etmekten başka çaresi kalmamış görünüyor.

Perihan Mağden anlatıyor, “Anne-kız ilişkileri benin için çok önemlidir. Her sanatçı yalnızca bir tane soruna odaklanabilir, ben de annemle olan ilişkime takıntılıyım. Annemle garip, yorucu, iyi/kötü bir ilişkiye sahiptim. Ben on yaşındayken babamla ayrıldılar. Burjuvaydı ve boşanma yüzünden aniden sınıfsız hale geldi. Toplumdaki konumumuzu kaybettik. Çok fazla seyahate gittik. Onun projesi gibiydim. Aynı zamanda, onun kardeşi ya da en yakın arkadaşı gibiydim. Bu ilişkide birbirimize çok fazla bağımlı olmuştuk.”

Bu haftadan itibaren her şapat ve giragi, yani her cumartesi ve pazar şapgir, Agos’un internet sitesinde okuyucularla buluşacak. Yazmaya istekli, farklı alanlarda okuyan ya da çalışan yaklaşık 30 kişi, her hafta sonu Agos okurları için bizimle yazılarını paylaşacaklar.

Sarkis Torosyan’ın Çanakkale’den Filistin Cephesi’ne başlığıyla yayımlanan anılarını tarihçi Hakan Erdem değerlendirdi: “Sahte bir metin demek istemiyorum, çünkü her metnin kendi gerçekliği vardır. Ancak bu kadar defolu bir metinden yola çıkarak tarihsel hakikate ulaşmak çok zor.”

Alper Görmüş Taraf gazetesindeki köşesinde bugün yayınlanan yazısı; Türkiye’nin planlanmış karanlık olaylarla ve bu olaylardan iktidar devşirme hamleleriyle dolu siyasi geçmişi şunu açıkça gösteriyor: Bu ülkede bazı tarihler bu amaç doğrultusunda “kritik ve uygun zaman” olarak önceden belirleniyor ve bütün o karanlık olaylar o “hassas” tarih akıldan hiç çıkarılmadan adım adım hayata geçiriliyor.

Amerika Kuzeydoğu Kesimi Ermeni Kilisesi dini lideri Başepiskopos Khajag Barsamyan, Hz. Muhammed'e hakaret içeren filme ilişkin, dünyanın her yerinde kardeşlik ve birbirini tanıma, birbiriyle iç içe olmanın öne çıkarılması gerektiğini belirterek, ''Bütün bu konularda medyanın rolü çok büyük. İnsanları doğru bilgilendirmek, doğru yöne yönlendirmek medyanın bir misyonu, sorumluluğu'' dedi.

Suriye'de çatışmalar şiddetini artırarak devam ederken iki ateş arasında kalan Hristiyanlar, tarafsız konumlarını korumakta zorlanıyor. Son olarak İngiliz The Telegraph dün yayınlanan haberinde Hristiyanların, Özgür Suriye Ordusu'na karşı silahlı mücadeleye başladığını iddia etti. Suriye Ermenileri'nin iddiayla ilgili yaptıkları açıklamada 'toplum olarak kardeş kanı dökülen bu kavgada hiçbir şekilde taraf olmadık ve olamayız' denildi.