ARA

Yılın oyuncusundan en iyi turnuvasına, yılın magazin olayından yılın rekabetine tenis sezonunda bu yıl neler yaşandığını, tenisin deneyimli kalemi Onur Akmeriç şapgir için değerlendirdi.

Andreas Schuller, Pinochet rejiminin işkence merkezlerinden olan Şili’deki Alman yerleşimi Onur Kolonisi’yle ilgili davaların Almanya ve Şili tarafından geciktirilmesini yazdı.

Levent Özata, sadece mideyi değil gözü de doyurmanın önemli olduğu, her şeyin pişirilerek yenildiği, domuz etinin ön planda olduğu ama ördeğin assolist olduğu örneklerle geçen hafta yazmaya başladığı Çin mutfağından bahsetmeye devam ediyor bu hafta.

İsmail Keskin, rembetikodan bahsederken, arkasında ismini ve kimliğini bırakan, sürüldüğü Yunanistan’da isimsizliği ve kimliksizliği yaşayan rembetlerin lakaplarından yola çıkıyor ve Çiğdem Aslan’ın son albümü Mortissa’ya varıyor.

Sertan Şentürk, pırıl pırıl caz vokaliyle dikkat çeken Jülide Özçelik’le müziğini, Türkiye’deki müzik yapma imkânlarını ve yeni projelerini konuştu.

“Ev gibi kara artık dünya, çünkü bahçede “baba”nın gözü, hani kuşların ister geçip ister konduğu, karıncaların yuva oyduğu bahçe, dikenleri paslı artık.” Deniz Gezgin, “dünyayı yutacak bir ayıp, uzaydan görünecek bir utanç”, duvarı yazdı.

Can Öktemer, en büyük isteği “görünmeden yazmak ve film çekmek” olan ama yeteneklerinden dolayı beceremeyen Uğur Yücel’i yazdı.

İstanbul’daki Beth İsrail ve Neve Şalom sinagoglarına yapılan bombalı saldırılarda hayatlarını kaybedenler için anma töreni düzenlendi.

Vakıflar Genel Müdürlüğü tarafından restorasyonu yapılan Ayasofya Külliyesi yanındaki Halı Müzesi’nin açılış törenine katılan Başbakan Yardımcısı Bülent Arınç, “Kanun, ibadethaneler, ibadet dışında başka bir maksatla kullanılamaz diyor. Hukuk devleti olduğumuza göre bu konuda ne yapmalıyız diye düşündüm. Yapacağımız şey şuydu; burası Ayasofya bir camidir, ibadet amacıyla açılmıştır ve yüzyıllar boyu kullanılmıştır.”

Şair, filozof ve devlet adamı Rıza Tevfik, 1926’da Sabih Şevket’e yazdığı bir mektupta, Türkçenin yazıyla ifadesine en uygun harflerin Ermenice harfler olduğunu belirtiyor. Araştırmacı Murat Cankara, Tevfik’in bu fikrinin 19. yüzyılda “Ermenice harflerle Türkçe yazan hemen herkesin birleştiği bir nokta” olduğunu söylüyor. Peki, 19. yüzyıldan Cumhuriyet’in harf devrimine uzanan süreçte neler oldu? Ermeni Alfabesi Osmanlı topraklarında ne ölçüde yaygınlaştı?